‘Er kan er maar één het groenst zijn’

| Rense Kuipers

Op het gebied van sport en cultuur telt de UT tientallen verenigingen. Wat houdt die verenigingen in stand? Wat bindt de leden? En vinden de hoogtepunten plaats op het veld en in de zaal, of toch vooral in de kantine? Vandaag, in de zesde aflevering van Clubgevoel: atletiekvereniging Kronos.

Het is iets na 17.30 uur, als meerkamptrainer Honza Valenta alvast de hoedjes, hekjes en horden klaarzet voor de donderdagavondtraining op de UTrack. Goed en wel voordat Kronos-voorzitter Daan Gestel kan vertellen over de oudste studentenatletiekvereniging van Nederland, schiet een studenttrainer hem aan. ‘Het stinkt heel erg naar zweet in het materiaalhok.’ ‘Even de deur openzetten’, reageert Gestel en hij wendt zich weer tot de verslaggever van dienst. ‘Die lucht hoort gewoon bij een sportvereniging, toch?’

De Drienerlose Atletiek Vereniging Kronos, in 1964 opgericht, staat er volgens Gestel anno 2022 kerngezond voor. Afgezien van wat financiële puntjes op de i, doorstond het bestuur zonder kleerscheuren de algemene ledenvergadering van afgelopen week. En met zo’n honderd actieve leden die wekelijks op de baan te vinden zijn, heeft de vereniging niks te klagen.

Verenigingsgevoel

Hoe anders was dat rond 2014, toen de vereniging qua ledenaantal op een dieptepunt zat. En bovendien veroordeeld was tot de verouderde sintelbaan, die na een regenbui veranderde in een modderbad. Sinds 2015 heeft Kronos beschikking over de UTrack, met drie asfaltbanen en drie banen met een kunststoftoplaag. ‘Het is een geweldige baan, al is ‘ie te hard om wedstrijden op te lopen. Maar dit is een ongekende luxe vergeleken met andere studentenatletiekverenigingen, die vaak bij een burgervereniging moeten trainen.’

Gestel, tweedejaars bachelorstudent civiele techniek, ontdekte aan het begin van de coronacrisis de atletiekvereniging. ‘Dat beviel zo goed, dat ik meteen een bestuursjaar wilde doen. Wat me zo aantrok? Het verenigingsgevoel. Hardlopen doe je natuurlijk vooral alleen, je probeert je eigen persoonlijke records te verbreken. Maar door samen te trainen, voelt het als een teamsport. We hebben eigenlijk het beste van beide werelden.’

Alle niveau’s

Dat beste van beide werelden komt ook op andere vlakken terug. Kronos is een thuisbasis voor zowel de ongeoefende instapper als de ervaren hinkstapspringer, vertelt Gestel. ‘We hebben leden die op nationaal niveau medailles pakken, zoals onlangs op het NSK Indoor in Apeldoorn. Dan gaan we met tientallen in de trein naar zulke wedstrijden – ook leden die niet meedoen. Alles kan en mag bij ons. Ook de trainingen worden op ieders niveau aangepast. We hebben bijvoorbeeld een student uit Bulgarije die zijn speer zestig meter ver gooit. Hij krijgt een trainingsschema en oefeningen voor zijn niveau, maar dat geldt ook voor de speerwerpers die niet verder komen dan twintig meter.’

Waar veel sportfaciliteiten door de coronacrisis dichtbleven, konden de Kronauten gewoon de baan blijven opzoeken, vertelt Gestel. ‘Slechts een paar keer was er zo’n zware lockdown dat alleen individuele training mogelijk was. Maar kon er versoepeld worden, dan kwamen er al snel appgroepen en Google Forms om met een groepje te trainen.’ Toch kon het verenigingsleven van de Kronauten niet in volle glorie terugkeren, weet Gestel. ‘De oudere leden wisten hun weg wel weer te vinden naar de sociale activiteiten. Maar vooral voor de jongere en nieuwere leden bleek dat nogal lastig. We moesten ze bij de hand nemen om ze ook bij die kanten van de vereniging te betrekken.’

NSK’s en taarten bakken

Want bij Kronos is er meer dan alleen hard- of hordelopen, discus- of speerwerpen en hoog- of verspringen. Ook buiten de baan is er genoeg te doen, met een maandelijkse borrel in Café Friends. En na de maandagavondtraining wordt er een bijzonder klassement bijgehouden: elke week neemt een Kronaut een zelfgebakken taart mee. Die wordt door de andere leden streng doch rechtvaardig beoordeeld. Misschien niet de meest geschikte sportvoeding, maar er zijn slechtere coolingdowns te bedenken.

Ondertussen verzamelen al tientallen Kronauten zich voor de warming-up van hardlooptrainer Bob Leuvelink en meerkamptrainer Valenta. Gestel geeft nog even een bloemlezing van alle activiteiten van Kronos, voordat ook hij zijn rondes moet maken. ‘Jaarlijks doen we mee aan acht verschillende nationale studentkampioenschappen. En dan hebben we nog eigen wedstrijden, zoals de Johan Knaap Games – vernoemd naar een van onze ereleden. Binnenkort, op 6 april, is de Campusloop. Speciaal voor deze tiende editie voegden we de tien kilometer toe aan het programma.’

‘Groen moet je doen’

De Campusloop is volgens Gestel de ideale generale repetitie voor de Batavierenrace, die dit jaar weer in volle glorie plaatsvindt inclusief finish op de UTrack. Kronos is vanzelfsprekend hofleverancier van hardlopers voor het UT/Saxionteam. ‘Daarnaast hebben we genoeg leden om vanuit Kronos met twee teams mee te doen. Die dragen het karakteristieke Kronos-groen.’

Die kleur is toch wel een dingetje, zegt Gestel, zelf in een limoengroen trainingsjasje gehuld. ‘Groen moet je doen’, dat credo is er sinds het vorige bestuur ingeslopen. Nee, daar zit geen bijzondere betekenis aan, haha. Het wil zeggen dat we met trots onze verenigingskleur willen uitdragen. Er zijn heel veel verenigingen hier die groene tenues hebben. Maar er kan er maar één het groenst zijn.’

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.