Jan: 'Gerald is steeds nieuwsgieriger geworden naar het verhaal achter de kennis. Daarom was hij ook niet echt tevreden met het hbo. Dat hinkt te veel op twee gedachten. Alleen het stagejaar vond hij fantastisch.'
Leny: 'Je kon die honger naar kennis ook merken aan de manier waarop hij naar een stageplaats zocht. Het moest en zou een goede plek zijn.'
Jan: 'In de afstudeerfase aan de UT is zijn sluimerende wetenschappelijke belangstelling echt naar boven gekomen. Ik vind het nog steeds mooi dat zijn afstudeercommissie Gerald de kans heeft gegeven een paper te schrijven, dat hij heeft gepresenteerd in Canterbury. Hij heeft het zo leuk gevonden. Discussiëren over ideeën. Het gaf hem een kick. Job van Amerongen heeft 'm een aio-plaats aangeboden. Daar heeft hij nauwelijks nog met ons over gesproken. Hij heeft die keuze zelf gemaakt. Engeland gaf het laatste zetje. Wij hebben gezegd, dat als hij wilde promoveren hij dat nú moest doen. Later heeft hij een partner, wellicht kindertjes en andere prioriteiten.'
Leny: 'Hij is ook dol op al die internationale contacten. Gerald e-mailt erg veel.'
Jan: 'Van zijn afstudeerwerk snap ik helemaal niets. Ik heb ook een totaal ander vakgebied (hoogleraar financieel management en bedrijfseconomie, red.). Maar op een volstrekt abstract niveau kunnen we elkaar zeker stimuleren. Dat hij een 9 kreeg voor zijn scriptie vonden we heel mooi. Boven onze verwachting.'
Leny: 'Gerald is een echte techneut. Vroeger had je meccano. Hij speelde er altijd mee. Net als met technisch lego.'
Jan: 'Hij hield zich toen al bezig met besturing.'
Leny: 'Ik heb hem nog even naar de muziekschool gestuurd, maar dat was een ramp. De juffrouw heeft me bijna wanhopig verzocht hem niet meer te laten komen. Hij had er absoluut geen aandacht voor. Daarna is hij op schaken gegaan. Dat vond hij wel heel boeiend. Vooruitdenken. Als klein jongetje volgde hij Teleac-programma's. Hij was veel te klein om ze te begrijpen, maar hij wilde ze wel zien. Als we boodschappen gingen doen, was ik hem ook altijd kwijt. Dan vond ik hem bij de Bruna waar hij in techniekboeken zat te snuffelen.'
Jan: 'Gerald vindt mijn vakgebied ook maar erg soft.'
Leny: 'Hij komt uit een garage-gezin. Wanneer hij vroeger een prachtige dinky toy kreeg, sloeg hij 'm tot plaatwerk. Vervolgens wilde hij hem zelf weer in elkaar zetten. Als moeder is dat heel moeilijk. Van techniek heb je geen verstand.'
Jan: 'Hoewel mijn vrouw heel handig is. Ik ben de enige thuis met twee linkerhanden.'
Jan: 'Ik heb Gerald leren kennen toen hij ongeveer twaalf jaar oud was. Het is niet mijn zoon, maar ik beschouw hem als meer dan dat. Een vader zouwensen dat het contact met zijn eigen kind zo goed was. Het zou best kunnen dat mijn type werk, in abstracte zin, hem heeft beïnvloed. Ik heb hem uitgelegd hoe een goed paper in elkaar zit. Als afstudeercadeau nemen we hem mee naar China, waar ik gastcolleges moet geven. Ik heb hem gestimuleerd daar wederom zijn paper te presenteren en een college te geven. Dat gaat hij ook doen. Je betrekt je kind bij je werk.'
Leny: 'Gerald is opgegroeid in een sfeer waarin studeren belangrijk was. We gaan graag om met boeken. Op vrijdagavond eten we meestal wat later en gaan lang door. Dan bespreken we allerlei dingen. En als Jan en Gerald ergens niet uitkomen, dan komt de encyclopedie op tafel. Nu nog steeds.'
Jan: 'De sfeer hier thuis zal in ieder geval niet remmend zijn geweest.'
Leny: 'Gerald begon op te bloeien op de mts. Daar had hij een leraar die hem erg goed aanvoelde.'
Jan: 'Gerald is gevoelig.'
Leny: 'Op de mts moest hij tijdens zijn stage printplaatjes solderen. Wat hij hts'ers zag doen vond hij veel leuker. Stoppen met leren zou betekenen dat hij de rest van zijn leven plaatjes moest printen en dat wilde hij niet. Dat heeft hij zelf bedacht. Tijdens de hts-stage bij Fokker zag hij wat echte ingenieurs mochten doen. Ontevredenheid heeft 'm verder gedreven.'
Jan: 'Voor ons was het schieten op open doel.'
Leny: 'Gerald was altijd een kind dat wist wat hij wilde. Bij kleine kinderen noem je dat eigenwijsheid. Als hij na de mts was gestopt, zou hij ontevreden zijn geworden. Dan had hij achteraf gevraagd waarom wij hem niet beter gestimuleerd hadden. Dat je je eigen kind als doorzetter kunt zien is heel fijn.'
Jan: 'Ik heb nog nooit met hem besproken wat hij na zijn promotie zou willen doen. Maar ik acht het niet uitgesloten dat hij bij een wat grotere onderneming onderzoek zal doen. Een baan bij de universiteit zou hij ook goed kunnen. Hij legt graag uit. Ik zie hem niet in puur commerciële functies.'
Leny: 'Daar is Gerald te nieuwsgierig voor.'
Jan: 'Je denkt nu natuurlijk, wat zijn die ouwe lui positief over die jongen, maar hij overvraagt ons niet. Het is een doorzetter. Ik vind ook dat hij voor zijn leeftijd steeds veel verantwoordelijkheidsgevoel had.'
Leny: 'Het is ook wel een beetje een perfectionist. Als hij iets doet moet het voor zijn gevoel honderd procent zijn. Als het niet lukt, is hij zó teleurgesteld.'
Jan: 'Hij is zo perfectionistisch dat hij soms te laat is met zaken. De avond voor zijn vertrek naar Engeland zaten we nog te vertalen. Toen ik om twee uur 's nachts naar bed wilde, zei hij: 'Toe oom Jan, nog een uurtje.'
Leny: 'Van half gedoe houdt hij niet.'
Jan: 'Ik deel twintig diploma's per jaar uit. Maar je realiseert je niet dat het echt spannend is voor ouders. Dat hij thuis kwam met een 9. Daar kickte ik ook op. Heel fijn.'
Leny: 'Ouders vragen vaak aan hun kinderen hoe het met hun huiswerk staat, maar ik heb hem nooit hoeven dwingen.'
Jan: 'Gerald had zich ook niet laten dwingen.'
Leny: 'Je volgt de schoolverrichtingen natuurlijk. In een spannende periode gaat een kind van de zenuwen zonder eten de deur uit. Ik zei altijd: 'Doe wat je kunt, meer kun je niet.' Als hij thuiskwam na een tentamen kon ik aan de manier waarop hij met de dieren omging horen hoe het was gegaan.'
Jan: 'Het afstuderen heeft misschien wat langer geduurd dan noodzakelijk was. Hij zou in september klaar zijn, maar toen kwam dat paper ertussen. Dat heeft de zaak verlengd.'
Leny: 'Gerald wilde nooit dat ik over zijn school sprak met zussen of vriendinnen. Hij was bescheiden. Hij wilde niet opgehemeld worden. Aan overmatige belangstelling had hij geen behoefte.'
Jan: 'Het is niet mijn echte zoon, maar ik ben apetrots. Je kunt zeggen dat studeren de gewoonste zaak van de wereld is. Ik zie dagelijks niet anders. Maar je kind. Ik vind het ook erg leuk dat ik kan rapporteren aan de medewerkers van de vakgroep dat het goed gaat.'
Leny: 'Voor zijn oma's is het ook leuk. Hij is de eerste kleinkind dat de universiteit heeft afgemaakt.'
Jan: 'En nu moet hij uitleggen dat hij weer verder leert. Ik zeg altijd maar dat hij moet vertellen dat hij onderzoeker wordt. Aio zegt niet veel.'
Leny: 'Ik hoor hem nu weleens met neefjes over de telefoon praten. Dan hoor je hem vertellen dat hij het ook niet altijd even gemakkelijk heeft gehad. Daarom zijn we ook zo trots. Hij heeft een enorme ladder beklommen.'
