Martelaar
We willen het Irakese volk ook niet verwestersen. Taal, geloof, cultuur, gebruiken - we hebben geen enkele intentie om daar iets aan te veranderen. Ook niet wanneer die gebruiken in onze ogen nogal wreed zijn. `s Lands wijs, `s lands eer, zullen we maar zeggen. Dat respecteren we. Ik heb onze manschappen zelfs bevolen zich zoveel mogelijk aan te passen. Om de bevolking niet tegen het hoofd te stoten. Dus als het in de Irakese gevangenis gebruikelijk is dat er wordt gemarteld, dan doen onze jongens daar gewoon aan mee. Dat ze daar foto's van maken waar ze lachend op staan, bewijst hoe wezensvreemd dit voor hen is. Een martelende Amerikaan in Irak voelt zich net als een Amerikaan op klompen in Amsterdam. Leuk voor op de foto, maar blij en trots dat het thuis allemaal anders is.
We hebben ook geen andere keus. We kunnen wel tijdelijk een Amerikaans gevangenisregime invoeren, maar dat werkt natuurlijk niet. Een hond die opgevoed is met "Af" reageert niet wanneer een tijdelijk baasje "Wil je alsjeblieft even gaan liggen" zegt. De gevangene dient zijn opsluiting wel als een straf te ervaren. En wanneer dat zo is, dat is cultuurgebonden.
Het gaat om het beoogde doel. De mensen uit de omgeving van Saddam hadden we bijvoorbeeld wel onder het milde Amerikaanse regime opgesloten. Saddam verkoos aanvankelijk het leven in een hol onder de grond boven de hem bekende terreur van de Irakese gevangenis. Toen hij echter hoorde hoe paradijselijk ons gevangenisleven was, maakte hij zijn schuilplaats ogenblikkelijk bekend. (We hebben Bin Laden inmiddels een gevangenis vol vrouwen beloofd, dus die zal zich nu ook wel snel komen melden.)
Saddam Hussein - voor hem zijn wij naar Irak gekomen. Omdat hij mijn vader heeft beledigd en omdat hij zich de olie in euro's liet betalen. Niemand mag zich de olie in euro's laten betalen! Nu Saddam daaraan herinnerd is, zullen we Irak weer verlaten. Dan kan het volk van Irak weer ongestoord doen wat het altijd heeft gedaan: elkaar afmaken, elkaar martelen en miljarden oliedollars opstrijken.
