'Je mag me de beheerder van het magnetisch lab noemen', zegt ing. Thijs Bolhuis (42), 'maar eigenlijk ben ik vakgroeptechnicus.' Vast staat dat hij de drijvende kracht is van het EL/TN-laboratorium waar metingen op het gebied van magnetische recording worden verricht. Hij werkt er ruim vijftien jaar en zag studenten, aio's en collega's komen en gaan.
Zijn taak, de zorg voor de meetapparatuur in het laboratorium, is even eenvoudig als complex. Simpele dingen horen erbij, zoals het tijdig vervangen van lege batterijen, of het zoeken naar het juiste stekkertje. Maar de hoofdmoot is ingewikkelder.
Neem het apparaat op de achtergrond van de foto, een meetinstallatie die werkt met een supergeleidende magneet. 'Ik ben vergroeid met deze machine', verzucht Bolhuis. 'Zeven jaar lang ben ik ermee in de weer geweest. Toen we het ding kochten, dachten we een zeer goed apparaat in huis te halen, maar hij was een factor honderd slechter dan de fabrikant had beloofd.' Duizend-en-één kunstgrepen later is het instrument een van de beste in zijn soort, en dat geeft Bolhuis grote bevrediging.
Hij wil niet oubollig zijn, maar de omgang met studenten en aio's houdt hem jong. 'Ik vind het mooi om met jeugd te werken. We hebben hier een prachtige koffietafel, waaraan we elke dag lunchen met de hele club. Soms is de sfeer jolig, uitgelaten, maar vaak wordt er gediscussieerd over actuele onderwerpen. Een enkele keer zelfs komen levensvragen ter tafel. Die lunch is een belangrijk moment van de dag.'
Bolhuis heeft het prima naar z'n zin in Twente. Zijn twee dochters zijn echte tukkers, hij voedde ze hier op. 'Als het aan hen ligt, blijft papa hier altijd werken. Zelf peins ik er niet over om weg te gaan.'
