Calamiteit
Zo wegdromend achter je niet werkende computer komt het ratelwerk in je bovenkamer pas goed op stoom. Het kraakt, knarst en piept er grondig op los daar bovenin. Out of the box thinking, heet dat. En verrek, de meest sublieme ideeën schieten je te binnen! Kwartjes vallen op hun plek! Toch best lekker, zo'n calamiteit op z'n tijd. Het heeft in elk geval tot een nieuwe `Over en Sluiten' geleid.
Oude sok
Fortis wordt nipt gered door de staat, Amerikaanse banken vallen en de beurskoersen dalen. De kredietcrisis is het gesprek van de dag. Je kunt de tv niet aanzetten of je ziet na een serie nieuwe onheilsberichten minister Bos uitleggen dat het met Nederland wel niet zo'n vaart zal lopen. Maar helemaal ongeschonden zullen we ook niet uit de strijd komen.
We worden er allemaal armer door, schetst MB-econoom Shawn Donnelly vandaag in deze krant. En wat kun je er aan doen? Niets. De enige troost die Donnelly biedt, is dat de klap in de Verenigde Staten een stuk harder aan zal komen. Maar wat hebben wij daar aan als ons reële inkomen terugloopt, als we straks onze hypotheek niet meer kunnen betalen, als blijkt dat we al ons pensioen voor niets hebben opgebouwd en als we straks bovendien naar onze zuur verdiende spaarcentjes kunnen fluiten omdat blijkt dat Nederlandse banken toch ook kunnen omvallen?
Weinig Nederlanders blijken zich echt grote zorgen te maken, maar wij deden wekenlang al geen oog meer dicht. Je ligt toch niet lekker in de wetenschap dat elk moment je hele vermogen in rook kan opgaan. Om aan die onrust een eind aan te maken zijn we gisteren toch maar naar de bank gesneld. Ons kapitaal zit sindsdien veilig verdeeld over een zevental oude afgedragen sokken die we 's nachts veilig onder ons hoofdkussen bewaren. Het paste net. Ze zijn licht vergeeld, de stof is hard geworden en er komt een penetrante geur vanaf. Maar we kunnen in ieder geval weer slapen. Daar kan geen rente tegenop!
