Bruggetje
`Dan neem je dus de tweede afslag van de rotonde en daarna bij de witte paaltjes rechts,'
`Voor of na de witte paaltjes?'
`Euh, nou, even denken. Ervoor, geloof ik. Dat zie je vanzelf, kan niet missen. Nou, bij die paaltjes rechts en dan heb je aan je linkerhand een bejaardenhuis, dat zie je ook wel, een heel groot roodachtig gebouw.'
`Ja, en dan?'
`Nou, daar ga je niet links, maar bij de volgende afslag ga je dan wel links en dan meteen weer rechts de parallelweg op. Het kan trouwens zijn, bedenk ik me net, dat ze daar nog met de straat bezig zijn maar dat wijst zich wel.'
`Ja, en dan?'
`Aan het einde van de parallelweg steek je een voorrangsweg over en dan ga je voorbij een voetbalveldje en dan steek je schuin de Larissastraat in. Daar rij je een paarhonderd meter tot bij de brievenbus en dan links.'
`Links, ja.'
`Dan kom je in zo'n straat met allemaal drempels, je weet wel, daar hebben we toen nog dat kadootje voor Henk gekocht.'
`Oja, hoe vond-ie het?'
`O, leuk. Nou, aan het einde van die straat kom je bij een T-splitsing, daar ga je rechts en dan meteen weer links. Rechtdoor rijden, voorbij een dierenspeciaalzaak en dan weer links. Je moet dan met de weg meerijden en dus niet het bruggetje oversteken, dan rijd je namelijk enorm om. Nou, dan is het heel simpel, het derde bakstenen huis aan je rechterhand. Drie keer bellen.'
`Eitje. Tot morgen!'
`Tot morgen.'
`Niet het bruggetje oversteken, he?'
`Nee, niet over het bruggetje.'
Routebeschrijvingen, waren ze allemaal maar zo makkelijk. Lees voor Bata-omloopleed pagina twee van deze krant.
Bacteriën
Wij lunchen altijd op onze werkplek. Economisch en efficiënt, tussen het tikken door. Collega's die beweren dat het gezonder is om even de benen te strekken en je te mengen onder mede-eters zijn mietjes.
Wij voelden ons wel bij onze eetgewoonte. Totdat we lazen over dat onderzoek van de universiteit van Arizona, waaruit bleek dat er op een bureaublad 400 keer zoveel bacteriën rondlopen als op een wc-bril.
Slik.
Toch maar naar het Theatercafé tussen de middag? Het is onze eer te na. Bovendien, wie het onderzoek goed leest, vindt vanzelf een alternatief.
De bacterievorming op het bureaublad (3.250 stuks per vierkante centimeter) blijkt het meest in de hand te worden gewerkt door de etensresten die er te vinden zijn. Wie er dus in slaagt om geen half verwerkt voedsel te laten neerdalen op zijn werkblad, verkleint het risico op de vorming van bacteriekolonies in zijn directe omgeving aanzienlijk. Voeg dit bij het feit dat het plaatsnemen op wc-brillen nagenoeg niet blijkt te leiden tot het achterlaten van ongenode gasten op de toiletzitting (slechts acht per vierkante centimeter) en de volgende conclusie is gerechtvaardigd: een werkplekluncher kan zijn boterhammen het beste verorberen terwijl hij met z'n blote reet op het bureaublad zit. Alle kruimels dwarrelen hygiënisch naar de grond en niemand heeft er last van, want zijn collega's zitten toch in het Theatercafé.
Nadeel is wel dat deze werkhouding tik-technisch niet erg productief is. Maar oefening baart kunst, en dus krijgen we het ruggelings intikken van teksten na verloop van tijd ook wel onder de knie. Zolang er geen blastervirus aan onze bilspleet ontsnapt, is er geen vuiltje aan de lucht.
