Te oud voor de winkel, maar nooit te oud om te leren - dat dacht Simone van Midden (31), toen ze een jaar of vijf geleden de wetten van de mode- en kledingwereld leerde kennen. Toen ze de kledingzaak waarin ze destijds werkte wilde verruilen voor een andere, merkte ze dat de branche niet langer op haar zat te wachten. 'Te oud', stond er in de afwijsbrieven. Tot vervelens toe: 'U bent te oud om aan het imago van onze zaak te voldoen.'
En eigenlijk ook gek ook, vulde Van Midden in gedachten aan. 'Het is hard werken in kledingdetailhandel - koopavonden, werken in het weekend, hele dagen staan - en het verdient slecht', vertelt ze. 'Ik wilde zelf ook wat anders.' Inmiddels werkt de Twentse bijna een jaar als receptioniste/telefoniste bij de ARBO- en milieudienst van de Universiteit Twente. Heel iets anders dus.
Maar het roer ging niet vanzelf om. Twee jaar lang volgde ze drie avonden per week de Twentse Secretaresse Opleiding. Het waren drukke tijden: overdag in de kledingzaak en elke donderdag de onvermijdelijke koopavond. Maar Van Midden hield vol en heeft daar nog steeds geen spijt van. 'Je zou kunnen zeggen dat ik na dertig jaar eindelijk op m'n plek zit. Het werk voor de ARBO-dienst vind ik leuk. Alle telefoontjes die binnenkomen, gaan via mij. Afspraken maken, afspraken verzetten, kleine probleempjes verhelpen. En mensen doorverbinden natuurlijk.'
Doelstelling van de ARBO-dienst is om ziekteverzuim te voorkomen en wanneer nodig te verhelpen. Zieke UT-medewerkers moeten na een week een briefje opsturen waarin ze vertellen wat eraan scheelt en hoelang ze uit de roulatie denken te zijn. 'Het beruchte briefje', lacht Van Midden. 'Als ze na twee weken nog niet beter zijn, nodigen we ze uit voor het spreekuur.' Deze mensen (maar ook andere bezoekers) melden zich bij Van Midden aan de balie. 'Ik sta ze te woord en wijs ze de weg naar de bedrijfsarts. Daarom moet ik er een beetje representatief uitzien. Net als vroeger in de winkel!'
