Beste Frans,
Jeroen Borggreve, voorzitter Student Union
PS: misschien is zelfbestuur op het gebied van landbouwbeleid niet zo'n goed idee.
Geachte rector / beste Frans,
Het is een raar idee dat er straks een andere rector zal zitten dan jij. Niemand is onmisbaar maar het wordt wel wennen. Er is veel gebeurd in al die jaren. Aan veel zaken heb ik mee mogen werken. Jouw dynamiek en jouw gedrevenheid en je mening over alles maakte het werken soms moeilijk maar als puntje bij paaltje kwam stond je altijd achter mij met als hoogtepunt het Benefietconcert voor de slachtoffers van de vuurwerkramp. De twee stappen die je achteruit deed nadat je bij de opening van dat concert de microfoon aan burgemeester Mans gaf staat nog altijd scherp op mijn netvlies. De Batavierenrace, de Introductie, de voorlichtingsdagen, de Student Union, enz. hebben onder jouw bewind de vorm gekregen die ze nu hebben. Acht jaar lang hebben wij samen `het ontbijt met de rector' mogen doen. Veel rectoren uit den lande hebben het geprobeerd na te doen. Nergens is dat gelukt. En natuurlijk het concert van Sting. Het heeft je over de hele wereld achtervolgd. Wij zouden een boek kunnen schrijven. In al die jaren heb ik onverminderd respect voor je gehad en dat zal ook blijven. Wat mij echter wel diep heeft geraakt is dat na mijn vertrek bij bureau communicatie ook ons contact ineens heel anders werd. Zelfs afstandelijk. Ooit hoop ik hier nog eens met je over te kunnen praten.
Ik wens je een fantastische nieuwe baan toe en veel tijd voor je familie.
Tonnie Buitink, evenementenmanager UT
Beste Frans,
Als een waterval heb ik je ervaren: overdonderend, bruisend, tomeloos energiek. Soms niet bij te benen. Op de meest onmogelijke tijden: `s avonds, `s nachts, `s morgens voor het aflopen van de wekker, schoten me gedachten te binnen die onmiddellijk op de onontbeerlijke gele briefjes werden gezet. Om maar niets te vergeten.
Maar: de jaren, enerverend en wel, zijn voorbij gevlogen. Ik had het allemaal niet willen missen en ik gá het missen. En de vele gevleugelde uitspraken die we deelden: `als je wint heb je vrienden', `ik doe mijn best en de rector doet de rest' en onze eigen Twentse uitspraken: `Dat doot ze! Ait ma weet!'
Vele gebeurtenissen zullen me bijblijven: abseilen, roeien, zeilen, inspecties op de campus. En een tocht in de bergen. Een bijna onmogelijke hindernis door de spierpijn van een gletsjertocht de dag ervoor. Met de moed der wanhoop heb ik me bij elkaar geraapt. Onderweg af en toe de kreet: Lurvink, woar blief ie? Maar uiteindelijk kwam ik ook helemaal boven, op eigen kracht.
Deze jaren hebben me gevormd, ouder- maar ook veel wijzer geworden en met bewondering voor de al eerder genoemde tomeloze energie die je acht jaar lang aan de dag legde. En nu gaan we ieder ons weegs, ja dat doot ze!
Joan Lurvink, secretaresse voorzitter/rector magnificus
Geachte heer Van Vught / beste Frans,
U bent als rector altijd heel erg betrokken geweest bij het studentenleven. Een van de manieren om dit te uiten was het ontbijt met de rector. Elke maand gingen studenten met elkaar en met u in discussie over onderwerpen die op dat moment speelden. De Pakkerij- verenigingen, en daarmee ook Audentis hebben dit als zeer positief ervaren. U was - en bent nog steeds - een persoon die opkomt voor de belangen van de student, juist als de overheid dat niet doet. De nevenactiviteiten die later zo belangrijk bleken te zijn, moedigde u altijd aan.
Eén van de dingen die ons het meest bij is gebleven is het tweede ontbijt met de rector die wij als Senaat van Audentis bijwoonden. U kwam toen in uw trainingspak naar het ontbijt en u bent toen actief mee staan steppen…geweldig!! Het bewijst dat u niet altijd boven, maar vooral ook tussen de studenten heeft willen staan. En dat is volgens ons prima gelukt!
Wij zullen onze `studentikoze' rector magnificus missen!
pro Senatu,
Madeline Laboyrie h.t. ab Actis I Senatus
Beste Frans van Vught,
Namens alle leden van de Drienerlose Zeilvereniging Euros wil ik u bij deze van harte bedanken voor het goede contact tijdens de afgelopen acht jaren. Het was ons een groot genoegen om u ieder jaar mee te zien varen op ons vlaggenschip de Ebenhaëzer. Niet alleen als stuurman van de universiteit, maar ook op de Ebenhaëzer wist u het roer recht te houden en was u bereid naar studenten te luisteren om de juiste koers te bevaren. Nooit te beroerd om de handen uit de mouwen te steken, heeft u zo vele mooie zeiltochten en mooie jaren achter de boeg gelaten. In de toekomst bent u, ondanks uw afscheid van de Universiteit Twente, natuurlijk nog van harte welkom aan boord om mee te varen.
Namens de vereniging een behouden vaart gewenst!
Jurjen Zomerman, voorzitter der Drienerlose Zeilvereniging Euros
Frans,
Het grootste gedeelte van ons bestuurlijk bezig zijn in Enschede hebben wij in, nagenoeg, dezelfde tijdsperiode beleefd.
Geketend aan respectievelijk universiteit en stad (jij overigens in goud en ik slechts in bescheiden zilver) hebben onze paden zich vaak gekruist. En het aardige is dat als wij elkaar op die kruisingen tegenkwamen er ook altijd sprake was van een echte ontmoeting.
Ik beschrijf er drie.
-Op zoek naar ons toekomstperspectief had het gemeentebestuur ook jou gevraagd aan het debat over dat onderwerp mee te doen. Tot grote schrik van heel de verzamelde menigte, waaronder veel plaatselijke politici en bestuurders, poneerde je frank en vrij, zoals steeds, de stelling dat het goed zou zijn voor stad en universiteit als wij eens wat meer, mooie, woningen midden in het groen zouden gaan bouwen. `Niet bang zijn, niet zeuren, gewoon doen en waarom niet?' was je boodschap.
Een steen had niet harder in een stille vijver kunnen vallen. Wat je voorgesteld hebt is niet overgenomen. Maar dankbaar was en ben ik je wel. De discussie kreeg, na jouw interventie, plots een andere kleur. En de oplossingsrichtingen die gekozen werden ook. En daar was het tenslotte allemaal om begonnen.
-Ooit, vóór de vuurwerkramp, sloten universiteit en gemeente een convenant waarin vastgelegd werd in welk tempo het college van bestuur van de universiteit milieu- en arboproblematiek van bestaande gebouwen zou aanpakken. Ik zeg met opzet: voor de vuurwerkramp tot stand gekomen. Zo'n convenant zou daarna ondenkbaar zijn geweest. Dat convenant hebben rector en burgemeester in roerende overeenstemming te pas en te onpas, (maar meestal te pas) gebruikt om `Den Haag' duidelijk te maken dat er snel geld naar Twente moest komen. `Want anders zal de burgemeester gedwongen zijn een aantal gebouwen te sluiten' zei jij dan. `En dat is toch echt ondenkbaar' vulde ik dan aan. Ik heb er van genoten.
3. Elke keer dat het college van burgemeester en wethouders en het college van bestuur van de Universiteit Twente bijeenkwamen, opende jij, steevast, met de vraag `En hoe zit het met de Zalmsnip?' Eigenlijk vonden wij het een beetje gezeur om niks, maar ik weet dat je bedoelingen veel verder reikten: aandacht vragen voor het fenomeen `student in Enschede'. En dat was je opdracht. Ook de mijne trouwens.
Ik zal je missen!
Jan Mans, burgemeester Enschede
Frans,
Eigenlijk had ik je bij je afscheid het liefst een e-card `Groeten uit Brainport Eindhoven' gestuurd maar die bleek nog niet voorhanden. Daarom toch maar een mailtje.
We kennen elkaar al uit de tijd dat ik nog in het bedrijfsleven werkte. Door je inzet voor het aanhalen van de banden tussen het bedrijfsleven en de universitaire wereld viel je me toen op als een ware exponent van `de ondernemende universiteit'.
Intensief kregen we met elkaar te maken in het `3TU-proces'. Ik leerde je daarbij kennen als een gangmaker, die openlijk op een fusie tussen de drie TU's aanstuurde. Door een fusie desondanks ook te gaan zien als mogelijke uitkomst en niet als vooropgezet doel van samenwerking en afstemming creëerde je ruimte in het overleg. Mede dankzij jou zijn we er ook bij tegengestelde belangen en opvattingen toch altijd samen uit gekomen. Dat waardeer ik zeer. Het proces in de richting van federatievorming is daardoor nu onomkeerbaar ingezet.
Tijdens onze contacten heb ik je bewonderd om je uitgebreide kennis van en stevige positie in de (internationale) universitaire wereld en het politiek-maatschappelijke middenveld én om je vermogen deze te benutten voor zowel de eigen universiteit en regio als voor bredere politieke en maatschappelijke idealen.
Ik wens de UT en haar omgeving toe dat je in de toekomst af en toe `tijd voor Twente' zult houden en ik hoop dat je de drie TU's - vanuit welke positie dan ook - zult blijven inspireren met je boeiende vergezichten.
Amandus Lundqvist, voorzitter College van Bestuur TU/e
Beste Frans,
Terugblikkend op een periode van acht jaar rector magnificus, waarvan vier jaar gecombineerd met het voorzitterschap, kunnen we slechts concluderen dat je de Universiteit Twente op een geweldige wijze op de kaart hebt gezet. Daarbij vallen een paar kenmerken op: een onvoorstelbare energie gecombineerd met een uitstekende intuïtie voor de politieke dimensie in het hoger en wetenschappelijk onderwijs, en in de contacten met het bedrijfsleven. Je lidmaatschap van externe gremia zoals de Sociaal Economische Raad, het Innovatieplatform en de Onderwijsraad getuigen daarvan. Het uitdragen van de noodzaak om in een sterk veranderende omgeving keuzes te maken, in onderwijs en onderzoek, werd mede geïnspireerd door jouw ervaringen buiten de UT, en getuigen van een sterke visie. Natuurlijk hebben we, behalve successen, ook rimpelingen meegemaakt, maar ik ben ervan overtuigd dat je mag terugzien op een geslaagde, en voor de Universiteit Twente vruchtbare, bestuurlijke periode. Het ga jou en Marianne goed.
Henk Zijm, decaan faculteit EWI
Ha Frans,
Onze vrienden van UT-Nieuws vroegen me om een afscheidsmail aan jou te schrijven; aan zo'n verzoek voldoe ik uiteraard graag. In de ruim drieënhalf jaar die ik nu voor je werk als woordvoerder/adviseur, hebben we heel wat te stellen gehad met de vaderlandse, maar ook internationale pers. We hebben heel veel journalisten ontmoet, divers van pluimage, verschillend van niveau en met heel verschillende beroepsopvattingen. Sommigen heel serieus met hun vak bezig; anderen slechts geïnteresseerd in het snelle, sensationele scoren. Het journalistieke principe van `hoor en wederhoor' werd soms behoorlijk aangetast. Vaak ging het goed en leverden journalistieke contacten goede pr op voor de Universiteit Twente, maar helaas kwam het ook voor dat de UT, of jij persoonlijk, volstrekt verkeerd neergezet werd. Onterecht beschreven, onjuist geciteerd, geconfronteerd met aantijgingen van niet met naam genoemde bronnen, of heel flauw worden opgevoerd in een of andere column. Vragen of zelfs eisen om een weerwoord, is in journalistiek Nederland bijna ondoenlijk. Dat hebben we wel ervaren, de afgelopen jaren. Vaak moest ik tegen je zeggen: `hoort bij het vak', `hoge bomen vangen veel wind', `als je geschoren wordt, Van Vught, moet je heel stil blijven zitten'.
Maar we hebben altijd wel veel lol gehad met, zoals jij dat noemde `licht cynisme en die pret over wat zo vanzelfsprekend is'. Ik heb altijd groot respect gehad voor de wijze waarop jij snel herstelde van harde, publicitaire klappen terwijl ik jou de bijbehorende terminologie aanreikte: `bagger', `dit gaat nergens over' en `in die krant zitten morgen de gebruikte pampers verpakt'.
Ik wens je een journalistarme periode toe. En mocht je daarbij ontwenningsverschijnselen krijgen, dan weet je dat in mijn Buurser bos nog steeds die gekapte bomen liggen die verzaagd en gekloofd moeten worden. Voor jou als bosgenieter een ware uitdaging, lijkt me. Onder het genot van een goede fles wijn (uit de jou bekende Zuid-Afrikaanse container…) kunnen we dan nog eens een boom opzetten indachtig ons adagium: beter een goed stuk in de kraag, dan een slecht stuk in de krant!
Gerard van Emous, woordvoerder college van bestuur
Visie Frans of Fusie Frans?
Ziet Frans nu dingen die ik niet zie? Ongetwijfeld. Frans heeft visies. Op Nederland. Op Europa. Op onderwijs, onderzoek en organisatie. Hij kan daarover begeesterd spreken. Hij heeft drive. Hij laat zich niet van zijn stuk brengen. Ook niet, al denk je hele goede argumenten te hebben.
Frans is heel zorgvuldig, met een goed oog voor het kleinste detail (nano). Dat hebben wij gemerkt. Maar ook: de man met de vergezichten, de SER en het Innovatieplatform, Europa. Wij verwachten nog veel van Frans.
Frans laat een hele goede universiteit achter met rankings om trots op te zijn (als je bij de UT hoort) of om jaloers op te zijn (als dat niet het geval is). Deze positie heeft de UT verworven dankzij de hierboven genoemde eigenschappen van Frans.
Beheerste kernfusies kosten heel veel inspanning, tijd en investering.Veel experimenten. Met universiteiten is het niet anders. Als het echter eenmaal zover is, komt er veel schone energie vrij en nieuwe verbindingen. Wij zitten nu nog in het stadium dat er heel veel energie ingaat. Een regen van neutronen is er het laatste jaar op ons neergedaald. Maar we hebben iets goeds bereikt. Dank hiervoor, Frans. Het ga je goed. Blijf je best doen voor ons allemaal! Ik vond je een prima collega!
Hans van Luijk, voorzitter college van bestuur Technische Universiteit Delft
Beste trendsetter in de polder,
Je hoeft niet zo heel lang met jou om te gaan om je stijl van besturen te ontdekken. Het ligt er dik boven op: je bent een trendsetter en betrokken bestuurder. Je bezit het vermogen om naadloos aan te sluiten bij de meest relevante trends in onze wereld. Je bezit ook de bezieling om echt betrokken te zijn bij studenten, docenten, hoogleraren en medebestuurders van de Universiteit Twente. Maar Frans, je loopt ook warm voor ons land Nederland.
Je maakt tijd vrij voor een goed gesprek of overleg met studenten, faculty én medebestuurders in het Twentse. Locale democratie in actie: zo dicht mogelijk staan bij de meest betrokkenen bij de UT. Maar je hebt tegelijkertijd het goede voor met Nederland. Als geen ander ben je bereid om je in te zetten voor het algemene belang, ook al loopt dat niet altijd direct parallel met het groepsbelang van universiteiten of Twente. En die karaktertrek is schaars in onze polder én zeer welkom.
Nederland loopt niet altijd voorop, maar jij wel. Jij Frans, jij zet de trend in de academische wereld, simpelweg door in te spelen op de trends in onze wereld:
Zijn nog veel universiteiten druk, druk, druk met het reguliere onderwijs en onderzoek, jij Frans hebt al vroeg ontdekt dat andere dan je eigen activiteiten niet alleen lucratief zijn maar ook duidelijke meerwaarde bieden. De Universiteit Twente geniet dan ook ver buiten onze Nederlandse grenzen de felbegeerde reputatie van ondernemende universiteit;
Houden wij ons in Nederland vooral bezig met Haagse politiek, jij Frans bent al lang te vinden op en bekend met het Europese onderwijstoneel. En daar vallen toch veel beslissingen, die de toekomst van het hoger onderwijs en onderzoek sterk bepalen
Vinden sommige hoger onderwijsinstellingen het niet nodig of lastig om te veranderen, jij Frans, jij blijft de Universiteit Twente vernieuwen. Lastige zaken ontmoedigen je niet, maar worden opgepikt als kansen. Een brand? Misschien wil het ministertie wel een handreiking doen!
Vragen velen zich nog af wat ze nou met alle ICT en technologie moeten in dit informatietijdperk, jij Frans ontwikkelt een passende nieuwe studie: technische geneeskunde -of voor de meer politiek correcten onder ons: klinische technologie;
Blijven veel bestuurders in Nederland hangen in de gezellige en vertrouwde inner circle in onze polder, jij, Frans hebt een zeer uitgebreid nationaal en internationaal netwerk opgebouwd van partners waarmee prachtige win-win deals gesloten worden.
De Universiteit Twente, de academische wereld zal je als trendsetter en betrokken bestuurder missen. Ongetwijfeld komen zij en ik jou Frans nog tegen in Nederland of elders in Europa….
Frans, het ga je goed.
Annette Nijs, oud-staatssecretaris Onderwijs, Cultuur en Wetenschap
Liever een vrije jongen
Dag Frans, zoals je ziet staat deze krant in het teken van je naderend afscheid. Interview, tijdbalk, plus allerlei vrolijke plaatjes en mailtjes die je zullen sterken in het besef dat je het per saldo niet voor niks hebt gedaan. Je hebt stevig aan de boom gerukt, er is van alles gebeurd. Ik sluit me bij de vorige sprekers aan, maar trek de lijn even door naar het UT-Nieuws, jouw lijfblad. Je betoonde je door de jaren heen een warm pleitbezorger van een redactioneel onafhankelijke universiteitskrant. Dat heb ik zeer kunnen waarderen. Je stellige overtuiging dat deze Twentse verworvenheid een groot goed is die past in een academische cultuur blijft voor ons een stimulans voor de toekomst. Je illustere voorganger Harry van den Kroonenberg, jouw grote voorbeeld, dacht er hetzelfde over. Die had ook diezelfde feeling voor publiciteit en dat legde hem geen windeieren. Journalisten zien dat graag, mensen waar je zaken mee kunt doen. Zoals Frans: altijd bereikbaar (alhoewel), altijd informatief, altijd…foto-bereid. Je stond overal met je neus vooraan, ook letterlijk. Dat had wel wat.
Ik ben benieuwd wat je nu gaat doen. Gokje? Een blokje Brussel (flatje), blokjes Australië (bij het instituut van een bevriende UT-relatie) en Amerika (vrienden). Advieswerk, dat zal het wel gaan worden. Met daarbij wellicht een gasthoogleraarschap. Je gaat het nuttige met het aangename verenigen, je kennis en passant verzilverend. Liever een opwindend bestaan als vrije jongen dan een slopende baan in de raad van de bestuur van ING. Niks voor jou, dat wil je niet. Als er iets melden is hoor ik het graag van je. Interviewtje volgend jaar rond deze tijd?
Bert Groenman, hoofdredacteur UT-Nieuws
