Negenentwintig november aanstaande vertrekken dertien werktuigbouwers en elf tbk'ers, begeleid door het organiserend comité, naar Bombay. Vandaar doet het gezelschap vijf steden aan, Pune, Bangalore, Madras, Delhi en Agra, wereldbekend om zijn mausoleum: de Taj Mahal.
Om op een constructieve wijze kennis te nemen van het land en zijn inhoud, wordt eerst in kleine teams vooronderzoek gedaan volgens de zogeheten PEST-methode. PEST staat voor politiek, economisch, sociaal-geografisch en technologisch.
Daarna volgt onderzoek naar de zware industrie, high-
tech, voedingsmiddelen en automobielindustrie. Op deze sectoren zal de studiereis zich toeleggen. Bij wijze van referentiekader worden in Nederland eerst nog bedrijven bezocht, zoals DAF, HSA, Hoogovens en Bolletje.
In India zelf staan op het programma o.a Tata (groot Indiaas concern dat zich bezig houdt met alles van auto's en zonnepanelen tot voedingsmiddelen), Philips, Mercedes en Heineken.
De organisatie verloopt naar wens. De reis is praktisch rond. Iedereen is blij, zo blijkt. Geen problemen dus? Arjen Struijk, voorzitter van de reiscommissie: 'In het begin heb je intern wat strubbelingen door de cultuurverschillen binnen de commissie. Je hebt toch te maken met vier TBK'ers en drie Werktuigbouwers. Maar na verloop van tijd leer je toch te functioneren als een team en leer je van elkaar.'
De combinatie bedrijfskunde - werktuigbouw lijkt op het eerste gezicht niet zo logisch. Toch zijn er raakvlakken. Een ervan manifesteert zich in het thema van de reis: Productie Technologieën & Productie Management. 'Milieu is ook overwogen als thema, maar in een land als India is dit toch minder van toepassing, leek ons,' aldus Struijk.
De reis gaat van start onder de naam 'Indian Opportunity'. Klinkt makkelijk. Of niet? Maarten Kelder: 'Je hebt natuurlijk wel te maken met een ontwikkelingsland. Dit geeft een extra dimensie aan je organiserende bezigheden. Faxen werken meestal niet in dat land. Om van de electriciteit maar te zwijgen. Er zijn bedrijven die maar dertig procent van de tijd een werkend net hebben. E-mail bestaat er wel, maar niemand weet hoe het werkt. En bovendien krijg je te maken met cultuurverschillen. Afspraken worden niet nagekomen.Er worden dingen beweerd die domweg niet waar zijn. Enzovoort.'
Frank Leerssen gaat ook mee. 'Het is een leuke manier om een land te leren kennen. Op vakantie ga je wel de natuur en de steden in, maar je weet niet hoe de bedrijven werken. Je leert op zo'n studiereis ook leuke mensen kennen.' Dat de reis een combinatie is van werktuigbouwers en technisch bedrijfskundigen vindt hij alleen maar positief. 'Zo ga je wat intensiever met mensen om buiten je eigen faculteit. Dat geeft toch iets extra's.'
Is zo'n combinatie-project voor herhaling vatbaar? De organisatie is er tot nu toe positief over. Nadeel is dat nu maar vijftien mensen per studie per jaar op internationale reis kunnen, in plaats van dertig.
