Zondag 30 april
Om half zes is het zo ver: Team Enschede vertrekt vanaf studentenhuis Halfaf naar onze raceboot 'Zuiderzee'. We maken aldaar kennis met schipper Hendrik en zijn maten Jacq en Frank. Het eerste werk is al het voer (drie kuub) onder de waterlijn wegstouwen. Daarna een welkomstwoord en wat huishoudelijke en technische mededelingen. De mensen die nog honger hebben maken gebruik van de plaatselijke Snackie. Een paar biertjes en flink potje klaverjassen en dan de koffer in. Nieuw: vanaf nu heten de biertjes appels. Want, hoe meer appels er worden gegeten, hoe meer ruimte er voor bier is!
Maandag 1 mei
Wat ontzettend vroeg! Om 6.30 uur staat iedereen al onder de douche (behalve onze manke Nelis Peter). Na een lekker ontbijt staan we even later geheel paraat op het dek. Maar waar is onze schipper Hendrik? Verdwenen. We moeten het zonder hem doen! Geheel op eigen houtje beginnen we aan de barre tocht naar het immer koude IJmuiden. Na een tussenstop in Amsterdam, waar we op zeer gepaste wijze het startschip met een admiraalsgroet begroeten (voor de landrotten onder u: fok strijken, fok hijsen), vervolgen we onze tocht naar onze overnachtingplaats. Onderweg bereiden Cas Spijkers en Joop Braakhekke een heerlijke spaghetti Bolognese.
Wat andere wapenfeitjes: een stuks gsm overboord, plus één stuks bemanningslid. Daarna: overstag, klaar om te wenden en onder zeil, want morgen begint het tijdperk van Team Enschede 2000!
Dinsdag 2 mei
De heldentocht begint! Schipper Hendrik, weer boven water, manoevreert ons naar een toppositie op de startlijn. Er gaat iets mis! Onze buitenkluiver wil niet omhoog. Een andere boot maakt daar handig gebruik van en stuift meteen door naar de eerste plaats. Wij tonen onze strijdlust en zorgen dat we door middel van onze breefok weer snel meedoen in de voorste regionen. Een paar mensen kunnen het tempo niet aan en verdwijnen onderdeks (lees: zeeziek).
Met ruime wind in de zeilen en shift na shift, koersen we af op het mooie Engeland; bekend om haar fish en chips, bacon and eggs en lauwe bieren, zonder schuim.
Woensdag 3 mei
Nog een paar uurtjes en de finishlijn is in zicht. In het pikdonker, om drie uur zevenenvijftig precies passeren we met twee andere boten de eindstreep. Moe maar voldaan vieren we met andere boten de overtocht met wat sixpacks en baco. Op dit uur worden er ook wat andere borrels geregeld met bevriende schepen. De verschillende teams beginnen zich al aardig te mengen en de eerste romances zijn in aantocht. Na twintig uur op zee zijn er ook wat mensen landziek geworden. Zij staan op de kade te zwalken. Komt dat nou door de deining of door het bier?
Donderdag 4 mei
Vandaag staat in het teken van de borrel bij de Royal Temple Yacht Club en het uitje naar Canterbury. Bij de Club wordt het gouden kompas uitgereikt en is er één minuut stilte voor de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, begeleid door kanonschoten. Sommigen zwerven met het openbaar vervoer het land door, anderen zoeken hun vertier dichterbij huis. Avonds wederom swingen in een Engelse bar. Menigeen heeft het te kwaad met zijn/ haar maag. Broodjes kebab zouden daar debet aan zijn.
Vrijdag 5 mei
Wegens mist op de Noordzee loopt de terugtocht vertraging op. Tot Scheveningen zal de motor worden gebruikt. Tot die tijd wordt de tijd dus gedood met gezellig kraken en geldverslindend shoppen. Geldverslindend, want de ponden moeten op. Armbandjes van twee pond worden in groten getale aangeschaft. Om twee uur 's middags vertrekken we, uitgezwaaid door honderden Engelsen.
Zaterdag 6 mei
Wat een weertje! De sterrren stralen strak aan de hemel. En overdag komen de bikini's uit de mottenballen. De heren tonen hun sixpacks. Voor het laatste gedeelte (Maasvlakte-IJmuiden) gaan de zeilen weer omhoog. Met een slakkengangetje genieten we van de zon en de rijke fauna van de Noordzee; er wordt enthousiast gevist. Rond een uur of één 's nachts passeren we de eindboei. We praten met foute vissers die een paar van ons meenemen naar een echte vissersbar.
Zondag 7 mei
Twee van onze jongens zijn nog steeds trots op hun verblijf in de bar. Naast ons ligt een boot van Unitas afgemeerd. We ruilen weer flink. De tijden van de VOC herleven. Tosties en bier gaan er in als koek, vrouwen worden niet verhandeld. Nu nog de grote schoonmaak en dan naar huis, naar de mensen die ons een week hebben moeten missen. We zien er uit als echte zeebonken. Zouden ze ons nog her-kennen?
Tineke Thiecke & Eppo Edzes
