De Batavierenrace '98 zal de annalen in gaan als een veel te natte aflevering. Oké, een beetje regen is niet verkeerd en zorgt voor de nodige extra zuurstof in de lucht, maar zodra de paraplu er structureel aan te pas moet komen is er iets mis met de weergoden. Dat was zaterdag 25 april dus voortdurend het geval, al vielen er hier en daar ook droge plekjes waar te nemen, vooral 's nachts. Maar na enkele opklaringen trok het zwerk in Barchem halverwege de morgen definitief dicht en begon het gestaag te druppelen. Een paar oud-gedienden, altijd baas boven baas, wisten zich extremere edities te herinneren. Gure noordoosters, maar ook tropische temperaturen eisten in de jaren zeventig hun tol. Zuurstofmaskers, ziekenhuisopnames. Barre tijden! Nee, dan viel het dit keer allemaal reuze mee. Blije gezichten, tranen, zweet, ontluikende liefdes, wereldprestaties, persoonlijke records, prachtig feest na afloop. Fantastische ambiance. Alleen de einduitslag, gevoed door meer high-tech dan ooit, liet ook dit keer op zich wachten. Ruim na middernacht liep de derde editie van UT-nieuws -met de uitslagen- in achtduizendvoud van de pers.
Over die uitslag is trouwens het laatste woord nog niet gezegd. Kronos heeft protest aangetekend en verwacht een podiumplaats in de eindrangschikking. Ook de universitaire autoriteiten onderscheidden zich in positieve zin. Rector Frans van Vught, de blik op oneindig, en collega Sminia van de Vrije Universiteit draafden na bijna drie kwartier de sintelbaan op. Frans won de eindsprint.
