Donderdagochtend 25 juli overleed, geheel onverwacht, onze geliefde en gewaardeerd medewerker en lid van onze Raad van Advies, Hank Rademaker. Sinds 1992 maakte Hank deel uit van de Stichting Activiteiten voor Studenten met Antilliaanse en Arubaanse Affiniteit. Aanvankelijk kwam zijn gemotiveerde inzet ten goede aan de vormgeving van onze jaarlijkse almanak. De afgelopen maanden heeft hij zich met veel toewijding ingezet voor de reorganisatie van de Stichting.
Zowel op het gebied van vormgeving als op het organisatorische vlak liet Hank een stimulerende inzet zien. De woorden geen tijd of geen zin kwamen in zijn vocabulaire niet voor. Veelvuldig was hij dan ook tot in de late uurtjes te vinden op de StiASAA kamer.
De tijd dat Hank niet voor StiASAA bezig was besteedde hij aan exposities en zelf ontplooiing in de vorm van verschillende cursussen en sollicitaties.
Hank zijn onlosmakelijke verbondenheid met Curaçao bleek niet alleen uit zijn werk binnen StiASAA. Verknocht als hij was aan het surfen in de Caribische golven, besloot hij de mediterrane wind ook in Nederland te laten waaien. Zo was hij in 1987 één van de oprichters van de windsurfvereniging Hardboard.
Tot ons verdriet kan Hank zijn veelbelovende bezigheden niet voltooien. Niettemin zijn wij dankbaar voor de waardevolle en inspirerende gedachten en ideeën die ons volop ruimte bieden zijn werk voort te zetten.
Ons medeleven gaat uit naar Hanks familie en vrienden. Hank nos lo no lubida bo.
Namens StiASAA, het bestuur
Op 25 juli 1996 is Hank Rademaker door een auto-ongeluk om het leven gekomen. Hank is 29 jaar geworden. Hij was een van de oprichters van Hardboard. Als mede-Hardboarder wil ik graag wat over Hank vertellen. Hank is in 1985 begonnen als student aan de toenmalige TH Twente. Hij heeft diverse studies geprobeerd, TW, WB, WWTS. Na enige jaren bleek hij zijn creativiteit toch beter kwijt te kunnen op de AKI. Daar stortte hij zich op het schilderen en fotograferen. Velen zullen hem ongetwijfeld eens over de campus hebben zien fietsen. Hank, de blanke Antilliaan. Lang haar, snor en sikje, altijd in versleten kleren. Goed, uiterlijk was het misschien een wat vreemde snuiter, die Hank. Maar als je hem eenmaal kende bleek hij een prachtige jongen. Hij schilderde, fotografeerde, schreef verhalen, maakte muziek in allerlei bandjes, was bezig in de zeefdrukkerij. Hij was creatief, eigenzinnig, en had de meest wilde ideeen. 'Kleurrijk', zo kun je hem denk ik het beste omschrijven. Om maar eens wat te noemen: hij was de enige persoon die ik kende die een zelfgemaakte totempaal in zijn voortuin had staan. Wie heeft er nou een totempaal in zijn tuin staan? Prachtig vond ik dat.
We kwamen elkaar tegen in 1986 bij de Drienerlose Zeilvereniging Euros. Beiden waren we fanatieke windsurfers. Hij kwam van de Antillen, en ik was jaloers op zijn verhalen van dat zonnige eiland. Beiden vonden we dat er op de campus plaats was voor een windsurfvereniging. In de zomer van 1987 hebben we de hele campus vol posters geplakt en de belangstelling gepeild. Met die belangstelling zat het wel goed, en het vlammetje ging branden. Na een succesvolle Introduktie hebben we in het najaar de Drienerlose Windsurf Vereniging Hardboard opgericht.
Hank heeft op vele manieren bijgedragen aan de activiteiten van Hardboard. Bestuur, barteam, het zeefdrukken van onze T-shirts, surfinstruktie op het Rutbeek. Ons logo komt van hem, evenals Nijntje het surfkonijntje, op de zijkant van onze eerste surfbus. Mede dankzij Hank is Hardboard uitgegroeid tot een club van bijna honderd leden.
Ieder mens laat sporen na, indrukken op de levens van anderen. Hank heeft zeker indruk gemaakt. Niet alleen een persoonlijke indruk op de mensen die hem gekend hebben. Hij heeft ook een stempel gedrukt op het leven op de Campus, opal die windsurfers die lid zijn en waren van Hardboard. Ik realiseer me nu des te meer dat er zonder Hank geen Hardboard zou zijn geweest.
