Menigeen ziet in het debacle van LTCM het bewijs dat hedge funds net als banken aan strikte regels gebonden moeten worden. Maar gaat u eens na, indien er regels voor hedge funds waren geweest, door wie zouden die dan zijn opgesteld? Waarschijnlijk door dezelfde financiële grootmeesters als die onder wier leiding het nu bij LTCM is fout gegaan. Het probleem bij LTCM was niet de afwezigheid van risicobegrenzende gedragsregels, maar eerder het volledig blindvaren op de schijnzekerheid die deze regels geven. Het kon fout gaan bij LTCM omdat het er niet fout kon gaan. De financiers van LTCM trapten in dezelfde val als zij die hun kapitaal toevertrouwden aan die o zo betrouwbare Barings.
De wereld van het noodlot zit boordevol verrassingen. Als u de operatiekamer van het ziekenhuis wordt binnengereden voor een ogenschijnlijk onschuldige ingreep heeft u meer kans op een mislukte anesthesie dan wanneer u in kritieke toestand komt binnengecrost voor een spoedoperatie. De meeste botbreuken tijdens de wintersport worden opgelopen buiten de piste. Of we stoppen de zee veilig weg achter massieve dijken en dan komt het water uit de lucht vallen. Het risico is het grootst wanneer het er niet lijkt te zijn. En wie het risico in de hand denkt te hebben zal het enkel maar vergroten. Automobilisten met een anti-blokkeer-rem-systeem rijden harder op het natte wegdek, en lopen daardoor meer gevaar.
Regels om het risico te beperken zijn als hekjes langs het ravijn. Wie voorheen op veilige afstand van de rand bleef, hangt nu met het hele gezin over het hek heen een foto van de afgrond te maken. Breekt het hek dan zijn de gevolgen ernstiger. De financiële wereld is met hekken niet gebaat. Hedge funds als LTCM zien in grotere sterkere hekken enkel aanleiding om er nog massaler nog verder overheen te hangen. Ravijnen zonder hekken zijn uiteindelijk de veiligste. Wie daar zonodig de afgrond van dichtbij moet bekijken, neemt in zijn val geen ander met zich mee.
