 |
| Michiel J. Groeneveld |
Met grote droefheid hebben wij kennis genomen van het overlijden van professor Michiel Groeneveld (1950), in dienst van de UT gekomen op 1 januari 2008 als hoogleraar Thermo-Chemical Biomass Refining Technology aan de faculteit Technische Natuurwetenschappen.
Michiel studeerde chemische technologie aan onze universiteit (de toenmalige Technische Hogeschool Twente) en promoveerde in 1980 op een proefschrift over het vergassen van biomassa (promotor Van Swaaij). Na een aantal jaren een eigen bedrijf te hebben geleid, trad hij in dienst van Shell waar hij verschillende R&D-functies bekleedde, vervolgens researchleider werd en doorstroomde naar het algemeen management. Zo maakte hij deel uit van het team dat de eerste Shell-fabriek voor het maken van vloeibare koolwaterstoffen uit aardgas (via het Fischer-Tropsch procedé) opstartte en leidde hij de Exploratory Research groep binnen Shell Global Solutions.
Wij waren bijzonder verheugd dat Michiel Groeneveld een hoogleraarpost bij onze biomassagroep wilde aanvaarden. Gezien zijn enorme kennis op het gebied van de procestechnologie, industriële procesontwikkeling, katalyse, energie, conversietechnologieën en biomassa was hij een grote aanwinst voor onze groep. Daarboven kwamen nog zijn grote ervaring als researchleider en zijn groot (inter-)nationaal netwerk.
Geheel naar onze verwachtingen ging hij direct en voortvarend van start. In zijn oratie bleek al duidelijk een visionaire blik op het toekomstig energiegebruik, op basis van het hele scala van behoeften van de mensheid en de benodigde omschakeling op duurzame energie.
Een visie met gevoel voor realiteit en kwantitatief solide onderbouwd, samengevat in zijn `Vier Kilowatt Mens'.
Michiel won snel de bewondering en de harten van studenten, aio's en staf en begon een aantal veel belovende onderzoekslijnen. Per 1 januari van dit jaar nam hij formeel de leiding over van de groep TCCB. In het voorjaar sloeg echter het noodlot toe: Michiel werd ernstig ziek en de hoop op herstel vervloog snel. Michiel droeg zijn lot waardig en bleef tot het eind zeer geïnteresseerd in het wel en wee van onze groep en zijn aio's. Wij hebben afscheid moeten nemen van deze talentvolle en bekwame collega en dierbare vriend. Michiel toonde zich tevreden met het geluk wat het leven hem gebracht heeft, maar had natuurlijk spijt over alles wat hij achter moest laten.
Wijzelf, onze groep aan de universiteit, wij zijn dankbaar voor alles wat hij was en voor wat hij voor ons gedaan heeft en voelen een groot verdriet over zijn verscheiden.
Wij beseffen echter ook dat het verlies en verdriet nog immens veel groter is voor zijn echtgenote Lu See, die slechts een paar jaar samen met Michiel kon zijn en begrijpen maar al te zeer het verdriet van zijn kinderen Margo en Gustaaf die al eerder hun moeder Giny moesten missen en nu hun prachtige vader. Wij wensen hen heel veel sterkte toe! Wij zullen het werk van Michiel voortzetten, al zullen wij hem erg missen.
Moge hij rusten in vrede.
Namens de werkeenheid TCCB-TNW,
Wim van Swaaij
Sascha Kersten
