Enige tijd geleden mocht ik vertellen over het bezoek dat mijn vader bracht aan mijn studentenhuis. De schade bleef beperkt tot enkele rake, verbale klappen. Mijn moeder kwam afgelopen zondag op bezoek. Op moederdag. Dat was andere koek.
Malief woont niet in Enschede, niemand kent haar hier. Dus, vind ik, is het geen ramp als ik wat over haar verklap. Welgemeende onpasselijkheid nam bezit van haar gestel op het moment dat de trap naar boven zichtbaar werd. Aanvankelijk was ze met geen stok naar boven te krijgen. Dan toch maar liever een terrasje op de markt, vlak naast de deur. En dan weer vlot naar huis. Maar goed, je zit geen anderhalf uur in de auto om de kamer van je zoon over te slaan. Evert had de twaalf dozen, drie koelkasten, twee tafels, dertig bierkratten en vier matrassen in de hal opgeruimd, echt supernetjes. Maar ma toonde geen spoor van enthousiasme. Zelf had ik vijf minuten daarvoor als een bezetene mijn eigen kamer opgeruimd, dus dat knusse vertrek bleef van commentaar verschoond.
Misschien had ik haar wel even moeten waarschuwen toen ze op de bank neerplofte. Toen de zware stofwolken waren opgetrokken en wij elkaar weer ontwaarden, had excuus geen zin meer. De situatie werd pas echt penibel toen ik haar meetroonde naar de keuken. Wat is dit voor ruimte, was haar eerste reactie. Alsof een fornuis met oven, een gootsteen, drie broodroosters en een frituurpan geen duidelijke aanwijzingen zijn. Vooral over de lamp boven de eettafel (nou ja) was zij niet te spreken. In een verrassings-handomdraai, nog voor ik iets kon zeggen, was tweëentwintig jaar geschiedenis in de vorm van stof en frituurvet verdwenen van de kap.
Ja, en ook een spiraalmatras als loopplank naar het dakterras is niet weggelegd voor moeders met stramme botten. Het gaat om het subtiele verschil tussen gracieus het dakterras oplopen en erop gelanceerd worden.
Maar moeders bekwam snel van de schrik. Haar ruimhartigheid, gevoed door het fraaie weer, hield ook nu weer de schade beperkt. Maar volgend jaar ga ik met moederdag gewoon weer naar haar toe. Want echt leuk was het natuurlijk niet.
