In het algemeen klassement werd hij daarmee 53ste. 'Het had sneller gemoeten.' Gosselink is inmiddels uitgegroeid tot een topper van formaat. Hij werd vierde op de laatste triatlon van Almere en schreef tal van andere wedstrijden op zijn naam. Met liefst 150 triatlons is zijn staat van dienst ronduit imposant. Bij Aloha zijn ze er maar wat trots dat Gosselink nog steeds met hun meetraint. Hij is bovendien extern lid en boegbeeld van de vereniging. Zojuist teruggekeerd in Enschede doet Gosselink zijn relaas over de Ironman.
'Een prachtige ervaring. Ik kan niet anders zeggen. Fantastisch parcours. Loodzwaar en bloedheet. Alle ruikt daar naar triatlon. Voor, tijdens en na de wedstrijd is er maar één onderwerp en dat is de triatlon. Het is heel bijzonder dat je niemand hoeft uit te leggen waarom je meedoet aan een hele triatlon. Je wordt niet voor gek verklaard. Iedereen heeft immers die tik en dat praat toch heerlijk weg. Je kunt het wereldje een beetje vergelijken met een sekte, een soort heilige commune, maar dan wel eentje waar ik me in thuis voel.
Als je alleen al kijkt naar de start, 1500 deelnemers - waaronder dus 135 profs - netjes op een rij in het water. Een enorm lang lint van wachtende sporters in de baai. Alleen dat is al bijzonder, niet alleen voor de deelnemers, maar ook voor het publiek. Oké, het was wel dringen aan de start, maar wat betreft wedstrijdbeleving is het gewoon in één woord grandioos.
Ik kwam met achterstand het water uit. Ik denk als honderdste, maar dat is voor mij niet zo bijzonder. Ik ben niet zo'n uitmuntende zwemmer. Meestal maak ik die achterstand tijdens het fietsen wel goed. Maar van hard fietsen kwam eigenlijk weinig. Het waaide ontzettend hard. Ik hoorde later dat de deelnemers in de achterste regionen van hun fiets moesten stappen omdat ze omver werden geblazen door de rukwinden. Bovendien was het behoorlijk heuvelachtig. Een hoogteverschil van 1500 meter en dat is toch fors. Dat kun je in Nederland misschien een beetje vergelijken met Zuid-Limburg. Bergop reed ik voortdurend een klein verzet van 39/21 en berg af een groot verzet. Rammen maar. Met het fietsen heb ik er behoorlijk wat ingehaald. Ik stapte als 25ste deelnemer van de fiets af en begon dus vol goede moed aan de marathon. Die moed zonkme na een paar kilometer al in de schoenen, want het was ontzettend warm. De hitte viel als een warme deken over me heen. Normaal gesproken heb ik wel de macht om door te drukken en harder te lopen. Maar die macht had ik in Hawaii helaas niet. Ik ben langzamer gaan lopen omdat ik gewoon niet sneller kon. Achteraf denk ik ook te weinig gedronken te hebben. Dat is funest. Ik had gewoon meer moeten drinken. Mijn tijd van 9 uur 20 staat in geen verhouding tot mijn persoonlijk record van 8 uur 27. Dat record liep ik zes weken geleden in Almere. Daarmee werd ik vierde. Ik was er van uit gegaan in Hawaii in ieder geval binnen de negen uur te finishen, maar dat zat er niet in. De oorzaak is moeilijk aan te geven. Ik denk dat Almere en Hawaii te kort op elkaar zaten. Die zes weken waren niet voldoende om volledig te herstellen. Bovendien was ik veel tijd kwijt met reizen. Voor een volgende keer moet ik het misschien anders doen.
Nu richt ik mij op de wintertriatlon (20 km lopen, 100 km fietsen en 40 km schaatsen, red) in Assen. Die staat zaterdag op het programma. Ik ga daar voor een podiumplaats. Het aardige aan die triatlon is het schaatsen. Dat is zeker niet mijn sterkste onderdeel, maar ik heb bij De Skeuvel nog twee jaar geschaatst en die ervaring pak ik toch mooi mee. Ik moet in Assen proberen met een flinke voorsprong het ijs op te gaan. Alleen dan maak ik kans op een plaats bij de eerste drie. In 1994 werd ik in Assen nog achttiende. Dat moet nu beter en dat gaat me ook lukken.'
Foto:
Vermoeid en deels bevangen door de hitte passeert Guido Gosselink in Hawaii de finish. De Ironman was zijn 150ste triatlon.
DE ROEICUP VAN DE WEEK
Er was de roeiers van Euros veel aan gelegen de Knorrensteijncup dit jaar in Enschede te houden. Vorig jaar ging de beker nog naar Wageningen. Dat was even slikken. Zaterdag was er eerherstel. In een veld van 25 boten - bij de ouderejaars - bleven Jelmer Altena, Eduard Wullink, Geesje Philippi, Wytske Joustra en stuurvrouw Maaike Buysse de anderen voor. De namen van het kwintet werden na afloop van de wedstrijd bijgeschreven op een omgebouwde verkeerszuil, ofwel de Knorrensteijncup. Het decor van de wedstrijd was het Twentekanaal voor de Eurosloods. De zogeheten Knorrensteijn Memorial Regatta werd zaterdag voor de vierde maal op rij verroeid. Bijzonder aan de wedstrijd is dat er halverwege de 4,4 kilometer gekeerd moet worden. Degene, die daar het meest bedreven in is, boekt de meeste tijdwinst. De wedstrijd werd geroeid in de C4 klasse met in de boten twee heren en twee dames. In het wedstrijdroeien een unieke combinatie. De wedstrijd is vier jaargeleden opgericht door de bewoners van het Knorrensteijnhuis. Onder die bewoners bevonden zich onder meer Niels van Steenis en Joris Loefs. Niet de minste namen bij Euros.
Volgens Jelmer Altena is de winst van zaterdag voor een groot deel toe te schrijven aan stuurvrouw Maaike. Maar zelf weet de derdejaars Technische Bedrijfskunde - na twee jaar wedstrijdroeien - ook wat het is een goede tijd op de klokken te zetten.
Altena: 'We hebben veel winst geboekt bij de keerboei. Maaike stuurde daar vliegensvlug omheen. Zij was daarin zeer behendig. Daar komt bij dat Eduard en ik al twee jaar aan het wedstrijdroeien zijn. Bovendien klikte het prima met onze vrouwelijke kompanen in de boot. Nee, we hadden vantevoren niet met elkaar geoefend, maar het ging niettemin voortvarend. Op de nummer twee hadden we uiteindelijk een voorsprong van vijf seconden. Dat was aardig. Over de waarde van de cup kan ik duidelijk zijn. Het stelt landelijk gezien niets voor, maar voor Euros ligt dat toch anders. Het is mooi als je naam op de cup prijkt. Bovendien is het een morele opsteker. Ik ben ambitieus en wil graag meedoen aan internationale wedstrijden. De Olympische Spelen zijn voor velen een droom en daarop vorm ik geen uitzondering.'
Thibatsteams
gaan voor titel
De Drienerlose tafeltennisvereniging Thibats is met liefst drie ploegen in de race om het kampioenschap: het eerste, tweede en vierde team. De voorsprong van het eerste is zo groot dat een titel deze formatie nauwelijks meer kan ontgaan. Daarmee heeft Thibats na twee jaar afwezigheid weer voldoende kans volgend jaar in de tweede klasse uit te komen. De voorsprong van het tweede is beduidend minder dan de grote broer, maar ook zij gaan voor de eerste plaats. Bij een eventueel kampioenschap promoveert het tweede van Thibats naar de derde klasse. Het vierde team staat vier punten achter op de koploper, maar heeft een wedstrijd minder gespeeld. Ook de tafeltennissers van deze ploeg zien nog volop kansen te promoveren.
Zege Diok
Het eerste van Diok heeft dit weekend Hoornse BV met 5-3 verslagen. In het duel waren de heren van Diok succesvoller dan de dames. Diok 2 verloor met 7-1 van Geldrop 1 en Diok 3 speelde met 4-4 gelijk tegen Pluumke '67.
Van Heusden tweede
bij handboogschieten
Wilco van Heusden van Sagittarius is in Ruurlo bij de nationale indoorcompetitie tweede geworden. Ook de acht andere leden vanSagittarius waren in Ruurlo succesvol. Zij behaalden vooral veel derde plaatsen. Door deze prestaties werd de UT-vereniging ook eerste in het algemeen klassement voor teams. Op 11 en 12 november komen de leden van Sagittarius in actie in Hengelo.
Cabezota toch
in actie
Ofschoon de handballers van Cabezota niet voldoende leden hebben om dit jaar aan de competitie mee te doen, hebben ze recent toch twee oefenwedstrijden kunnen afwerken tegen het Hengelose Donar. De dames verloren met 16-13 en de heren speelden met 18-18 gelijk, nadat ze vlak voor tijd een 17-15 voorsprong uit handen hadden gegeven. Daarbij moet worden aangetekend dat beide teams van Donar wel voor de competitie in actie komen.
Puntje voor Piranha
De waterpoloërs van Piranha kwamen dit weekend niet verder dan een 8-8 gelijkspel tegen PFC Rheden. Man van de wedstrijd was zonder twijfel André Matze. Hij scoorde liefst vijf maal. Jeroen Cozijnsen nam twee treffers voor zijn rekening en Arjan Kooij één. Piranha moest het ook deze wedstrijd nog zonder de geblesseerde Jacco Coolen doen. Hij kon dit seizoen nog niet in actie komen. Piranha speelt zaterdag thuis - Slagmanbad - tegen het Wierdense de Aa. Deze wedstrijd begint om 17.00 uur.
Zaal één naar vijfde zege
Zaal één heeft haar vijfde overwinning behaald uit zes wedstrijden. Luctor et Emergo werd in eigen huis met 5-7 verslagen. In dit doelpuntenfestijn was Bart Tabakde topschutter met drie goals.
