Over en sluiten

Om te huilen, de opkomst bij de verkiezing van de Raad voor de Campusvoorzieningen (RCV). Slechts iets meer dan een kwart van de verstuurde envelopjes kwam terug. Om te huilen waren ook de verklaringen van de lijsttrekkers over deze bedroevende vertoning. Het zou de onbekendheid van de raad zijn. Hoezo? Was dat vorig jaar ook al niet zo? Hadden ze toen ook niet het plan al die interessante vraagstukken die in de raad aan de orde komen, voor het voetlicht te brengen? Heeft u er iets van gemerkt? Wij in ieder geval niet. De raad viert dit jaar haar derde lustrum. Geen ander fenomeen is in Enschede zo direct van invloed op het universitaire leven als de campus. Daarvan zouden de gebruikers het bestuur toch moeten kennen. Als dat niet zo is, heeft het bestuur dat aan zichzelf te danken. Bekendheid komt niet aanwaaien. Daar moet je iets voor doen. Je moet duidelijke taal spreken. Denk eens aan de gemeenteraadsverkiezingen. Dat de opkomst bij deze verkiezingen vaak zo belabberd is, komt niet omdat de burgers de gemeenteraad niet kennen. De burger komt niet opdagen omdat hij moedeloos is geworden van het oeverloze geouwehoer in de raad. Trek die vergelijking eens door naar de RCV. Daar wordt voornamelijk gepraat. Middagen lang. Bijvoorbeeld over de definitie van activiteiten. De raadsleden zijn bovendien nooit 'voor' of 'tegen'. Nee, ze zijn 'niet voor' en dat is heel wat anders dan 'tegen' zijn. Ondertussen weet niemand meer waar het over gaat. Vreemd? Nee hoor, alleen maar om te huilen.