Gek of geniaal; een cliché dat David Lynch op het lijf is geschreven. Vrijwel elke biografie van de regisseur opent ermee, om vervolgens de persoonsgegevens op te sommen zoals Lynch dat naar het schijnt zelf pleegt te doen: 'Born January 20th, 1946. Place: Missoula, Montana. Achievements: Eagle Scout.' Zo weinig interessant als deze informatie is ook de levensloop van David Lynch. Nergens is een oorzaak aan te wijzen voor het vervreemdende karakter van zijn films. Geen traumatische jeugdervaringen, niet gepest op school, geen drugsverleden of alcoholproblemen, gewoon een normaal leven. Tijdens zijn middelbare-schoolperiode blijkt dat Lynch % op zijn zachtst gezegd % niet in de wieg is gelegd voor een universitaire opleiding, maar wel over artistieke talenten beschikt. Na verschillende kunstopleidingen geprobeerd te hebben, belandt de 19-jarige David op de Pennsylvania Academy of Fine Arts in Philadelphia. Het is hier dat zijn eerste filmpje het daglicht ziet. Een eindeloze herhaling van een één minuut durende scène met kotsende mensen wier hoofden in de brand staan. De titel: Six Figures Getting Sick. Twee jaar later volgt The Alphabet, een film van 4 minuten met wederom een gezonde dosis kots, en een scheutje bloed. The Alphabet betekent voor Lynch de opstap naar het grotere werk, hetgeen uiteindelijk resulteert in de aanbieding om de derde Star Wars film (Return of the Jedi) te regisseren. Hij slaat dit echter af en verfilmt een ander science fiction verhaal: Dune. Dat wordt een flop, maar twee jaar later volgt een behoorlijke come-back met Blue Velvet, de film die aanstaande woensdag in het Openluchttheater op de UT draait.
De openingsscène van Blue Velvet is legendarisch. Vanuit een vrijwel wolkenloze hemel draait de camera naar een wit tuinhekje met rode rozen, licht deinend in de wind. We zien het idyllische, keurig aangeveegde dorpje Lumberton waar op het eerste gezicht niets aan de hand lijkt. Maar natuurlijk is niets minder waar. Binnen de kortste keren komt er bloed in het spel en kruipen de insecten dartel door het beeld. Lumberton blijkt een aantal bewoners (gespeeld door onder anderen Dennis Hopper en Isabella Rossellini), te herbergen die er bijzondere liefhebberijen op nahouden. Hoeweldeze beschrijving misschien anders doet vermoeden is Blue Velvet geen dertien-in-een-dozijn horrorfilm met een overdaad aan lichaamssappen. Wat het wél is, is moeilijk te zeggen. Een klassieker, laten we het daar maar op houden. En volgens velen een goede.
Blue Velvet, Bellettrie David Lynch Cyclus i.s.m. met OUT, woensdag 30 mei, 21.30, Openluchttheater UT (bij slecht weer 22.00 uur Vrijhof), toegang f5/f3,50. Voorafgaand aan de film een lezing over David Lynch door Michel Scherrer, medewerker van Cinemarinburg in Nijmegen.
