Net als de gemiddelde Erasmusstudent is deze bestuursfoto allesbehalve een blijvertje. ‘Trek even iets wits aan’, zal men wel gezegd hebben, om vervolgens de foeilelijke blauwe trappen naast de Vrijhof te beklimmen voor een vage telefoonfoto. Nee, deze is niet ansichtkaart-naar-de-familie-thuisthuis-waardig.
Er zit er altijd eentje tussen, zo’n bestuur dat volledig verdwijnt in de achtergrond. Winnen was hiermee nooit een serieuze optie voor D.W.V. Hardboard, fleecen wel. Evenals de ondermaatse woordgrap, een bijzonder ondermaats kiekje dat in het water valt.
We zijn in deze verkiezing niet vies van de nodige veren in de reet, maar deze foto van dansvereniging Arabesque is het lelijke eendje op dit zwanenmeer. Overijverig photoshoppen in bestuursfoto’s mag wat ons betreft ganz nicht.
‘BRASSING NOT ALLOWED’ vertelt een verhaal op zich, maar dat betekent nog niet dat we hier een goede foto hebben. Een rommelig en flets bestuurskiekje vanuit de zolderkamer - eh, Esports Lounge. Had de gamevereniging BlueHell geheten en we hadden het ook geloofd.
De paniek sloeg ons even om het hart: was deze verkiezing geïnfiltreerd door niet-bestuurders? Het bleek echter te gaan om de kopstukken van Vocal Group Musilon. We dirigeren u helaas naar een plek onderin het klassement. Probeer de volgende keer een toontje hoger te zingen.
U speelt, wij vragen: waarom zo’n vage foto? Bewaar het improviseren maar voor de planken, want het niveau is net zo wazig.
Het dagelijks bestuur van de Stichting Borrelbeheer Zilverling staat blijkbaar bekend als de ‘minions van de AB’. Jullie krijgen een banaan voor de zelfspot, maar weet ook dat die zelfspot valt of staat met subtiliteit. Weet óók dat minions het anno 2025 enkel nog goed doen onder verveelde Facebookmoeders.
Wat knijpende oogjes door de zon, afgesneden voeten, onscherpte, overdreven saturatie in de foto, wat geveinsde spontaniteit… Nee, deze foto van DHC Drienerlo is ondermaats. Alsof het bestuur na een middagje klemmen nog richting goal strompelde – en jammerlijk miste.
Ergens worden we wat ongemakkelijk van deze foto. We weten alleen niet precies hoe. Wellicht zit het in de zwoele blikken en geforceerd harmonieuze pose. Dat er een verdwaalde voorbijganger op de achtergrond loopt, helpt ook niet. Harmonie-orkest SHOT schiet helaas niet raak met deze georkestreerde plaat.
Naar verluidt is de koffie bij de lerarenopleidingstudievereniging (ja, dat is één woord, leren we jullie ook nog eens wat) onwijs lekker. Deze foto is echter onwijs matig. In de Langezijds-jungle is het wellicht pais en vree, in de jungle van deze verkiezing geldt het recht van de sterkste.
Een vluchtig herfstkiekje voor de deuren van Langezijds. Bovendien eentje met afgesneden voetjes en een wat onsamenhangende dresscode die laveert tussen casual coltrui en slechtzittend pak. En nee, over deze ad hominem valt niet te onderhandelen.
Over de mokken en sokken hebben we weinig te mokken, behalve dat wordt nagelaten waar een sok voor is: benen van wiskundigen bedekken. De plaat in z’n geheel is een behoorlijke misrekening van de wiskundigen van Abacus. De achtergrond is een rommeltje, met de stekkerdoos uiterst rechts als testament van een vluchtig kiekje. Over testament gesproken, draait daar nou een verkapte rouwadvertentie op het beeldscherm? Die zou wel passend zijn bij jullie score deze verkiezing.
‘Ik ben op weg naar jou, want ik ben weg van jou’, waren ooit de legendarische woorden van prof. dr. ir. Meeuwis. Helaas gaat die vlieger niet helemaal op voor deze foto. De symboliek is slim gekozen door de civiel technici van ConcepT, maar met station Enschede Centraal in al z’n troosteloosheid, in combinatie met de rommelige compositie, dan weet je één ding: dit is de Fyra tussen de Japanse kogeltreinen. Jullie hadden beter naar die andere eminentie kunnen luisteren: ‘Het is het eindpunt van de trein, bijna geen mens hoeft er te zijn...’
Uiteraard mag je van een survivalrunvereniging niet verwachten dat het bestuur jasje-dasje op de foto gaat. Maar je mag toch wel iets meer verwachten dan dit. Te beginnen met een andere kledingleverancier en het leegmaken van de broekzakken (foei!). Verder kunnen we deze toch wel redelijk natuurlijk ogende inzending slechts bestempelen als muurbloempje tussen de strelitzia’s.
Over bloemen gesproken... Een zonnige en fleurige, doch vergetelijke inzending van Vakgericht. De korfbalvereniging valt hiermee een klein beetje door de mand.
De atleten van Kronos lijken er nu al een traditie van te willen maken om onscherpe kiekjes vanaf de atletiekbaan in te dienen. Maak van de aanschaf van een nieuwe huiscamera maar een speerpunt voor komend jaar. U komt hier de man – eh, vrouw – met de hamer tegen. We gaan snel door.
A.S.V. Taste schitterde vorig jaar in afwezigheid bij deze verkiezing. Een doodzonde voor ‘de grootste en meest ondernemende studentenvereniging van Enschede’, als je het ons vraagt. Of Taste met deze inzending de smaak te pakken heeft, wagen we ook te betwijfelen. De uitgesproken gilletjes zijn een fraaie touch, maar het geheel lijkt op de liefdesbaby van een carnavalsvereniging en een scoutingclub. Loop voor straf maar even zevenhonderd rondjes om de kerk.
Hoewel de jury alle bestuurders per definitie winnaars vindt, vonden jullie het nodig om van je ambtsketen een medaille te maken. Er zijn wat zwaarwegende criteria in deze verkiezing – en bij deze tillen we wel degelijk zwaar aan de bijzonder drukke achtergrond.
Een gevalletje ‘het gras is niet altijd groener…’ De grasmat van de Grolsch Veste krijgt meer belichting dan het lethargisch ogende bestuur van V.V. Drienerlo. Een beetje als het seizoen van de lokale FCT: hoge verwachtingen, maar uiteindelijk met lege handen de zomerstop in.
Je zou van honoursstudenten een stapje extra verwachten, zeker na de toptienklassering van vorig jaar. Het bestuur van H.V. Ockham kiest echter voor een stapje minder. Allesbehalve excellent.
We moesten even tweemaal met de ogen knipperen om de inzender te checken. Het gaat hier om breakdancevereniging Break-Even. Hoewel uiterst knuffelbaar, blijft het helaas bij een behoorlijk statische plaat. Nog net niet de breakdance-afgang van Australië op de Olympische Spelen (never forget).
Alembic geeft zichzelf al een cijfer, waar we noodgedwongen maar in moeten meegaan. Dit is het debuut van de studievereniging bij deze verkiezing. En wat voor eentje… ‘De Glorie van Twente’, zo profileren jullie jezelf. Dat er een dubbelzinnigheid achter die leus schuilgaat, maakt het bestuur hier duidelijk. Toch is het een tamelijk geslaagde, vrolijke en bovenal scherpe plaat. U mag deze beoordeling overigens anaal inbrengen.
De hockeystick als luchtgitaar, tja… Qua originaliteit is dit geen voltreffer. Maar er zit in ieder geval een stijgende lijn in, vergeleken met de abominabele inzending van vorig jaar. De jury baalt overigens dat ze in de klassieke vingercirkel van de derde persoon hebben gekeken. Nu heb jij dat als lezer tenminste ook.
Ook al is dit nog maar de tweede editie van onze Bestuursfotoverkiezing, de Melkhal lijkt toch al redelijk uitgemolken als fotolocatie. AEGEE-Enschede stuurde een staande foto in, laat ondertussen tweederde van het bestuur zitten, maar vooral bijzonder veel punten liggen. Voor een goede eindnotering is de compositie gewoonweg te rommelig.
TSAC weet niet de top te bereiken met deze middelmatige foto. We moeten hier toch onszelf citeren, een jaar geleden: ‘In letterlijke zin is de grond nog te zien, wat de nodige mystiek ondergraaft...’. Waar een ezel zich niet twee keer aan dezelfde steen stoot, doet TSAC dat op haar beurt wel met een rotsblok. Een hardleerse vereniging.
Een interessante inzending van DrienerloseStichtingTorenHOOG, het tapbestuur van DHC Drienerlo. Door de keuze voor een staande foto komt de iconische boortoren uitstekend tot z’n recht. De tappers verzuipen echter wel een beetje in de foto, maar het zal ze vast en zeker gaan om het resultaat: bier, koud. De jury prijst trouwens graag alle vormen van activisme, maar zou meneer linksvooraan niet eerst even zijn P halen?
Geen uppercut, wel opperkut. Bij het gebrek aan bloemkooloren was het voor ons tamelijk onmogelijk geweest deze foto te linken aan de ring. De bokspassie druipt er namelijk niet echt vanaf. Allesbehalve een knockout namens Boksvereniging BuitenWesten.
Oei, een te vluchtig kiekje van de natuurkundigen van Arago, zo laten de afgesneden voetjes al meteen zien. We moeten de derde wet van Newton in werking laten treden: actie, reactie. Is dit jullie middelmatige inzending, dan is dit onze middelmatige beoordeling. Bohr-ing, hier bestaat helaas geen Cur(i)e voor.
Ha! Het Overleg Studieverenigingen kiest als koepelvereniging voor een foto onder de glazen TechMed-koepel. Meer dan een plek in de grijze middenmoot zit er echter niet in.
Nog een koepelvereniging. Bij Apollo geen zwart schaap, maar een schaap met zwarte das. Uiterst knuffelbaar, dat moge gezegd worden. Dat nemen jullie overigens wel zeer letterlijk. Een eh… collegiaal bestuur bij Apollo, met een degelijke bestuursfoto.
We betrapten het bestuur van vorig jaar al op een voetfout, nu gaan jullie daar nog eens overheen. Overigens doen de strenge blikken insinueren dat het hier gaat om een bijeenkomst van de SGP-jongeren bij kasteel Twickel. Jullie moeten even door deze rotatie heen zien te komen.
Een verticale foto, maar wat wil je ook anders met een windmolen? We waaien in dit geval met alle winden mee, deze inzending van de Werkgroep Ontwikkelingstechnieken is koren op onze molen.
Na een tweede plek vorig jaar, besloot het NEST-bestuur tweede viool te gaan spelen. Of is het nou een toontje lager zingen? Laten we het hierop houden: je kan zo’n bestuursfoto ook iets te veel in scène zetten.
Wat voor de buren van Arago geldt, geldt ook voor Astatine. De achtergrond verraadt een chic landgoed, maar daar zien we helaas niets van. Advanced Technology betekent nog niet direct Advanced Photography. Zo zeldzaam als het element astaat is, zo doorsnee is deze foto.
Qua decoratie doet dit gezelschap niet onder voor de gemiddelde Noord-Koreaanse onderofficier. Het wordt ons meteen duidelijk: deze strijders zijn gepokt en gemazeld. Een lage beoordeling? It kin net! De jury heeft even mee zitten stempelen en is tot de conclusie gekomen: met elf biertjes per bestuurder commissielid zit er nog zeker dertig liter in dat bierfust. Natuurlijk weet u dat wij niet om te kopen zijn...
Een gezellige foto waar muziek in zit! Met dit compliment strijken we nog over ons hart, maar MSO kan fluiten naar de winst.
Een onverhoopt grauwe dag bij Radio Kootwijk, het zat de bestuurders van Inter-Actief niet mee met deze fotoshoot. Hoewel allen keurig gesoigneerd, zorgt het helaas wel voor een flets eindresultaat.
DRV Euros in het bos, het is evenals vorig jaar een beproefd recept voor de roeiers. Nu zonder Volkswagen op een bospaadje trouwens, maar nog steeds mét zelf uitgeknipte ‘E’ op de borst. De boze blikken (pun intended) geven de foto het broodnodige cachet. Helaas roeit Euros hier wel met één riem.
In potentie een kanshebber, in de praktijk ietwat een rommeltje. Misschien klinkt het allemaal wat paradoxaal, maar er is zowel sprake van over- als onderbelichting en de uitstekende compositie legt het weer af tegen de ondermaatse kadrering. Een vereniging van uitersten, laten we maar zeggen.
Of het nou bewust was of niet, het Ludica-bestuur wist haar eigen blauwgele kledingcombi precies te timen met het voorbijrijden van de blauwgele burgerrups in de verte. Dat er vervolgens wel op de achtergrond een toren uit het gezelschap groeit, lijkt vooral bewijs te zijn dat dit een toevalstreffer is. Toch een breekpunt voor ons, dit is geen grand slam.
Een zittend bestuur, op een staande foto. Tja, binnen deze verkiezing is dat een veroordeling tot het vagevuur.
Een alleszins prettige plaat om te zien. Een keurig op elkaar afgestyled bestuur, een bescheiden sloep en de glorieuze skyline van het Enschedese havengebied komt goed naar voren. Toch valt de foto nog ergens tussen wal en schip, in het geweld van deze bestuursfotoverkiezing.
Alsof een automonteur gaat trouwen. We konden deze foto van studievereniging Sirius niet helemaal serieus nemen, ook zijn er technisch amper mankementen te betreffen. Dan hebben we het overigens over de foto, niet over de knalrode Toyota Aygo (uit 2020, handgeschakeld, met 72 pk en een topsnelheid van 160 kilometer per uur).
Netjes.
Schaatsvereniging De Skeuvel debuteert op deze Bestuursfotoverkiezing en komt direct goed beslagen ten ijs. Al laat men helaas niet zien dat het gaat om een schaatsvereniging. Bovendien kunnen we het schoeisel van de bestuurder rechts een uitglijder noemen.
We vroegen ons al af waarom zoveel verenigingen moeite hebben met een bestuur te vullen, totdat we dit negenkoppige gezelschap zagen. Eenheid in verscheidenheid, dat laat het Integrand-bestuur hier zien. Een frisse en fruitige foto vanuit de Melkhal, van toekomstig middenmanagers. Helaas zijn net als vorig jaar de voeten weggeknipt en de armen over elkaar, maar daar zie je later op je Deloitte-portretfoto ook niks van.
Binnen afzienbare tijd verwordt de Drienerburght van ATLAS tot verzonken stad, maar studievereniging Atlantis houdt met deze foto het hoofd fier boven water. Wel knap dat er nog een zeskoppig bestuur is geformeerd, uit een studentenbestand van pak ‘m beet het dubbele van dat aantal. Blijkbaar is er wel genoeg geld voor bestuurspakken, maar niet voor matchende bordeelsluipers.
Een grootse setting voor een relatief klein bestuur. De pakken zijn van uitmuntende snit, de vestjes lekker ironisch oubollig. Laat het aan de industrieel ontwerpers om even een degelijke bestuursfoto in elkaar te beunen. Meer dan degelijk wordt het helaas niet.
De inzending van de Kick-In Commissie had evengoed gemaakt kunnen zijn tijdens een natuurretraite van studenten van de Nyenrode Business Universiteit. De foto is niet per definitie slecht, maar ergens wordt de plank wel misgeslagen. De oplettende kijker struikelt daarbij over het paar schoenen aan de linkerkant.
Mag een fotografievereniging ontbreken bij een bestuursfotoverkiezing? De vraag stellen is ‘m beantwoorden. Foton maakte dit jaar haar rentree als vereniging en laat de andere deelnemers aan deze wedstrijd direct even zien hoe je een scherpe foto maakt. Het mag echter een stuk minder casual en veel prominenter. Of is het jullie hobby om schoolfotograaf te spelen?
Het eerste en enige vrouwenbestuur ooit van christelijke studentenvereniging Navigators, dat zich vakkundig navigeert richting een toppositie in dit klassement. De V-formatie dwingt helaas niet de victorie af, maar we geloven absoluut in deze foto.
Geen driepunter voor basketbalvereniging Arriba, laat staan een slam dunk. Een staande foto helpt niet met de eindbeoordeling, maar het is absoluut geen beroerde foto. Dat moeten we echter wel concluderen over de staat van het basketnetje. Een routinematige midrange jumpshot, naar Arribaanse analogie.
Lang leve het activisme! Oh nee, actief zijn. Wacht, engagement. De Student Union lijkt hier vooral even een commissie te hebben opgetuigd om een loeizware bank richting de Drienerlolaan te sjouwen. Combineer vervolgens het gelikte gezelschap met de druilerige omstandigheden en we kunnen niet anders concluderen dat deze foto net zo onnatuurlijk en geforceerd voelt als die semantische activisme-discussie. Of is die opmerking te activistisch?
Trots als een pauw, dit bestuur van Stress. Met zo’n zelfverzekerde uitstraling dwing je succes af, ook in deze arbitraire activismeverplascompetitie. Enkele knoopjes staan wellicht wat strak na de zoveelste CoBo. Bovendien vragen we ons af waarom jullie commissaris interne betrekkingen buiten wordt gesloten en op het grasveld moet staan.
Turnvereniging Linea Recta in trapezoïdeformatie, in felroze en met beide heren op de schouders van zij die de zwaarste lasten dragen. Dit is niet alleen een uitstekende foto, jullie krijgen ook nog eens DEI-bonuspunten. Maar toch, die fiets tegen het muurtje, had die toch even om de hoek gezet. Hetzelfde geldt bij nadere inspectie voor de herensneakers die in de achtergrond verspreid liggen.
We moesten lang onze hersenen kraken op deze bestuursfoto, om tot de conclusie te komen: dit is gewoon een uitstekende plaat. Dimensie werd de Cubicus uitgeschopt en huist nu in Langezijds. De keuze om niet de jungle op te zoeken is lovenswaardig. Evenals het oog voor detail zoals de schoenkleur matchen bij die van de banken en de zichtbare Enschedesokken. Dit is een bestuursfoto waarover is nagedacht.
Drienerlose Kanovereniging Euros gaat allesbehalve de boot in met deze kleurrijke foto. Een tikkeltje druk, maar het loont om tegen de stroming in te peddelen. En laten we eerlijk zijn: iedereen ziet er lullig uit in een kano, dus dan maar beter een foto op het droge.
Titelverdediger Alpha had ongetwijfeld een rotsvast vertrouwen in titelprolongatie. Bijzonder veel klopt aan deze foto, maar jullie gaan niet met de winst terug naar de zolder van de Pakkerij. Daarvoor is deze setting ietwat te willekeurig en de houding te stijfjes, al kunnen we de symboliek wel waarderen. Waar Mozes de Rode Zee wist te splijten, zo doen jullie dat ergens in Flevoland.
Een bijrol voor het broertje van Joost Klein, fraai! Het bestuur van studievereniging Proto koos voor een perfect passende locatie. Mocht het hoofd van een creatief technoloog vertaald moeten worden naar het straatbeeld, dan zou dit het zijn: chaotisch, een tikkeltje onnavolgbaar, maar met beide beentjes op de grond. Het totaalplaatje klopt, hoe je het ook wendt of keert.
D.R.V. Hippocampus vergaloppeert zich helaas aan de kadrering. Had de foto iets meer ingezoomd en jullie waren wellicht met de hoofdprijs – en suikerklontjes – terug naar de manege gegaan. Desalniettemin een uitstekende plaat, met een glansrol voor de pony van dienst en een bestuur dat zeker niet over het paard getild is.
Na een eerste blik op deze foto van Isaac Newton konden we maar één logische conclusie trekken: dat zit wel snor met de eindklassering. Een iconische setting met werktuigbouwkundesfeer, schitterende lichtinval en oog voor detail, gezien de groene veters. Een uitmuntende foto.
D.B.V. de Stretchers eindigde vorig jaar op een beschamende laatste plaats, met een 2 als cijfer. Maar WAT een remontada laten de alleskunners dit jaar zien. Waar we gedwongen zijn andere besturen af te rekenen op rommelige achtergronden, kunnen we niet anders concluderen dan dat dit opperbest past bij de Stretchers.
Een foto die we welhaast heilig zouden verklaren, ware het niet dat de belichting roet in het eten gooit. Op de eerste dag schiep God het licht, maar dat weet niet helemaal door te dringen in deze locatie. VGST gaat met deze inzending nipt voor het zingen de kerk uit.
WAT een plaat. De MotorSportGroep vangt ontegenzeglijk de ziel van de vereniging, met een vleugje zelfspot. Je wil simpelweg achterop springen en met deze groep het achterliggende heuvellandschap doorcrossen. Gewoon wheelie, wheelie excellent. Van harte met de overwinning!
