(Het regeringsvliegtuig wil als eerste in de nieuwe eeuw landen op Schiphol, maar op het beslissende moment meldt de boordcomputer dat dat nog 100 jaar vliegen is. Er is te weinig brandstof. Alarm).
Parachutes! Pak de parachutes! We storten neer! Hè toe nou Klaas, doceert Gerrit, laten we onszelf geen rampspoed aanpraten. We zitten gewoon in een wat minder rooskleurig scenario, maar daar hebben we bij het regeerakkoord al rekening mee gehouden. Precies, zegt Wim, we hebben geen parachutes nodig, maar brandstof. Zeg Frank, jullie hebben bij de luchtmacht toch van die vliegtuigen waarmee je andere vliegtuigen in de lucht kunt bijtanken. Kun je die niet even optrommelen? Ik zou wel willen, antwoordt Frank, maar tegen de tijd dat ik die paraat heb, kunnen ze gaan zoeken naar onze zwarte doos. Zie je wel, sombert Klaas, we storten neer. Ik vind alles goed, zegt Roger, zolang we maar niet op de grote stad vallen.
Tineke heeft inmiddels achter het beeldscherm plaatsgenomen. Kijk jongens, de computer meldt alleen dat we te weinig brandstof hebben om Schiphol te bereiken, dus lijkt het mij verstandig om uit te wijken naar een andere luchthaven. Probeer Zestienhoven eens, roept Bram. Of Leeuwarden, roepen Loek en Hayo in koor. Tineke voert de alternatieven één voor één in, maar wat ze ook probeert, de resterende vliegduur blijft onverminderd 100 jaar. Het alarm blijft loeien.
Heb je Londen al geprobeerd, oppert Rick. Klaas springt uit z'n vel. Ach ja, waarom niet meteen Sydney, tiert hij, of Mars! We vliegen boven de Haarlemmermeer; als Schiphol al te ver is, dan is ieder vliegveld te ver! Tineke negeert Klaas' uitval. Londen, dat is Gatwick hè, hoe spel je dat? Met een a. Tineke voert het in, geeft , en ploep, de resterende vliegduur springt terug naar 42 minuten, het alarm sterft dood, de lichten gaan weer aan. Annemarie haalt opgelucht drie volle pakjes sigaretten uit haar mond. En Rick neemt met een tevreden grijns plaats achter in de cabine. Welkom terug in 1999.
Benk kijkt bezorgd. Zeg Jozias, kun jij nagaan of wij in Londen allemaal de diplomatieke status hebben? Geen probleem, wuift Jozias. Ben je bang dat je anders gearresteerd zult worden? Ikzelf niet, mijmert Benk, maar Wim mogelijk wel. Onder zijn bewind zijn onze soldaten in Bosnië met een tank over moslims heen gereden. Eén halsstarrige aanklager is voldoende om een internationale rel te veroorzaken.
Hé jongens, onderbreekt Hayo, weten jullie zeker dat we naar Londen vliegen? Ik zie beneden ons alleen maar weilanden! Ach nee joh, verbetert Wim, dat zijn geen weilanden, dat is de Noordzee. Oh, verzucht Hayo, en hij zakt terug in z'n stoel naast Eveline. Hoewel... Eveline! Waar is Eveline? Hé jongens, wie heeft Eveline gezien?
(wordt vervolgd)
