Liefde in Enschede
En dus verzin je drieste dingen. Je leent een paar boeken om die na anderhalve week weer ongelezen terug te kunnen brengen. Je zorgt er voor dat je 's avonds rond koffietijd afspreekt en je neemt kwarkgebakjes mee. Van Goldner-Jagers & Co, de duurste bakker in Enschede.
De afspraak verloopt soepeltjes. In de goed verzorgde studententuin - radijsjes groeien onder de grond en een muntplant is geen onkruid - wordt de koffie al snel zoete witte wijn en de sfeer romantisch. Uiteindelijk beland je loom van de drank en de warme dag bij de dame in bed. Niet dat er veel gebeurt, maar toch.
In de weken die volgen groeit je verliefdheid uit tot een dagvullend programma. Totdat ze tijdens het vijfde afspraakje onder het eten ineens meer met je huisgenoten dan met jou praat en ze later tegenover je op de grond plaats neemt - in plaats van naast je op de bank. Het gesprek gaat over tentamens, opdrachten, ouders, muziek en minister Apotheker. Na een poosje informeer je voorzichtig hoe het zit, tussen jullie. De dame reageert koel en verbaasd. 'Nou, gewoon vrienden. Lijkt me duidelijk. Toch?'
'Hoezo vrienden?', vraag je met een rol beschuit in je keel. Na wat vaag gemompel over 'wel aardig' en 'heel lief' zegt ze het: 'Alleen is spannender. Ik bedoel, veilig en vertrouwd kan altijd nog.'
Medeschrijvenschap
De lage opkomst bij de verkiezingen vorige week komt door UT-Nieuws, schijnt iemand te hebben gezegd. Was het Hanja Maij-Weggen? Of Max van den Berg? Lousewies van der Laan kan het niet geweest zijn, die heeft een veel te lieve naam om zulke gemene dingen te zeggen.
We weten het dus niet, maar behalve dat het te veel eer lijkt, is het bovendien je reinste onzin. Je hoort de CSR toch ook niet beweren dat het aan UT-Nieuws ligt dat ook hun verkiezingsopkomst bedroevend laag was? In de studentenraad weten ze dondersgoed dat ze het nieuws zelf moeten maken.
Dat is weer net wat anders dan proberen om het nieuws zelf te zíjn. Daar lijkt het college van bestuur op te mikken. Nog nooit is er in de democratische geschiedenis zó lang nagedacht over hoe je een stelsel inricht - in dit geval niet eens een parlement, maar een doodeenvoudig medezeggenschapsorgaan. Na twee jaar oefenen, de nodige opiniërende pers, een hoeveelheid schermutselingen voor rechtshoven, een met veel tamtam aangekondigd en gepresenteerd adviesrapport van een ex-minister, een beslissingsopschorting van nu al drie maanden, is het college bij monde van rector magnificus Frans van Vught tot de volgende historische mijlpaal gekomen: 'Het college heeft geen duidelijke voorkeur voor een gedeeld of ongedeeld stelsel. Maar we zijn bereid om de voors en tegens van beide varianten af te wegen.' Uitstekend plan, laten we nu eindelijk eens de voors en tegens van beide varianten tegen elkaar gaan afwegen. Misschien heeft mevrouw Sorgdrager wel tijd voor nog een rondje over de campus.
Laten we maar zeggen dat elk op te richten parlement de beslissingsmolen krijgt die het verdient.
