Vakantie
'Poeh hee, hoe moet dat nou?'
'Hoe moet wat nou?'
'Je weet toch dat ik op vakantie ga?'
'Ja, maar dat lijkt me niet zo'n heel groot probleem?'
'Geen groot probleem? Denk na man! Vakantie. Niet op de campus. Ver weg van Enschede. Vier weken lang uit het centrum van de wereld. Daar waar HET gebeurt. Vier weken lang zonder het nieuws in steekwoorden op de lichtkrant. Vier weken lang geen vreselijk vrolijk gebeiaardier; geen sportcentrum waar medewerkers en studenten zo-goed-met-elkaar-op-kunnen-schieten; geen gevecht om de macht tussen campuscollege en campusdirecteur; geen binnenkomende e-mail waarvan de reply minstens een uur kost; geen bestanden die je van de ene naar de andere toepassing moet slepen; geen faculteitsdecanen die de studenten uit de onderwijscommissie recht in het gezicht uitlachen; geen SRD-bingo met als hoofdprijs een Fristyhorloge; geen beleidsmedewerkers die slim en sluw hun plannetjes de organisatie in manoeuvreren; geen populaire fusten bier van de rector of algemeen-politiek-correcte antwoorden van de voorzitter; geen gezellige jongens van de CIV-helpdesk over de vloer; geen vette geld prijzen (fl 67.500,=) van de TSM-Business School waarvoor je slechts drie A4-tjes met wat algemeenheden over emancipatie hoeft in te leveren. Vier weken lang geen UT-Nieuws; niet meer knus vijf minuten wachten voordat je broodje kip kerrie is afgerekend; geen gekortwiekte ganzen die je voor de fiets lopen; geen nogal plaatselijk gemixte live muziek in de trendy Vestingbar; geen verroest reuzenrad waar niemand in durft; geen schurend wc-papier met UT-logo; en vier weken lang geen mensahap, maar slechts een tent met een matje en een slaapzak, een butagasbrander, een gedeukt aluminium pannetje, een blik witte bonen in tomatensaus en een goedkope fles Spaanse wijn.'
De Tuf
Als je er over nadenkt is het wel grappig. De Universiteit Twente heeft een dependance in Leeuwarden, en doet daarmee iets voor Friesland wat je 'ontwikkelingshulp' zou kunnen noemen. Stimuleert de regio, trekt bedrijven aan, dat soort praat. Komt ons bekend voor hier in Twente. Zo bekend dat wanneer Frans van Vught in ontwikkelingshulp gaat, je dat doet denken aan de president van Ethiopië die een vliegtuig vol met graan naar Kenia stuurt.
Nu komt daar het Cartesius Instituut in Franeker bij. Decartes in Franeker, wat zullen ze lachen bij Der Spiegel. Het instituut zal worden ondergebracht in het oude gemeentehuis van Franekeradeel. Dat is toch prachtig! Daar moeten we een foto van. En wel nu meteen, met de burgemeester op het bordes.
'Goedemiddag, gemeente Franekeradeel. Kan ik u helpen?'
'Ja, UT-Nieuws hier. Zou u een foto kunnen regelen met de burgemeester op het bordes van het Cartesius Instituut?'
Stilte. (Man denkt na, dus bestaat.)
'Meneer, u zit verkeerd. Wij hebben hier in Franeker geen Kwartesius Instituut.'
'Meneer, ú zit verkeerd. Het Cartesius komt in uw eigen oude gemeentehuis.'
'Als u het zegt. Maar van die foto, dat mag zomaar niet. Daarvoor moet u een schriftelijk verzoek indienen bij de gemeente.'
'Meneer, wij zijn een krant. Kunt u een geen fotograaf regelen?'
'Meneer, wij zijn een dorp. Wij hebben niet zoveel fotografen.'
'Meneer, vanaf vandaag bent u een universiteitsdorp. Bedenk wel, dat Instituut schept verplichtingen. Peper in de reet. Franeker moet ondernemend worden. Anders maken we van Cartesius de TUF.'
'De Tuf?'
'Ja, de TUF. De Technische Universiteit Franeker. Dat rijmt op duf.'
