We treffen Daria in een van de pantry’s van Carré, tijdens haar lunchpauze.
Wat eet je?
‘Iets Colombiaans, ik kom even niet op hoe het heet, maar het is wel lekker. Mijn partner is Colombiaans, vandaar.’
Je achternaam is niet erg Colombiaans…
‘Dat klopt, ik kom zelf uit Qostanay, een stad iets groter dan Enschede, in het noorden van Kazachstan. En ik heb nog een tijd in St. Petersburg in Rusland gestudeerd.’
Dat is wel even iets anders dan Enschede.
‘Nou, zeg dat. Maar ik vind het hier beter hoor. Alles is lekker dichtbij. Met tien minuten fietsen ben ik op de campus. Ondertussen kom ik door de natuur, de velden, de koeien in de wei, daar geniet ik van. In St. Petersburg zat ik elke dag minstens een uur in de metro om op de universiteit te komen.’
Waarom ben jij nu nog aan het werk?
‘Omdat ik pas in augustus vakantie heb gepland. Bovendien zijn we pas een nieuw onderzoek gestart.’
Waar werk je aan?
‘Ik probeer op dit moment de cellen van een tabaksplant onder hoge druk te injecteren met een bio-oplossing om ze genetisch te verbeteren. De tabak is een modelplant voor andere gewassen. Het uiteindelijke doel is om gewassen sterker te maken zodat ze beter tegen extreme weersomstandigheden kunnen of beter groeien op moeilijker grondsoorten en meer opleveren.’
Waar ben je het meest trots op van je tijd hier?
‘Dat ik hier mijn postdoc heb gehaald.’
Wat hoop je over vijf jaar bereikt te hebben?
‘Dan hoop ik Nederlands staatsburger te zijn en een eigen bedrijf in de celtechnologie te hebben. Ik ben altijd meer geïnteresseerd geweest in de businesskant van onderzoek. Ik hoef niet per se een professorstitel. Daarom wou ik ook naar Enschede. Er is hier veel technische kennis, met name op het gebied van microvloeistoffen. En er is een sterke link met ondernemerschap. We moesten ook een businessplan hebben voordat we überhaupt met dit onderzoek konden starten.’
Wat ga je in je vakantie doen, terug naar Kazachstan?
‘Nee, mijn schoonouders uit Colombia komen hier. We hebben dus geen grote vakantieplannen, want we willen ze Nederland, België en Duitsland laten zien en ik heb maar twee weken vrij. Ik ging vóór mijn promotie terug naar mijn ouders in Kazachstan, maar om ze hierheen te krijgen is een lastig verhaal qua visums.’
