Ioannis Dousmanis (26), master-student Mechanical Engineering, staat in een van de zogenaamde ‘bushokjes’ bij het Vrijhofgebouw. Het miezert en waait, Dousmanis is blij met de overkapping. ‘Ik vind het gek om roken te verbieden op de hele campus. Ik weet niet zeker wat de verhouding niet-rokers tot rokers is, maar het is duidelijk dat wij, de rokers, in de minderheid zijn. Maar met ons moet je ook rekening houden.’
Dousmanis vervolgt: ‘In plaats van een totaal verbod lijkt het mij een betere optie om te investeren in wat terraria of binnenplaatsen waar je kunt roken. Op die manier isoleer je de rokers van de rest, maar hoeven ze niet zo te lijden tijdens de halfjaar durende Nederlandse winter. Win-win. Of ik stop als het verbod toch doorgaat? Nee, ik ga hooguit minderen. Ook ga ik me niet verstoppen om de hoek als ik de behoefte voel om te roken.’
Roken ingeperkt
Sinds de zomer van 2017 is het verboden te roken op het terras van de Vrijhof. Een half jaar later mocht er niet meer gerookt worden rondom het Sportcentrum. Daarna kwamen er verspreid op de campus zogeheten bushokjes voor het roken. Voor de gebouwen markeert een groene lijn de rookvrije zone.
Iza Grasselli (22), studente Interaction Technology, heeft zojuist haar fiets geparkee
rd en is onderweg naar een college.
‘Ik rook niet, dus ik heb er geen sterke mening over. Eerlijk gezegd heb ik best een hekel aan de geur van sigaretten, maar met het huidige beleid (groene strepen red.) heb ik er geen last van. Het is goed dat de UT zich hard maakt voor een rookvrije campus, maar ik vind dat die verantwoordelijkheid eigenlijk bij de overheid ligt. Als ik een roker zou zijn, zou dit het dagelijkse leven op de campus voor mij niet makkelijker maken.’
‘Ik zou me als volwassen roker betutteld voelen’
Met gespannen elastiek staat Hamed Faghanpourganji (29), student Mechanical Engineering, op het punt om aan zijn sportroutine op het sportveld te beginnen.
‘Mij interesseert het niet zo veel, want ik rook niet. Het is goed dat de campus zich inzet voor een gezondere student, maar dit lijkt me niet de juiste manier. Ik ben opgegroeid in een gezin waar veel gerookt werd, toen was ik in staat om zelf de keuze te maken wel of niet te roken. Dat moet menig campusstudent ook ongetwijfeld kunnen. Begrijp me niet verkeerd. Het is een mooie ambitie, maar ik zou me als volwassen roker betutteld voelen door zo’n beleid.’
Faghanpourganji vervolgt: ‘Je kunt de student niet dwingen om niet te roken. Sommige vrienden van me roken elk uur en doen eens in de zoveel tijd een poging om te stoppen, tevergeefs. Als je verslaafd bent, ben je verslaafd; een strikter rookbeleid gaat daar niks aan doen.’
Mohamed El Badaoi (47), medewerker Student Administration Services, steekt een sigaret op. ‘Ik vind het erg onzinnig, mensen bepalen zelf wel of ze roken of niet. Als de gezondheid van studenten de reden is, vind ik dat ze een gelijke lijn moeten trekken en ook een verbod op alcohol moeten 
invoeren, de Vestingbar sluiten, niet meer schenken tijdens evenementen, noem maar op. De UT slaat hier de plank mis. Wat ik een betere optie zou vinden? De roker heeft al genoeg concessies gedaan. Als mensen er last van ondervinden dan mogen ze de bushokjes wat mij betreft prima een eind verderop plaatsen, maar roken volledig verbannen op de campus is waanzin. Ik zou niet stoppen als roker, ook al betekent dat dat ik elke keer tien minuten moet lopen om van de campus af te zijn. Ik ben zo’n iemand bij wie het uit zichzelf moet komen. Een besluit als deze heeft een averechtse werking.’
