Laatst had ik weer zo'n ervaring, maar dan gewoon hier, op de campus. Ik was te voet (mijn fiets is al een tijdje stuk) op weg naar huis. Als ik langs de bushalte loop komen er twee auto's aanscheuren die worden geparkeerd voor de pas gearriveerde bus, zodat deze niet meer weg kan. Uit een van de twee springt een vrouw die tegen de buschauffeur begint te schreeuwen dat hij a-sociaal rijdt, uit de ander stapt een man roepend dat hij alles heeft gezien. De buschauffeur voelt zich duidelijk in het nauw gedreven en onder het motto: 'de beste verdediging is de aanval', begint hij terug te schelden. Met zijn gebalde vuisten woest zwaaiend, begint hij de twee te bedreigen. Als de ruzie op zijn hoogtepunt is, komen er twee passagiers aanlopen die de bus instappen. Ze krijgen al snel door dat het nog wel even kan duren voordat de bus vertrekt. De 'ooggetuige' heeft immers net een ijzeren staaf uit zijn auto gepakt waarmee hij nu in het rond loopt te maaien. En de vrouw blijft maar krijsen dat de politie moet komen. De passagiers komen weer naar buiten en het meisje vraagt in het Engels of de bus niet kan vertrekken omdat ze moet werken. Ze wordt totaal genegeerd door de ruziemakers.
Ik kan er niets aan doen maar op zo'n moment krijg ik dus weer dat gevoel. Ik probeer nog op de chauffeur in te praten. Als echter haar eigen vriend ook helemaal flipt en begint te schreeuwen, besluit ik dat het allemaal geen zin heeft. Ik loop door en bedenk dat dit soort plaatsvervangende schaamte inderdaad misplaatst is.
De auteur studeert technische natuurkunde. Hij geeft de pen door aan Bram van Rens, eveneens student technische natuurkunde.
