Dinsdag 11 september 2001 was een nare dag om journalist te zijn van een universiteitsblad. Het was sowieso een hele nare dag.
Een UT-Nieuwsjournalist word geacht zich te concentreren op nieuws dat te maken heeft met campus en universiteit. Dat gaat over het algemeen prima. Wanneer bijvoorbeeld Michael Jackson voor het eerst sinds jaren optreedt in New York kost het ons geen enkele moeite om daar geen aandacht aan te besteden. Dat kost het ook niet - en dat is al een stuk gekker - wanneer een Palestijn zichzelf opblaast in een Israëlische pizzeria. We schrijven gewoon een voorpaginastukje over de U-raad.
Maar er is een grens. Dinsdag, even na drieën, werd die grens bereikt. Laten we zeggen: ruw overschreden. De gruwelijke waarheid uit New York maakte al het andere zó onbelangrijk dat de campus voor even helemaal niet meer bestond. Bezuinigingen, medische faculteiten, hartslagen, instroomcijfers, hou maar op. Futiel gekruimel. Tekenend: nog geen journalist heeft durven vragen wat zoiets eigenlijk kost, een ingestorte Twin Tower. Blijkbaar begin je na zoveel ellende even niet over geld.
Maar vandaag - de dag dat we dit stukje zitten te bakken - is het woensdag. Vanochtend bleek de campus toch weer te bestaan, we zijn er althans met succes heengefietst. Als UT-Nieuwsjournalist worden we niet geacht om over Manhattan te schrijven. Wij schrijven over kruimels. Om toch iets te doen hebben we gezocht naar de allerliefste kruimel. Dan maar een hele lieve kleine kruimel, hebben we bedacht. Hij staat op bladzijde 10. Het mini-nieuwtje gaat over Jochem van Gelder en Sinterklaas.
Gigant
'Psycholoog Merckelbach ontvangt Hunstinx-prijs.' Daar word je even stil van, van zo'n krantenkop. Want dat zal wel geen kattenpis zijn, die Hustinxprijs. Daar is de kop te groot voor, en het artikel ook. Paginabreed pakt het Maastrichts universiteitsblad 'Observant' uit over de winnaar en zijn prijs.
Nadere lezing leert ons meer. Namelijk dat Hustinx een 'Limburgse gigant' was. En dat de stichting die nu zijn naam gebruikt, eens per jaar een wetenschapper 7500 Euro rijker maakt. Waar Hustinx precies zijn gigantschap en zijn stichting mee verdiend heeft, wordt niet uit de doeken gedaan. Wel dat de winnaar van dit jaar wars is van 'lekenpraat en professionele onzin.' Sterker nog: 'het ontmaskeren van kretologie' is een rode draad in de honderden publicaties van de Limburgse hoogleraar.
In 'Observant' toont Harald Merckelbach aan, dat hij zijn prijs dubbel en dwars waard is. Gigant Hustinx draait zich vast trots om in zijn graf als hij hoort hoe zijn gigantische nazaat een van de grootste denkers en schrijvers van de twintigste eeuw in de hoek durft te zetten. De prijswinnaar heeft het namelijk niet zo op Freud: 'Die man is rampzalig geweest. Hij degradeerde de psychologie tot een zachte wetenschap, gebaseerd op intuïtie en dooddoeners. Door hem is het vakgebied zeker veertig jaar achterop geraakt.'
Maar dankzij Merckelbach wordt die achterstand zo weer ingelopen. Zijn collega's hoeven zich namelijk wat hem betreft niet meer bezig te houden met het onderzoeksgebied 'emotionele intelligentie': 'Het is me een raadsel hoe organisatiepsychologen hiermee wegkomen. Het lijkt wel een Ratelband-achtige methode.'
En waar houdt de nononsensepsycholoog zich zelf mee bezig? Met rechtspsychologie. 'Wat kan een getuige precies hebben gezien als blijkt dat dedader honderd meter verderop met een bivakmuts onder het zwakke schijnsel van een lantaarnpaal stond? Dat zijn de vragen die meer en meer aandacht zullen krijgen.'
Hulde aan de prijswinnaar.
