'Het lijkt alsof er de laatste jaren bij verschillende faculteiten een projectziekte is uitgebroken. Dat heeft het onderwijs ingrijpend veranderd. Ook voor mij. De eerste- en tweedejaarsstudenten moeten allerlei communicatieve vaardigheden leren. De helft van de tijd geef ik college en de andere helft ruk ik uit om projecten te begeleiden. Dat is nooit op vaste tijden. Je zou kunnen zeggen dat ik op afroep beschikbaar ben. Het is jammer dat je de studenten op deze manier nauwelijks leert kennen. Mijn bijdrage is vaak kort en daarbij wissel ik vaak van project. Hoewel de vergaderingen best leuk en nuttig zijn, mis je als docent de mogelijkheid om een profiel van jezelf te schetsen. Ik ben observator in plaats van instructeur. Inmiddels ben ik eraan gewend. Ik probeer er het beste van te maken.
'Naast "Instructie rapporteren" voor WB en "schriftelijke communicatie" voor BSK, geef ik ook de W&M -vakken "mondeling presenteren" en "vergader- en discussietechniek". Ik maak veel gebruik van de video. Niet alleen om de rollenspelen van vergaderingen op te nemen maar ook om bijvoorbeeld situaties uit "Bloody Meetings" van John Cleese te laten zien.
'De afgelopen drie maanden had ik educatief verlof. Die tijd heb ik gebruikt om onderzoek te doen naar personeelsbladen. Geen zwaarwegend onderzoek maar gewoon luchtig. Het is weer eens iets anders dan lesgeven. Voordat ik hier op de universiteit kwam werken, heb ik jaren op de middelbare school lesgegeven en in het hoger beroepsonderwijs. Daar is echter geen ruimte voor eigen onderzoek. Hier gelukkig wel.
'In de jaren tachtig hebben we hier bij de vakgroep een computerprogramma ontwikkeld waarvan we hoopten dat het ons een berg correctiewerk uit handen zou nemen. Alexis heette het. Wij moeten hier namelijk nogal wat werkstukken nakijken en daarom hadden we een database gemaakt met standaardfouten. Al gauw bleek het allerminst een tijdsbesparing op te leveren. De werkstukken moest je nog steeds zelf doorlezen en sommige fouten stonden niet in de database. Studenten kregen niet alleen handgeschreven kritiek mee maar soms ook tien velletjes computeruitdraai. We hebben het vijf jaar gebruikt en toen zijn we er maar mee opgehouden.'
