Het moet gezegd, de Hollander is succesvol in z'n streven. Hoewel, er is toch ook iets geks. Elke keer als de Hollander een post wil, gaat ie aan z'n neus voorbij. Maar elke keer als ie even niet oplet, krijgt ie pardoes de belangrijkste posten in de schoot geworpen. U zag dat met Duisenberg. De Nederlandse staat was al bezig met het klaarleggen van 's mans pensioen toen de Europese banken hem opeens vroegen voor het presidentschap. Maar vanaf het moment dat de Hollandse politiek er naar is gaan streven Duisenberg op z'n plek te houden, is 's mans stoel alleen maar aan het wankelen gebracht.
Zijn passie voor posten maakt de Hollander chantabel. De Hollandse econoom wordt geacht geen eerlijke mening over de Euro te geven wanneer dit de positie van Duisenberg kan ondermijnen. Zodra Saddam Hussein er voor gaat pleiten een Hollander op de stoel naast Kofi Anan te zetten, zal Nederland de eerste zijn die de sancties tegen Irak zal willen verlichten. Zuid-Korea, Mexico en België hebben alledrie al aan de KNVB laten weten eventueel wel de kandidatuur van Jos Staatsen te willen steunen als opvolger van Joo Havelange. (De transcripties van de betreffende telefoongesprekken zijn mij toegespeeld door het NSA.) Te verwachten valt dat Oranje in Frankrijk de eerste ronde niet zal overleven.
U ziet, ik ken de Hollander. Als een afgevaardigde van het NOC*NSF vriendelijk informeert naar mijn gezondheid, dan weet ik die belangstelling prima te plaatsen. Maar toch, zelfs mijn grondige kennis van het Hollandse verlangen blijkt soms nog niet genoeg. Want u moet weten, wij zijn een groep idealisten die het gedachtegoed van Le Coubertain hoog wil houden. En dan gebeurt het weleens dat wij ergens in de wereld iemand tegen het lijf lopen die ons bij uitstek geschikt lijkt om onze club te versterken. Zo ook in Lillehammer, alwaar wij kennis maakten met uw kroonprins.
Afgelopen september, aan tafel bij het NOC, liet ik mij ontglippen dat een extra Hollandse zetel op stapel lag. U begrijpt, glinsterogen alom. En toen vroeg Huijbregtsen (ik citeer): 'Mogen wij zeggen wie het wordt?' En ik zei ja, want ik dacht dat ie de naam van onze kandidaat wou raden. Maar dat bleek dus een misverstand. De Hollander wou de kandidaat zelf aanwijzen. Nou, dat hebben we geweten. Postzakken vol!
