Mens en Werk

'We beschikken over een heel goed secretariaat', stelt beleidsmedewerker Pieter Binsbergen zo langs zijn neus weg. 'Zegt-ie dat? Willen we best wat vaker horen', reageren de drie dames die de secretariele ruggegraat vormen van het Beleidsbureau van de universiteit. Hanke van der Veer (sedert 1989 verbonden aan de UT), Ineke van der Struik (1985) en Linda Westra (1994) plus de twaalf stafmedewerkers waar ze voor werken, zetelen onder leiding van Michiel van Buchem op de zesde vloer van het BB-gebouw. Medio volgend jaar verwacht de club te verhuizen naar de bestuursvleugel, die binnenkort met een flink aantal kamers wordt uitgebreid. Het is het fysieke sluitstuk van de fusie van de zogenaamde bestuursstaf en het bureau beleidsondersteuning. Onder de (sigaren)rook van het college van bestuur kan daar direct en strak gewerkt worden aan, zeg maar, het voorkoken van beleid op het hoogste UT-niveau. Dat gebeurt nu ook wel, zij het dat de orders van beneden komen en in de nieuwe situatie vanuit hetzelfde (maaiveld)niveau. Of daardoor de werkdruk zal afnemen is maar net de vraag. Maar de dames staan wat stress en pressie betreft hun mannetje (!). 'We zien en horen veel, er komt veel vertrouwelijke informatie langs. Het is hard werken geblazen. We weten van elkaar waar we mee bezig zijn. Dat vraagt van ons acceptatie en tolerantie, overleg en communicatie, ook met de rector zelf,' vertellen ze. En er gaat, zoals in elk bedrijf, wel 'es iets mis. 'Dan zijn we direct aan de beurt'. Maar ruilen met een andere secretaresseplek binnen de UT willen ze voor geen goud, want 'dit werk is niet alleen maar geregel en afspraken maken, maar ook 'redelijk inhoudelijk'. Veel spoedklussen. Niet dat ze alle projecten wereldschokkend vinden, maar er zitten hele interessante bij, zoals major-minor. 'We willen als beleidsbureau afrekenen met ons stoffige imago van weleer. De dienstverlening kan nog verder omhoog, er zijn veel nieuwe gezichten en de sfeer verbetert met de week. Nu de uitstraling nog'.