Dus wij ontwikkelden voort. In 1995 kwamen wij met een chip in het hesje. Niet het feilbare menselijke oog maar de onfeilbare computer zou in het vervolg de binnenkomende lopers registreren. Bij de Hogelagetorenloop dat jaar werd het nieuwe systeem voor het eerst serieus getest. Ruim negentig procent van de atleten bleek te worden gepakt. Maar daarna, bij de evaluatie, is het fout gegaan. Want in plaats van ons nog eens goed achter de oren te krabben en nachten lang het lab in te duiken om ook de resterende tien procent te vangen, zakten wij achterover in onze stoel en pakten we een biertje. We waren tevreden. En tevredenheid is de doodsteek van iedere nieuwe ontwikkeling.
Stelt u zich eens voor dat de ontwikkelaars van de pinpas eenzelfde houding hadden aangenomen. 'Wel negentig procent van de mensen die een pasje in de muur steekt krijgt er inderdaad ook geld uit, en de meesten van hen ook nog precies het verlangde bedrag.' Geen consument had het ding gebruikt. Maar bij de Batavierenrace accepteren we deze wanprestatie. Bij iedere fuik staat een hysterische wisselpuntcommissaris met de machteloosheid van een bejaarde met videorecorder. 'Hij heeft niet gepiept!' gilt ze. Maar wat verwacht ze nou? Dat de loper zijn etappe nogmaals loopt!
Voor iedere keer dat het poortje niet piept hoort er een ontwikkelaar een hele nacht wakker te liggen. Maar de verantwoordelijke techneut schuift de schuld van zich af. Want het regent. Of de loper houdt het hesje in z'n handen, boven z'n hoofd of onder z'n jas. Uitvluchten! Zolang de Batavierenrace gelopen wordt zijn er al lopers die het hesje in hun handen houden, dus dit zijn allemaal voorzienbare omstandigheden. Daar houd je als ontwerper rekening mee.
Het tijdmeetsysteem van de Batavierenrace is hopeloos achterop geraakt. Studenten van een andere universiteit ontwikkelden een systeem dat wel goed werkt en dat tot ver over de grens successen viert. In Twente rest het schaamrood. Dit jaar dachten we even nog te kunnen scoren met een digitale verzending van de tussentijden. Maar het heeft niet zo mogen zijn. Het ganse mobiele telefoonnet vloog eruit. Met uren vertraging kwamen de gammele uitslagen uit de computer gerold. De Twentse high-tech lijkt definitief verslagen door de tijdloze wetten van Murphy.
