Van Kesteren biedt studenten, tegen een 'geringe vergoeding', hulp bij het opzetten, schrijven of afronden van hun scriptie. In het verleden werkte ze onder andere als maatschappelijk werkster en onderwijskundig onderzoeker bij het OCTO, het onderzoekcentrum van Toegepaste Onderwijskunde. 'Het verschil met de studentenpsychologen is dat ik meer op de stoel van de scriptiebegeleider ga zitten, niet inhoudelijk maar wat betreft vorm. Ik becommentarieer de stukken op stijl en vorm. Met de inhoud bemoei ik me alleen als ik het betoog niet meer kan volgen.'
Studenten blijven bij het schrijven van hun scriptie volgens Van Kesteren vooral steken in hun eigen perfectionisme. Daardoor krijgen ze geen letter meer op papier. 'Zelf ben ik ook heel perfectionistisch. Ik herken het en kan het dus relativeren', legt Van Kesteren uit. 'Je wordt ook onzeker omdat het werk van docenten vaak zo tegenvalt. Studenten zeggen dat ze het niet snappen en vragen zich af of dat aan hunzelf ligt of omdat de docent het gewoon niet goed heeft uitgelegd.'
Psycholoog wil Van Kesteren in eerste instantie niet zijn voor de studenten die bij haar voor begeleiding komen. Tenzij er juist in het persoonlijk leven zaken spelen, die het de student belemmeren aan de scriptie te beginnen of deze af te maken: 'Vorig jaar heb ik veel met een meisje gepraat over wat haar tegenhield bij het schrijven. We hebben geprobeerd verbanden te leggen tussen hoe ze in de scriptieperiode functioneerde en hoe dat in het dagelijks leven ging.' Andere belemmerende redenen zijn volgens Van Kesteren dat studenten teveel hooi op hun vork nemen of dat ze last hebben van schrijfangst. 'Ze hebben nooit in kleine stukjes hoeven te oefenen en dan ineens moeten ze een groot stuk schrijven.'
Hoe de begeleiding van Van Kesteren verloopt verschilt van geval tot geval: 'Het eerste gesprek kost zeven gulden en vijftig cent. Daarna bepalen we hoeveel tijd de begeleiding waarschijnlijk kost. Studenten moeten niet het gevoel krijgen dat ze een hoop geld uitgeven en het nergens toe leidt. Belangrijkste is echter dat ze snel weer naar hun eigen begeleider op de universiteit terug kunnen. Ik ben alleen een tijdelijk handvat.'
