Onze oosterburen winnen het ruimschoots van ons op het gebied van filmtraditie. En nog steeds worden er in Duitsland, ook relatief, veel meer films geproduceerd dan in Nederland. Het idee van staatssecretaris Rick van der Ploeg om een flink bedrag voor een Nederlandse kwaliteitsfilm te reserveren komt niet uit de lucht vallen. Niet dat er hier geen goede films gemaakt worden, maar de budgetten zijn over het algemeen rampzalig.
De titel 'Filmspiegel' slaat natuurlijk op de uitwisseling zelf. Een spiegel staat voor reflectie. Door naar een film te kijken uit een andere, maar tevens sterk verwante cultuur, kan de 'eigen' film beter bekritiseerd worden. Maar er is ook een reden aan te wijzen waarom de twee landen op filmgebied spiegelbeelden van elkaar zijn. In Nederland is er bijna geen geld voor producties maar zijn er meer dan honderd filmhuizen, terwijl er in Duitsland grote budgetten zijn maar een goede vertoningsstructuur voor die films ontbreekt. Een paradoxale situatie.
De Duitse film zit al jaren in de lift. Die Neue Deutsche Welle wordt de stroom van nieuwe films wel genoemd. Bekende cineasten als Wim Wenders zijn nog steeds productief, maar er is ook een groot aandeel van jong bloed. De films zijn thematisch of filmtechnisch niet aan elkaar verwant. 'De' Duitse film bestaat niet. Een documentaire-achtige zoektocht naar Brecht, een relaas van een seriemoordenaar en een spoorboekjesfanaat zijn drie onderwerpen van drie totaal verschillende films.
Van de zeven films die in Concordia draaien zijn er slechts twee (Wintersleepers en Das Leben ist eine Baustelle) aangekocht door een Nederlandse distributeur en daardoor in het Nederlands ondertiteld. De andere films zijn allemaal Engels ondertiteld.
Een uitgebreide beschrijving van de films is te krijgen in een speciale festivalfolder bij Concordia. Studenten kunnen in oktober voor vijf gulden lid worden van Concordia, waarbij ze bij elke voorstelling twee gulden korting krijgen op de normale toegangsprijs van elf gulden.
