Geb Bierma boekt progressie op de motor
Op het circuit van Eemshaven behaalde Bierma zijn eerste officiële wedstrijdpunt (foto: Kievit).
De passie voor de sport kwam op zeventienjarige leeftijd en sindsdien is Geb Bierma's liefde voor de motor nooit meer teloor gegaan. De 27-jarige UT-student werktuigbouwkunde heeft zijn hart dit jaar definitief aan de wegracerij verpand en houdt zich in een veld van 39 licentiehouders prima staande. Recent behaalde de nummer 48 in de 660 cc e-cilinder klasse zijn eerste wedstrijdpunt en als het aan Geb ligt zal hij zijn totaal in de loop van dit seizoen nog flink opvijzelen.
'Ik streef ernaar om bij de eerste tien in onze klasse te eindigen. Gezien de progressie die ik in de laatste twee wedstrijden heb laten zien, is dat een realistische optie. Het kan gewoon nog veel sneller'.
De UT-student reed afgelopen weekend op het circuit in Assen zijn derde wedstrijd van dit seizoen en boekte op de eerste training in de stromende regen een verdienstelijke vijfde plaats. Een technisch mankement in de tweede training was er debet aan dat de motorfanaat pur sang in de staart van het deelnemrsveld terecht kwam. 'De benzinetoevoer stokte, waardoor ik niet meer dan 2000 toeren kon maken'. Door de problemen met de machine was Bierma gedoemd om op de dag van de wedstrijd genoegen te nemen met 31ste startplek. Niettemin liet hij tijdens de race tien rivalen achter zich en finishte hij uiteindelijk als 21ste. Verdienstelijk, maar net een plaats te weinig voor een wedstrijdpunt. Die punten zouden komend weekend behaald moeten worden op de Luttenbergring in Raalte.
In feite komt Bierma net kijken in de wegracerij en rijdt hij dit seizoen zijn eerste competitie. Op de MTS werd hij door zijn kameraden aangestoken met het virus en de motorkoorts is sindsdien nooit meer uit zijn bloed verdwenen. 'Mijn ouders vonden het toen vreemd dat ik eerst op ging voor mijn motorrijbewijs en het reguliere rijbewijs aan me voorbij liet gaan. Maar de snelheid van de motor en de techniek van het apparaat hebben me altijd al geboeid. Ik haal 'm soms helemaal uit elkaar om 'm vervolgens weer in elkaar te zetten. Dat vind ik mooi'. Ofschoon de technische vaardigheid al geruime tijd aanwezig was, liet hij zich pas dit jaar inschrijven voor actieve deelname aan de wegraceklasse. 'Een vriend haalde me over en ik kon de verleiding niet weerstaan, maar tot op heden heb ik daar geen moment spijt van gehad'.
Om optimaal in conditie te blijven traint Bierma regelmatig bij UT-schaatsvereniging De Skeuvel en houdt hij zich bovendien veel bezig met skeeleren. Beide sporten hebben als doel de beenspieren te verstevigen. 'Vooral in de bochten is spierkracht in de benen van essentieel belang en komen juist diegerichte trainingen het uithoudingsvermogen ten goede. Mijn conditie is momenteel aardig op peil, maar het kan natuurlijk altijd beter. Tijdens een wedstrijd is je hele lijf kletsnat van het zweet. Niet alleen de fysieke inspanning maar ook de concentratie vergt enorm veel van je lichaam'.
Daadwerkelijk op een circuit trainen is er voor de UT-student niet bij. Daarvoor zijn er in Nederland te weinig faciliteiten en zijn de aanwezige circuits gebonden aan geluidscriteria. Het komt erop neer dat het alleen op wedstrijddagen is toegestaan om van deze parkoersen gebruik te maken.
De broodnodige ervaring moet Bierma dan ook opdoen tijdens de wedstrijddagen zelf. De student zegt dat hij in praktijk nog veel sneller kan en zijn winst uit de bochten moet halen. 'Het is onvoorstelbaar hoe hard je op een circuit kunt rijden en met hoeveel snelheid je een bocht ingaat. Op de openbare weg laat je het wel uit je hoofd, maar tijdens de wedstrijd moet je niet schromen een aantal centimeters achter je voorligger de bocht aan te snijden. Angst is dan een slechte raadgever, want bij twijfel ben je gezien. Ik merk nu in elke wedstrijd dat ik de bochtentactiek steeds beter onder de knie krijg'.
Als het over de beleving tijdens de wedstrijd gaat is Bierma niet te temmen: 'Misschien moet je ook wel een beetje gek zijn, maar het is een enorme uitdaging om iemand in te halen met een snellere en duurdere machine dan jij. Dat is puur genieten. Ik heb er veel lol in om mijn concurrenten te snel af te zijn'. Op zijn machine bereikt hij op de rechte stukken snelheden van 195 kilometer per uur en legt hij een wedstrijd in gemiddeld 130 kilometer per uur af. 'In Assen kwam ik met een flinke snelheid van het natte asfalt in een droog spoortje terecht. Dat was wel even schrikken. Het hart sloeg me in de keel. Maar naarmate je meer wedstrijden afwerkt, worden die schrikmomenten korter en minder hevig'.
Hoewel Bierma nog nooit onderuit is gegaan houdt hij er rekening mee dat ook bij hem het noodlot zal toeslaan. 'Ik ben nog nooit gevallen, maar ik weet dat het een keer mis gaat. Dat is een kwestie van incalculeren. Daarom is het voor mij zaak regelmatig te trainen om m'n conditie op peil te houden. Mocht ik een smak tegen het asfalt maken, dan herstel ik ook eerder. Het vallen is een onderdeel van de sport, alleen de ervaring leert je het risico zoveel mogelijk te beperken'.
De coureur uit Enschede heeft een aantal sponsors die zowel zijn kleding als een aantal onderdelen van de motor financieren. Niettemin moet hij zelf ook flink in de buidel tasten om zijn liefhebberij uit te kunnen blijven oefenen: 'In onze klasse is het allemaal nog wel op te brengen, maar wil je in de wegracerij verder komen en in een hoger aangeschreven veld van start gaan, moet je een grote zak met geld meebrengen. Het blijft natuurlijk een dure sport, waar zonder de hulp van sponsors weinig mogelijk is'.
De mentale support krijgt Geb van zijn broer Biense, die hem op wedstrijddagen aanmoedigt en hem via een bord de tijden en posities doorgeeft: 'Aan hem heb ik enorm veel steun. Zonder zijn aanwijzingen weet je niet op welke plaats je rijdt. Bovendien helpt hij met het verwisselen van de banden en het aftappen van de benzine. Daarnaast is hij natuurlijk van onschatbare waarde als ik kom te vallen'.
De toekomst ziet Bierma met een goed gevoel tegemoet. Ook al omdat hij vertrouwen putte uit de laatste wedstrijden, waarinhij zich zonder technische mankementen goed kon handhaven. 'Ik wil in de wedstrijden die nog komen, zoveel mogelijk voorin zitten en m'n grenzen verleggen. Daar leent deze sport zich uitstekend voor'.
SPORT KORT
Roeien: de eerstejaars lichte acht van Euros bleef tijdens de ARB wedstrijden op de Amsterdamse Bosbaan in het nieuwelingenveld op zaterdag, zowel als het overgangsveld op zondag, de concurrentie ruimschoots voor. Ook de eerstejaars zware vier was succesvol in het nieuwelingenveld. De equipe behaalde hierin een tweede plaats, zij werd nipt verslagen door de formatie van Saurus.
Zwemmen: het zwemteam van Piranha heeft op de recent gehouden NSK zwemmen in Eindhoven een flink aantal medailles in de wacht gesleept. Zo veroverde het damesestafette-team van Piranha de zilveren medaille op de 4 keer honderd meter vrije slag en greep de formatie bovendien het brons op de 4 keer vijftig meter vrije slag. Goud en zilver was er voor Marleen Veldhuis op respectievelijk de honderd- en vijftig meter vlinderslag. De superieure Veldhuis zag haar clubgenoot Petra van Gaalen tweede worden op de 200 meter rugslag. Bij de heren was er succes voor Stan Dekker. Dekker veroverde het brons op de vijftig meter rugslag.
Halve marathon
Afgelopen zondag heeft een aantal Aloha-triathleten, ter voorbereiding op de halve triathlon van Aalten (27 juni a.s.) meegelopen met de halve marathon van Twente. Arjan van de Bijl en Martijn Walrave fungeerden als haas voor Heleen bij de Vaate die op deze manier haar persoonlijke record met tien minuten aanscherpte. Het drietal eindigde in een tijd van 1 uur 38 minuten. Heleen bij de Vaate was bij de eerste vijftien van de dames.
Frans de Bruijn (1:36) en Joost Kessels (1:32) lieten eveneens goede tijden noteren.
