Mountainbiker tweede in Italië
In de Dolemieten ging de UT'er met de besten mee omhoog en daar stond hij zelf nog het meest van te kijken. 'Dat is misschien nog wel de grootste winst. De wetenschap dat ik in de bergen goed uit de voeten kan', aldus de UT'er. Aan de start in Italië bevond de 20-jarige student Civiele Techniek zich in het gezelschap van liefst drieduizend mountainbikers. Maar in zijn klasse - onder de 23 jaar - moest hij afrekenen met 'slechts' honderd rivalen.
Van Siltenburg reed zijn beste race ooit. Heuveltje op en heuveltje af. 'Ik leek vleugeltjes te hebben. Zo lekker ging het. Het parcours was zestig kilometer lang en ik heb er drie uur over gedaan. In Nederland gaat dat beduidend sneller, maar daar is het ook een stuk vlakker.'
En verder: 'Mijn prestatie heb ik ook te danken aan de Olympisch kampioene uit Italië. Het publiek was razend enthousiast toen zij voorbijkwam. En dat werkte zo ontzettend motiverend dat ik bij haar heb aangeklampt. Ik wilde me er niet af laten rijden. Dat nooit, dacht ik.'
Van Siltenburg veroverde in Italië dus het zilver. Hij werd voor zijn prestatie beloond met een mand vol lekkernijen uit de streek en een gloednieuwe mountainbikehelm.
'Ik denk dat ik in Italië goed heb gepresteerd omdat het een marathonwedstrijd was. Daar heb je er in Nederland helaas niet zo veel van. Helaas, omdat ik het juist van lange afstanden moet hebben. Ik zie mezelf ook als een diesel. Ik kom misschien langzaam op gang, maar als ik mijn ritme eenaal heb gevonden dan gaat het steeds sneller.'
Zo was het dus ook in de Dolemieten. Vooraf had hij het parcours al eens verkend en er toen 3,5 uur over gedaan. 'Ik wilde er tijdens de wedstrijd ongeveer drie uur over doen. En dat is gelukt.'
Toch duurde het nog even voordat de UT'er doorhad dat hij inderdaad met het zilver aan de haal mocht. 'Er waren zo ontzettend veel deelnemers en je kon aan de kleding niet zien wie er in jouw categorie fietste. Pas toen ik na de finish de lijsten met de uitslagen onder ogen kreeg, zag ik het. Het gat met de nummer een had ikniet meer kunnen overbruggen. Dat was een kwartier. Dus ik hoef mezelf geen verwijten te maken. Bovendien had ik toch niet sneller gekund.'
Toch beleefde de UT'er ook bange momenten tijdens zijn optreden. 'Angst is een groot woord, maar het was gewoon een bloedlink parcours met veel grind, steile afdalingen en smalle wegen. Ik was van tevoren gewaarschuwd en tijdens de wedstrijd heb ik er eigenlijk ook niet bij stilgestaan. Ik fietste de race in een soort trance.'
De liefde voor de sport is bij de mountainbiker diep geworteld. 'Ik heb in het verleden veel teamsporten gedaan, maar daarbij ben je afhankelijk van anderen. Bij deze sport ben je op jezelf aangewezen. Dat vind ik puur. En het is een groot verschil met het wielrennen, waar je voortdurend te maken krijgt met ploegentacen.'
In Twente traint de mountainbiker - hij is lid van de Skeuvel - bij de Oldenzaalse Wieler Club. Net buiten Oldenzaal fietst hij regelmatig tegen de Tankenberg op. 'De Tankenberg is een leuk heuveltje, maar natuurlijk niet te vergelijken met de Dolemieten.'
Het vlakke landschap is een verklaring voor de relatief povere klassering van Van Siltenburg in de nationale competitie: in de zogeheten 'sportklasse' staat hij nu veertigste. 'Daar wil ik nu iets aan doen. Ik probeer volgend seizoen bij de eerste dertig te komen. Meer zit er op dit moment niet in. Ik heb ook niet de illusie de nieuwe Bart Brentjes te worden. Als ik dat doel zou nastreven, kan ik mijn studie wel op mijn buik schrijven en dat heb ik er niet voor over. Ik zie het gewoon als een prachtige hobby.'
In het kader van de nationale competitie fietst Van Siltenburg komende zondag in Holten.
DE NK-TITEL VAN DE WEEK
Andries Koers. Bij het horen van zijn naam gaan niet bij iedereen bellen rinkelen. Maar in de stepsport is Koers een 'grote meneer'. Een topper zelfs. In Kamperzeedijk veroverde hij vorige week de nationale titel. Op een parcours van vijftig kilometer - tien rondjes van vijf kilometer - liet de steppende Koers 29 concurrenten achter zich. In de laatste ronde demarreerde de UT'er uit een kopgroepje van vijf man. Het bleek de beslissende jump, want de concurrentie wist hem niet meer te achterhalen.
En dus is hij een jaar lang de titelhouder. Koers blijft er nuchter onder. 'Natuurlijk is het leuk om nationaal kampioen te worden, maar je moet mijn prestatie ook relativeren. De sport stelt in Nederland gewoon niet zoveel voor.' Hoe dan ook. De 20-jarige CT student en tri-atleet bij Aloha, liet zich een aantal jaren geleden door zijn zus overhalen de step eens ter hand te nemen. Gewoon voor de gein. Nu is broerlief neerlands snelste stepper.
Koers: 'Eigenlijk stepte ik een thuiswedstrijd. Ik kom oorspronkelijk uit Mastenbroek. Vlak in de buurt bij Kamperzeedijk en erstonden veel oude bekenden van me langs de kant. Vooral in de laatste kilometers ben ik hartstochtelijk aangemoedigd en dat werkt natuurlijk motiverend. Maar de waarde van mijn titel is betrekkelijk. Dit NK maakte bijvoorbeeld deel uit van het jaarlijkse dorpsfeest in Kamperzeedijk. Dus het halve dorp stond langs de kant. Misschien omdat ze er toch al waren. Toch had ik vantevoren nooit verwacht nationaal kampioen te worden. Een volslagen verrassing. Vorig jaar werd ik net vierde, maar ik had dit jaar wel beter getraind. Mooiste moment vond ik eigenlijk de bloemen die ik een dag na de wedstrijd kreeg thuisbezorgd in Enschede. Dat boeket was van het gemeentebestuur van Kampen. Toen ik de bloemen in mijn handen had, stond ik wel even vreemd te kijken. Verder heb ik een fraaie wisselbeker aan de wedstrijd overgehouden. Ik ben vastbesloten die volgend jaar te verdedigen.'
Nipt verlies Vakgericht
De korfballers van Vakgericht hebben dit weekend in een uitwedstrijd hun meerdere moeten erkennen in het Velpse Sios'61. Zij het met nipt verschil (10-9), want bij een 7-4 achterstand bij rust, klampte Vakgericht in de tweede helft weer goed aan. Maar het bleek uiteindelijk te weinig voor de overwinning.
Disc Devils weggeblazen
De outdoor-competitie Ultimate Frisbee is afgelopen zondag na een zomerreces van vier maanden weer hervat. In Groningen legden de Disc Devils Twente op een verregend veld met grote cijfers het loodje tegen Icecream Headache en Crunch. Vooral de harde wind (kracht zeven) speelde de Twentse Devils parten.
Alexander van Siltenburg komt over de meet en hoort even later dat hij zilver heeft veroverd.
