Nieuw elan
Zelf zal ze de cirkel misschien niet herkennen, maar wij weten dat-ie binnenkort rond is. Dat alles op z'n plaats valt, dat het recht zegeviert, dat ze ons niet vergeten is.
'Winnie komt terug', fluistert de campus, 'heb je het al gehoord? Winnie komt terug!' Voor oudere UT'ers klinkt en voelt dat zoals het voor oudere Ajax-spelers klonk en voelde toen Johan Cruijff na zijn Spaanse avontuur terug zou keren naar De Meer. 'Cruijffie komt terug', fluisterde de Watergraafsmeer, 'heb je het al gehoord?'
Voor jongere Ajax-spelers had die mededeling al helemaal mythische proporties omdat ze Cruijff nooit hadden weg zien gaan. Bobby Haarms, bij de club sinds 1947, kon twee keer 45 minuten aan een stuk vertellen over de Europacupfinales die Johan in z'n eentje had gewonnen. En toen de verlosser eindelijk terug was maakte hij Ajax nog kampioen ook.
De UT heeft zo z'n eigen Bobby Haarmsen, en de verhalen over Winnie zijn prachtig. Dat het er altijd al ingezeten had met die meid. Dat ze de beste griffier van de wereld was, een eigen willetje maar zo fijn met haar collega's. Maar dat ze haar helaas moesten laten gaan. En dat ze het best begrepen van die carrière en zo.
Maar nu sluit de cirkel zich. Winnie Sorgdrager, ex-minister van Justitie en ooit griffier van de THT, keert weder voor een klus. Frans van Praag en Arie van der Os hebben haar gehaald om verlossing te brengen in de MUB-zaak. De CSR en de COR draaien niet zoals het hoort, er mankeert iets aan de spelopvatting - Sorgdrager mag zeggen wat. En geheel naar Cruijffiaanse model verwacht het CvB wonderen van Winnie. Als Haagse vedette maakt ze in ieder geval de belangrijkste MUBse belofte van het college waar: dat de gedeelde raden een 'nieuw elan' naar de campus zouden brengen.
SneeuwruimersDe mannen van de Grontmij. In stoere fluorescerende vries-kou-dichte-overlevingspakken staan ze tot de knieën in de sneeuw bomen te kappen en struiken te snoeien.
Natuurbeheer, de mens hakt en zaagt en graaft en maait en spit, opdat er weer echte natuur ontstaat. Het zal best zo zijn, dat je in de winter moet snoeien wil je in de zomer kunnen oosten. Maar hoe redde de natuur het al die miljoenen jaren voordat de mens op aarde kwam? Eigenlijk best vreemd dat moeder aarde het zolang zonder hulp van de Grontmij kon stellen.
Natuurlijk, de Grontmij moet de mens tegen de natuur beschermen. Maar of ze dat doet door alle bomen op de campus om te hakken? Waarom gaan de mannen niet sneeuwruimen als er sneeuw ligt? Op de Viermarkenweg bijvoorbeeld. Of het paadje dat uitkomt op De Achterhorst. Dagen achtereen bleef het veilige stroeve asfalt verborgen onder een spiegelgladde laag ijs van elfstedentochtkwaliteit. En iedere morgen verplaatsen tientallen UT'ers zich over de onoverdekte vierhonderdmeterbaan richting campus. Een enkeling op de schaats, sommigen per fiets, maar de meesten op handen en voeten, glijdend en glibberend.
'We begrijpen uw ongenoegen meneer, maar De Viermarkenweg hoort niet bij de campus. Wij van de Grontmij kunnen er dus niet strooien, schuiven of vegen. Dat behoort de gemeente te doen.' Ja maar, de gemeente die doet dat niet. De gemeente heeft daar geen geld voor. En bovendien: loopt onze rector niet overal te roepen dat de academie al lang geen ivoren torens meer is. Dat demaatschappij universiteiten confronteert met vragen waarop steeds sneller een antwoord wordt verwacht. En dat de UT daar op in moet spelen.
Nou dan! Pak die kans! Zodra d'r weer sneeuw ijs of andere gladheid uit de hemelen nederdaalt, onmiddellijk met sneeuwschuiver en zoutstrooier op naar de Viermarkenweg en andere cruciale toegangspaden. Dat voorkomt dat de helft van de redactie - en nog minstens dertig ander UT-medewerkers - met fiets en al finaal onderuit schuiven. Recht in de gapende muil van de 'kwart over hond'-hond.
