Dit is de Westerse wereldorde. De Afrikaanse is anders. De Afrikaan beschouwt andere rassen en andere volkeren als waren het andere soorten. Als ze op zijn weg komen, neemt hij ze gevangen en maakt hij ze tot slaaf. Dat was in het Egypte van Mozes en Aaron al niet anders dan in het Senegal van de 17de eeuw. En in het Soedan van vandaag gaat het nog steeds zo. Slavernij is geen westerse vinding, maar de traditionele Afrikaanse manier om je buren te onthalen.
Nederland heeft er lange tijd van geprofiteerd. Nederlanders zijn handelaren. Aan de west-kust van Afrika kregen we slaven te koop aangeboden, die we aan de overkant van de oceaan met vette winst konden verkopen. Maar dat was geen racisme. Immers, racisme impliceert dat we naar het ras van het koopwaar keken. En wij keken nergens naar. Wij verscheepten slaven niet anders dan een lading nootmuskaat. Zoals we ook nu nog Chinezen niet anders vervoeren dan een kist tomaten.
Er wordt beweerd dat de huidige ellende in Afrika het gevolg is van de slavenhandel. Maar in feite was het juist de afschaffing van de slavernij die Afrika de das om deed. Afrika verloor zijn belangrijkste exportartikel. De deviezenstroom kwam abrupt tot stilstand. En als antwoord op de armoede leerden Westerse missionarissen de Afrikaan op een Westerse wijze met zijn buurvolken om te gaan. Ze te vermoorden in plaats van ze te verhandelen.
We trekken ons het lot van Afrika aan. Als gewezen handelspartner voelen wij ons verantwoordelijk voor de misère die ons gedwongen vertrek heeft veroorzaakt. We willen er dan ook alles aan doen om de oude glorie te herstellen. In Soedan zijn we onder het mom van vrijkopen weer begonnen op grote schaal slaven op te kopen. En ook in andere Afrikaanse landen hebben we nieuwe handelsposten geopend. Meest langs voetbalvelden. De WIC is omgedoopt tot Ajax.
