Uit het lood

| Redactie

Hoe vang je een boef? Of moeilijker nog: hoe vang je een boef die zich op vreemd grondgebied bevindt? Ik nodig iedereen uit om eens een ochtend mee uit hengelen te gaan. Daar steek je wat van op. Nee, niks geen visserslatijn, maar wijze lessen. Zoals dat je je bek moet houden. Want wie herrie maakt vangt nooit wat. Ook geen boeven.

Aas

Zo denken ze in België Ariel Sharon wel even te kunnen vervolgen voor genocide. Dat kunnen ze dus niet. Sharon zit niet achter de tralies van het Belgische parket, maar thuis in Israël. Het uitspreken van deze illusie leidt daardoor tot diplomatieke scheldkanonnades en het terugroepen van ambassadeurs. Kortom, tot een hoop herrie waarvan de uitkomst vaststaat: Ariel Sharon komt nooit in een Belgische cel. Een typische beginnersfout. In plaats van aas gooien de Belgen hun frituurpan in het water.

De Amerikanen zijn slimmer. Hadden de Belgen zich in dit geval bediend van Amerikaanse opsporingsmethoden, dan hadden ze op het internet een aangrijpend verhaal over de joden in Antwerpen geplaatst. Over hoe die gebukt gaan onder de aanhoudende terreur van de Arabisch Europese Liga. Er zou een link zijn naar een plattegrond waarop de woningen van Abu Jah Jah en consorten staan aangegeven. En een andere link zou doorverwijzen naar een bedrijf dat grondverzetmachines verhuurt. Ja, zeker weten, zo pakken de Amerikanen zoiets aan. En als Sharon dan op zo'n shovel stapt, wordt hij gearresteerd.

Dat bedoel ik nou met aas uitwerpen. Toen Amerika's grootste vijand nog de Nederlandse pedofiel was, had het succes met deze strategie. Sinds 11 september snap ik de Amerikanen echter niet meer. Zo wierpen ze op Afghanistan talloze clusterbommen. Ze waren daar, meen ik, op zoek naar Bin Laden. Maar na zoveel geweld weet niemand of er nu inderdaad geen Bin Laden meer is, of juist een heleboel Bin Ladens. Of simsalabim, een heleboel Saddam Hoesseins.

Ik denk niet dat de Amerikanen dom bezig zijn. Ik begrijp ze alleen niet. Zoals mijn pientere zoontje niet begrijpt waarom ik altijd een handvol broodkruimels in het water gooi. Als die vissen zoveel te vreten hebben, vraagt hij, waarom zullen ze dan nog uitgerekend bijten in het aas aan mijn haakje? Ik vertel dat op die kruimels een heleboel kleine visjes afkomen. En dat wij uit zijn op de grote vissen die weer afkomen op al die kleintjes. (Mijn zoontje begrijpt het nog steeds niet, maar hij houdt verder zijn mond. Dat heb ik hem geleerd.) Turend naar mijn dobber mijmer ik door over de parallel. Saddam Hussein en de moslim fundamentalisten zijn elkanders gezworen vijanden. Wie zal dit keer de predator zijn waar de hengelaar op uit is?


Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.