Negentien was Elly Reimerink (44) toen ze in dienst trad van de TH Twente, en na een week wist ze het al: 'Ik ga hier niet lang blijven.' Vers van de secretaresse-opleiding had Reimerink kennis van de Franse, Duitse, en Engelse taal - in woord, geschrift én steno. Niets van dat alles had ze nodig op haar eerste plek. En dat leek haar zonde, die eerste paar dagen.
Maar gelukkig bleef ze, want precies vijfentwintig jaar later - het feestje komt eraan - werkt ze nog steeds met plezier voor de UT.
Een kwart eeuw dezelfde werkgever betekent niet vijfentwintig jaar achter hetzelfde bureau. Momenteel is Reimerink part-time in dienst bij de Wetenschapswinkel. Gaat ze ervoor zitten, dan herinnert ze zich een bonte stoet van professoren en afdelingen voor wie ze de afgelopen jaren heeft gewerkt. Professor Caspers van TN bijvoorbeeld. 'Caspers was echt een professor, zoals je die in films ziet. Enorm intelligent, maar wel een beetje verstrooid. 'Mevrouw Reimerink', kwam hij bij me als er bezoek was, 'ik durf het bijna niet te vragen, maar weet u hoe het koffiezetapparaat werkt?'
Hoewel Elly het prima naar haar zin heeft bij de Wetenschapswinkel ('veel studenten, die ook nog eens gemotiveerd zijn om naast hun studie een project aan te pakken'), denkt ze het liefst terug aan haar tijd bij het voormalige rekencentrum, midden jaren zeventig. 'We zaten met Toegepaste Wiskunde in het TWRC-gebouw, en die wiskundigen, die hielden wel van een feestje!' Mijn man en ik namen naar die avonden al onze vrienden mee. Wat was dat een ontzettend gezellige tijd.'
Bij de UT wil Reimerink niet meer weg. Of dat ook voor de Wetenschapswinkel geldt, weet ze niet. 'Ik werk hier nu een paar jaar, en zie nog geen enkele reden om te verkassen. Maar je weet maar nooit.'
