`Het loopt wel storm, zeg', begint Allard in zijn werkkamer in gebouw Hogekamp.
Terwijl hij de tafel vrijmaakt, vertelt de universitair docent dat de media-aandacht behoorlijk op gang is gekomen. `Kijk maar', zegt de onderzoeker terwijl hij een krantenpagina in de lucht houdt, `we stonden afgelopen zaterdag in NRC Handelsblad. Een hele pagina nog wel!' Ook vanuit wetenschappelijke hoek werd de benoeming opgemerkt. `Ik kreeg uitnodigingen om te spreken op internationale conferenties en een gerespecteerde Amerikaanse collega benaderde ons om samen te werken. Ja, ik denk dat die nominatie wel meegeholpen heeft.'
Hoe anders was dat een paar jaar terug. `Toen we vier jaar geleden begonnen, kregen we best wat negatieve reacties over ons heen. Het duurde bovendien wel een jaar voor we het eerste artikel gepubliceerd hadden. Dat is lang. Dankzij de steun van UT-hoogleraar Ad Lagendijk konden we toch doorzetten. En nu staat het lichtonderzoek in de top tien van meest spannende natuurkundige ontdekkingen! Dat is echt een stuk erkenning', straalt Allard.
Het spannende element zit volgens hem in het feit dat ze nu iets kunnen waarvan werd aangenomen dat het niet kan. `We sturen licht door materiaal dat ondoorzichtig is. Met onze techniek kun je licht zo focussen en bundelen dat je meer licht krijgt en meer vermogen. Dat dringt dan via `open kanalen' door het materiaal. Een spannend moment voor onze leerstoel was het aanzetten van de opstelling die dat allemaal moest gaan doen. Het apparaat staat beneden in de kelder en we hebben het met heel veel inspanning gebouwd. En wat gebeurt er dan als je de knop omdraait? Dat was een mooi moment.
Toen we de eerste lichtpuntjes zagen, was dat een hele opluchting.' Terug naar de nominatie. Twee uitgevers, het American Institute of Physics en het American Physical Society, stellen elk jaar een lijst samen. `Een plek in de ranglijst is best prestigieus binnen de fysica, maar we moeten niet overdrijven. De top tien is leuk, maar een mooie publicatie of project binnenhalen vind ik leuker.'
De relatief kleine MESA+ leerstoel met Allard en leerstoelhouder Willem Vos als enige permanente wetenschappers op de UT, herhaalt de experimenten met verschillende materialen. `We doen proeven met wit papier en wit geschilderd glas. Momenteel werken we ook met plakjes kipfilet en broodbeleg omdat we uiteindelijk de stap willen zetten naar weefsel.'
Allard zegt alle redenen te hebben om aan te nemen dat deskundigen straks met zijn techniek door mensenhuid kunnen kijken. Daarvoor ontwikkelen ze een apparaat dat op een microscoop lijkt met een laser en veel computers ernaast. `Met licht kun je veel informatie genereren uit bepaalde systemen. In de medische wereld zou je onderhuids kunnen kijken zonder de huid zelf te beschadigen. Maar je kunt ook enveloppen screenen op hun inhoud of afgesloten witte potjes.' Toch is dat nog toekomstmuziek, zegt Allard. `We zijn nu fundamenteel bezig en het duurt zeker nog wel tien jaar voordat je bij de toepassing ervan bent, al denken we daar natuurlijk nu wel over na. We moeten eerst maar eens demonstreren dat we de lichtbundels echt diep kunnen laten doordringen in verschillende materialen.'
 |
| Allard Mosk (Foto: Gijs van Ouwerkerk) |
