Van Etten wilde een internship doen bij de United Nations Environmental Program (UNEP), want in Nederland is hij bezig geweest met milieuprojecten voor jongeren. Het was voor Van Etten geen eenvoudige opgave binnen te komen en toen hij er eenmaal zat ging ook niet alles van een leien dakje: 'Er is een vast programma voor interns, maar toen ik er eenmaal was, was er niets geregeld. Na lang zoeken heb ik een onderwerp gevonden. Ik heb onderzoek gedaan naar de vraag hoe UNEP samenwerkt met andere VN-organisaties. Eigenlijk was het een onderzoek naar de legitimiteit van UNEP, een kleine organisatie met weinig zeggenschap. Mijn conclusie? De taak van UNEP is het signaleren van nieuwe ontwikkelingen in de milieuproblematiek en steeds net één stap vooruit lopen. Ondanks de kleine schaal van de organisatie en het feit dat er maar een klein budget is.'
Na een verblijf van een klein half jaar tussen de muren van het VN-complex in Nairobi is Van Etten niet onverdeeld positief over de UNEP: 'Toen ik aankwam zag ik een enorm parkachtig complex waar allerlei mensen achter gesloten deuren zaten. Een enkeling die zijn deur wel open had staan zat achter een computer een beetje te typen. Ze leken platgewalst door salarissen die soms het honderdvoudige bedragen van wat ze thuis zouden verdienen. Tachtig project van het budget van de UNEP gaat op aan personeelskosten. Ze leken enorm bang om hun baan te verliezen en waren absoluut niet kritisch. Zelf heb ik vijf maanden lang in restaurants gegeten en had ik de laatste weken zelfs de beschikking over een auto met chauffeur en een secretaresse.'
De UT-student vindt dat hij in Kenia vijf maanden vertoefde in 'een enorme nepwereld'. Alleen aan het aantal schoonmakers per vierkante meter kon hij zien dat hij zich in een ontwikkelingsland bevond. 'Nairobi is het centrum van Oost-Afrika. Een knooppunt van handel en de thuisbasis van allerlei ontwikkelingsorganisaties. De ontwikkelingswerkers kun je heel gemakkelijk herkennen, want die leven in de duurste huizen en rijden in de duurste auto's. Wij werkten in een prachtig park. Alleen foto's aan de muur, een vuilnisbelt met bewoners en een autokerkhof langs de rivier, herinnerden ons waar we eigenlijk aan werkten.'
De eerste vier maanden van zijn stage heeft Van Etten voornamelijk zichzelf beziggehouden. Zijn baas was altijd onderweg en had amper tijd zich met een stagiair uit Nederland bezig te houden. Het stageverslag van Van Etten heeft hij bijvoorbeeld nog niet eens gezien. De laatste weken kwam daar echter verandering is. 'Boutros Ghali en alle hoofden van VN-organisaties zouden naar Kenia komen voor een congres. Mijn baas kreeg de opdracht het bezoek te organiseren. Hij moest hotels af om te bekijken welke de mooiste en veiligste presidentiële suite had, gepantserde limousines huren, een receptie regelen, uitnodigingen versturen en debatteren over de tafelschikking. Het was onvoorstelbaar als je zag wat dat allemaal mocht kosten. '
Van Etten was tijdens het congres een soort loopjongen. Hij was de enige Nederlander die binnen de congreszaal mocht komen en Nederlandse diplomaten wilden na het congres dan ook van hem weten wat er besproken was. 'Maar ik heb niets losgelaten.' Een ander hoogtepunt was de verjaardag van koningin Beatrix, die in het buitenland uitvoerig wordt gevierd: 'Ik heb nog nooit zoveel dronken Nederlanders bij elkaar gezien.'
