Over en sluiten

17 / 01 / 1996 | Redactie

De Rijksuniversiteit Utrecht kondigde vorige week aan dat ze werknemers extra wil belonen in natura: bijvoorbeeld met een bon voor een etentje. Vreemd dat de UT niet met zo'n voorstel is gekomen. Toch de ondernemende universiteit bij uitstek met de handelsgeest hoog in het vaandel. Zoals Intermediair het deze week verwoordde: 'De Liaisongroep en het Twentse Innovatieproject zijn voorbeelden van kruisbestuiving die minister Wijers beoogt: samenwerkingsvormen tussen hoger onderwijs, het midden- en kleinbedrijf, technostarters en subsidiefondsen.' Daar is helemaal niets mis mee. Alleen maar lof zelfs. Maar dan zou je ook denken dat het voor de werknemers allemaal wat leuker kan. Vooral voor werknemers die al tijden lang jaarlijks 0,001 procent salarisverhoging krijgen. Wat te denken van een gratis kopje koffie in het poppenmuseum in Almelo bij het binnenhalen van een derde geldstroomproject, een diner in de mensa helemaal voor niets bij een prachtige beoordeling door een visitatiecommissie of twee kinderen pro deo naar Slagharen, mits begeleidt door zes betalende volwassenen, bij het op peil blijven van de voorinschrijving? Iedere faculteit krijgt een eigen coördinatiewerkgroepje onder de naam 'werkgroep stimulering bijdrage in natura' en die krijgen een budget via de sigaren-uit-eigen-doos-methode. Net zoals de rest van de stimulering. Dat moet toch lukken. Daar zijn we toch een ondernemende universiteit voor.

Slagharen

Antithese

Bij de vakgroep Systematische Wijsbegeerte is er weer eentje in de maak: een bijzondere deeltijdprof voor levensbeschouwing en wetenschap/techniek. Nadat we de afgelopen jaren dankzij Radboudstichting, Stichting Socrates en Nicolette Bruiningfonds kennis hebben kunnen maken met katholieke, humanistische en vrijzinnig-protestantse filosofie, heeft het CvB nu toestemming gegeven voor een leerstoel 'Reformatorische Wijsbegeerte'.

Nu was de faculteitsraad WMW nog even in zielenood vanwege de statuten van de Stichting voor Reformatorische Wijsbegeerte. Daarin wordt elke 'synthese' met andere, m.n. niet-christelijke denkrichtingen met kracht afgewezen. Betrof het hier dus een zwartekousenclub waarmee geen rationeel gesprek te voeren valt? Nee, zo wist de SRW de raad te overtuigen: afwijzing van synthese met andere denkwijzen staat een 'wil tot communicatie' niet in de weg, zolang de levensbeschouwelijke grenzen maar helder zijn.

Wel rijst inmiddels de vraag of Systematische Wijsbegeerte zich in haar systematische levensbeschouwelijke uitbouw moet beperken tot het westers-christelijke erfgoed. Gezien de getalsverhoudingen in religieus Nederland valt een fundamenteel-islamitische leerstoel beslist te overwegen. Internationaal zijn in deze kring genoeg sponsors te vinden. En je weet in ieder geval vooraf zeker dat men er dol is op synthese en communicatie.