Romeo en Julia vertaald door Gerrit Komrij in een bewerking van Evert de Vries en Marc Pil, en dan uitgevoerd door twintig cultuurverenigingen van deze universiteit. Wat levert dat op? Een prachtige lustrumproductie!
Bij binnenkomst werden de bezoekers verwelkomd door de onheilspellend klinkende muziek van MSO. Een goede voorbode voor wat zou komen: de tragische afloop van de liefde tussen Romeo en Julia. Ondanks de bewerkingen die het stuk heeft ondergaan, klonken de teksten nog steeds poëtisch. Naast deze dichterlijke klanken waren echter wel flink wat woorden uit onze moderne tijd te horen. Zeker toen frater Lorenzo 'godverdomme' riep bij het arriveren van Romeo, bleek duidelijk dat het een voorstelling is van deze eeuw. Ook de woorden van Julia dat Romeo een wrek is, omdat hij geen druppel gif voor haar had achtergelaten, zou Shakespeare niet in de mond nemen. Dit moderne aspect in het oude toneelstuk kwam vaker naar voren. Na de pauze vond er een korte samenvatting plaats aan de hand van dia's en ditzelfde diascherm werd later nog gebruikt om een filmpje te laten zien van Romeo in Mantua.
De gebruikte kleding straalde een zekere oudheid uit. De prachtige kostuums zagen eruit alsof ze speciaal voor de voorstelling gemaakt zijn. Maar schijn bedriegt: de kleding is geleend van de Nationale Reisopera, wat een mooie opsteker is voor het uiterlijk van de productie. De koning viel echter een beetje uit de toon met zijn legerpak en tijgermantel en de Nikes van Romeo zouden ook niet voorkomen bij Shakespeare.
Het decor zorgde voor verrassende effecten. Door middel van lichtspel kwamen er op bepaalde momenten verschillende settings achter een doorschijnend gordijn te voorschijn. Zo kwam rechts op het podium de Utmost Bigband plotseling in zicht en kon je links opeens een kijkje in de slaapkamer van Julia nemen. Hierbij hoorde natuurlijk ook het bekende balkon, waar Romeo zijn liefde aan Julia verklaart. Tot ieders verbazing klom Romeo hier ook echt vanaf bij het ontwaken van de dag.
Het was opvallend hoe mooi de verschillende verenigingen door elkaar gemixt werden. Gascogne die de vechtscènes uitvoerde en de dansers van Arabesque die de vechtpartij begeleidden met een expressieve dans: het paste wonderlijk goed bij elkaar. Dit gold voor alle verenigingen die deelnamen. Ook Musilon en de Bigband liepen vloeiend in elkaar over.
Een leuke rol was weggelegd voor de drie heksen. Dit trio kon zich goed uitleven en liet ook zien dat ze er geen moeite mee hadden om voor het publiek te staan. Luid schreeuwend, zingend en dansend lieten zij zich door de gehele voorstelling telkens weer zien.
Niet alleen de zangverenigingen lieten zich horen bij het slotlied, ook het publiek werd uitgenodigd mee te zingen, met Fire van de Pointer Sisters. Musilon deelde de tekst halverwege de avond uit, zodat de voorstelling samen met het publiek op swingende wijze afgesloten kon worden.
De voorstelling is nog te zien 3 en 4 december, Agora Vrijhof, 20.00 uur, f10/7,50.
Twintig cultuurverenigingen verlenen hun medewerking aan Romeo en Julia.
