Wie kent het niet, dat clichébeeld van een studentenkamer die vol staat met verkeersborden, vlaggen en andere brasbare objecten. Wat zijn de verhalen erachter? Een kijkje in de keuken van vijf campusflats.
 |
Locatie: Campuslaan, een studentenhuis met twaalf mannen en drie vrouwen
Buit: tientallen borden, vlaggen en andere objecten
Naast de bar in de woonkamer hangen tientallen borden, schilderijtjes en andere snuisterijen. In de loop van meer dan dertig jaar is er een omvangrijke verzameling ontstaan. Bijna iedere bewoner deed een duit in het zakje, vertellen de huidige bewoners. De obligate `geldige tapvergunning' en `horecavergunning' ontbreken niet. In de gang hangen souvenirs uit de wat recentere geschiedenis. Op de tweede verdieping een bord dat, gezien de taal, niet uit de Enschede komt. `Meegenomen uit Frankrijk, voor mijn tijd', zegt Michiel, een van de bewoners. Een verdieping hoger hangt over de hele lengte van de trap een vlag. `Die hebben we tijdens een huisweekend in Castricum uit een zes meter hoge paal gehaald voor de Albert Heijn', vertelt hij. `Sinterklaas is hier de baas' luidt het opschrift. Waarom de studenten het spul meenamen? Eh, omdat het kon'. Gebrast of niet, alle prullaria geven het huis wel de enigszins chaotische uitstraling van een studentenhuis. Aan ieder bord of object kleeft een individueel verhaal, dat met het vertrek van de bewoners lijkt verdampt. De meeste borden kunnen ze niet thuisbrengen, aldus de huidige bewoners.
 |
Buit: een souvenir van Lowlands
Lowlands bracht uitkomst bij het bekendmaken van de huisregels. De bewoners waren er een paar jaar geleden. `We waren helemaal brak na een paar dagen lang bier drinken en bandjes luisteren', vertelt Joost, de enige bewoner die het verhaal nog weet. `We zagen aan de kant van de weg een grote berg met afgedankte spullen, allemaal uit het Walibi Park dat net was omgedoopt tot Six Flags Holland. Tussen die berg van hout, staal en andere troep vonden we dit bord van een oude Walibi-attractie. Het was te mooi om niet mee te nemen.' Eenmaal weer thuis kreeg het ding een prominente plek aan de muur. `Voeten in de voetzak, blijf in zittende houding en niet op buik of knieën a.u.b': dit waren de nieuwe huisregels die zich al sinds het nieuwe millenium lieten gelden. Tot een week geleden ongeveer toen de grote schoonmaak korte metten maakte met het kostbare kleinood. Speciaal voor de foto kwam het ding echter weer even te voorschijn. Vlak voor de Walibi-kangoeroe hangt een enorme verzameling smurfen van Albert Heijn aan het plafond. Ernaast bungelt een verkeersbord van een dertig kilometerbeperking, dat een van de huisgenoten ooit cadeau kreeg voor zijn dertigste verjaardag.
 |
Locatie: Campuslaan, een studentenhuis met dertien mannen en twee vrouwen
Ornament: een gepimpte wc
Niet schrikken als je in dit roze geverfde studentenhuis naar de wc gaat. Pluche op de bril, hartjes aan het plafond en vijf houten penissen om de wc-rollen aan op te hangen. Het verhaal erachter heeft te maken met een lekkage. `We hoorden dat de wc kapot was en we waren al van plan om Acasa te bellen om de boel te laten repareren', vertelt bewoner Bas. `Maar tijdens het kerstdiner merkten we dat lekkage niet het euvel was. Na het eten bleek de wc opeens weer volledig inzetbaar. Vier huisgenoten die toch al van plan waren te verhuizen hadden bij wijze van verrassing in korte tijd het toilet omgetoverd tot een seksparadijsje.' Sindsdien schieten de meeste bezoekers van het toilet in een lachbui. Al eerder kreeg het interieur van de woning zijn roze kleur. `We wilden graag een keer wat anders', luidde de verklaring.
 |
Locatie: Calslaan, een studentenhuis met elf mannen en één vrouw
Buit: borden, een fiets, een surfplank en vele andere objecten
Wat is er erger dan dronken thuis te komen en te denken dat je ondersteboven hangt? Het moet de bewoners van dit studentenhuis regelmatig overkomen. In de loop van de jaren is hier namelijk de traditie ontstaan om alle dingen waar een goed verhaal aan vastzit, op te hangen aan het plafond. Zo lijkt het alsof je naar een vloer vol met kleurrijke troep kijkt wanneer je je blik omhoog richt. In een hoek hangt een halve surfplank tussen een netwerk van kerstverlichting. `Die hebben we een keer meegenomen van een Hardboardfeest', vertelt Iris, de enige vrouwelijke bewoner in dit studentenhuis. `We hebben de uitsmijter afgeleid en het was zo gefikst.' Iets verderop hangt een poster met enkele schaars geklede dames erop die ook gebrast zijn onder het toeziend oog van een bewaker. `Die komt uit Kroatië. We wilden daar een keer naar een nachtclub, maar dat bleek achteraf een bordeel te zijn. Tijdens een andere vakantie kwamen we een club tegen met precies dezelfde naam. We konden het toen niet laten om dat als aandenken mee te nemen.' Wat verder opvalt zijn de meer dan twintig stopcontacten aan het plafond, waaraan verschillende slierten met kerstverlichting en een paar discolampen zijn aangesloten. Naast het raam zit een grote schakelaar, die ervoor zorgt dat ze allemaal te bedienen zijn met de computer. `We kunnen zo een prachtige lichtshow verzorgen. Er zijn zelfs plannen om de frituurpan erop aan te sluiten, maar zover is het helaas nog niet gekomen.'
 |
Locatie: Campuslaan, een studentenhuis met tien mannen en zes vrouwen
Buit: een interactief verkeerslicht aan de muur
Handig, zo'n verkeerslicht dat op rood springt als de wc is bezet. `Stop een paar creatieve studenten elektrotechniek bij elkaar, geef ze een verkeerslicht, wat kabels en een wc en binnen de kortste keren heb je een gaaf object in je woonkamer hangen dat ook nog nuttig is', klinkt de logische verklaring van bewoonster Wendy. `Een oud-huisgenoot kreeg het verkeerslicht (zegt hij) cadeau van zijn oom. Het kwam hier naast de tv te hangen. Daar hing het een tijdje tot een paar bewoners op het idee kwamen het ding weer tot leven te wekken. Er kwamen nieuwe kabels aan te hangen die werden doorgetrokken naar de lichtschakelaar van het toilet. Zodra je daar het licht aandoet springt het verkeerslicht in de woonkamer op rood. Erg handig, behalve als iemand vergeet het licht uit te doen.'
´Is dit bord van u?'
Niet alle brasverhalen lopen goed af. Soms heb je de pech aangehouden te worden, zoals gebeurde bij Jeroen, wat niet zijn echte naam is omdat hij anoniem wilde blijven. Na een avondje stappen fietste hij met een paar vrienden naar huis en vatte het idee op om een verkeersbord mee te nemen.
`Het was een mooie avond en we hadden net gefrituurd', vertelt Jeroen. `Ik fietste rond een uur of half vijf samen met mijn jaarclubgenootjes naar huis. Onderweg kwamen we bij wegwerkzaamheden een verkeersbord tegen, dat ik gewoon niet kon laten staan. Ik zat net weer op de fiets, toen ik een sirene achter me hoorde, dus ik wist wel hoe laat het was. De politiewagen draaide honderdtachtig graden en stond zomaar met zijn neus voor mijn fiets. De agent vroeg of het bord van mij was, waarop ik zei: `Wat denkt u zelf? Natuurlijk niet.' Dit bleek het verkeerde antwoord te zijn en voor hij het wist kon Jeroen zijn fiets laten staan en moest hij mee naar het bureau. Daar werd hij in een arrestantencel geplaatst, waar hij een gesprek had met de hulpofficier van justitie. `Die begon me te ondervragen en vertelde me dat wat ik zei ervoor kon zorgen dat ik vrijkwam. Toen ik hem vertelde dat ik TBK studeerde, zei hij dat dat niet zo mooi was en liep hij gewoon weg.'
Na een paar uur slapen werd Jeroen de volgende dag wakker gemaakt. Hij werd nog dronken uit zijn cel gehaald door de cipier en `in een of andere rare luchtunit' geplaatst. Na meer dan een uur doelloos te hebben rondgelopen werd hij vrijgelaten. `In de hal kwam ik nog twee Audentisbazen tegen die daar wel vaker leken te komen. Daarna werd ik in een busje naar Bureau Enschede-Oost gereden. Daar werd proces-verbaal opgemaakt, waarna ik in hetzelfde busje meteen naar college werd gebracht.' Uiteindelijk moest Jeroen een boete betalen van honderddertig euro.
´Is dit bord van u?'
Niet alle brasverhalen lopen goed af. Soms heb je de pech aangehouden te worden, zoals gebeurde bij Jeroen, wat niet zijn echte naam is omdat hij anoniem wilde blijven. Na een avondje stappen fietste hij met een paar vrienden naar huis en vatte het idee op om een verkeersbord mee te nemen.
`Het was een mooie avond en we hadden net gefrituurd', vertelt Jeroen. `Ik fietste rond een uur of half vijf samen met mijn jaarclubgenootjes naar huis. Onderweg kwamen we bij wegwerkzaamheden een verkeersbord tegen, dat ik gewoon niet kon laten staan. Ik zat net weer op de fiets, toen ik een sirene achter me hoorde, dus ik wist wel hoe laat het was. De politiewagen draaide honderdtachtig graden en stond zomaar met zijn neus voor mijn fiets. De agent vroeg of het bord van mij was, waarop ik zei: `Wat denkt u zelf? Natuurlijk niet.' Dit bleek het verkeerde antwoord te zijn en voor hij het wist kon Jeroen zijn fiets laten staan en moest hij mee naar het bureau. Daar werd hij in een arrestantencel geplaatst, waar hij een gesprek had met de hulpofficier van justitie. `Die begon me te ondervragen en vertelde me dat wat ik zei ervoor kon zorgen dat ik vrijkwam. Toen ik hem vertelde dat ik TBK studeerde, zei hij dat dat niet zo mooi was en liep hij gewoon weg.'
Na een paar uur slapen werd Jeroen de volgende dag wakker gemaakt. Hij werd nog dronken uit zijn cel gehaald door de cipier en `in een of andere rare luchtunit' geplaatst. Na meer dan een uur doelloos te hebben rondgelopen werd hij vrijgelaten. `In de hal kwam ik nog twee Audentisbazen tegen die daar wel vaker leken te komen. Daarna werd ik in een busje naar Bureau Enschede-Oost gereden. Daar werd proces-verbaal opgemaakt, waarna ik in hetzelfde busje meteen naar college werd gebracht.' Uiteindelijk moest Jeroen een boete betalen van honderddertig euro.
