'Mixen heb ik achter de bar in de Bastille geleerd waar ik tien jaar gewerkt heb. Veel meer kon ik niet toen ik vijftien jaar geleden als laborant bij Chemische Technologie kwam werken.' Alle CT-studenten kennen John Heeks als de 'amanuensis' van de eerstejaars practica. Daarnaast is hij 'assistent-laborant' voor de vakgroep membraantechnologie. Welke benaming ze voor hem hebben, het maakt Heeks niet uit. 'Of ze me nu A of B noemen, ervoor werken moet ik toch.'
De labaroratoriumvaardigheden heeft Heeks zich indertijd snel eigen gemaakt. 'Ik kreeg wekelijks bijscholing van Van Lieshout, die toen laboratoriumchef bij CT was. Van hem en mijn collega's bij de vakgroep heb ik ontzettend veel geleerd. En ik leer nog elke dag bij.'
Weg van zijn stekkie wil Heeks niet meer. 'Het is best hard werken, en je moet je hoofd er goed bijhouden. Maar het gaat allemaal in een ontspannen sfeer, zowel bij de vakgroep als de samenwerking met de studenten. Ik ben iemand die van een geintje houdt. Werken is niet alleen werken, maar daar hoort nog meer bij. Je maakt mij niet wijs dat je echt acht uur per dag produktief kunt zijn.' Alhoewel, Heeks is zowel actief in de visclub, de jeu de boulesvereniging, een zangvereniging en pakt allerhande klusjes aan, waarvoor hij door Alembic al beloond is met een lidmaatschap van verdienste.
Steevast steekt er een pakje Samson Halfzware uit zijn borstzakje. 'Er geldt natuurlijk een rookverbod in het gebouw, maar ik heb afgesproken dat ik alleen in mijn hokje hier mag roken. Ik zit hier zoveel, het is toch een beetje je huiskamer.' Heeks kijkt zijn kleine kamertje, midden tussen de labzalen, even peinzend rond. 'Maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat iedereen even een sigaretje bij John komt roken, want dan houd ik het ook niet vol.'
