Hindernisbaan in de Amerikaanse wildernis

| Dennis Hans

UT nieuws belt elke week met een student over de grens. Levon Sahakian (24, student biomedical engineering) zit net een week in Atlanta, in de Amerikaanse staat Georgia. Vroeg in de ochtend doet hij zijn verhaal over zijn eerste ervaringen.

Wat doe je in Atlanta?

‘Ik doe voor mijn master onderzoek aan het Georgia Institute of Technology. We onderzoeken de oriëntatie van het hoofd van een kat en of die houding invloed heeft op de balanshandhaving van het beestje.

Dit onderzoek maakt deel uit van een groter bewegingsonderzoek om oplossingen te vinden voor mensen met een laesie. In totaal zal ik hier zo’n 2 tot 2,5 maand zijn.’

Waarom heb je voor Amerika gekozen?

‘Ik wilde er altijd al graag naartoe. Dit was een mooie mogelijkheid om die droom waar te maken. Ik heb een onderzoek bij het land gezocht, niet eerst het onderzoek en dan het land.’

Zijn er opvallende verschillen tussen Nederland en Atlanta?

‘Allereerst is alles hier veel verder uit elkaar, echt alles. Ik woon een aardig eindje buiten de stad, zo’n tien mijl. Niets is te fietsen hier. De dichtstbijzijnde supermarkt is 15 minuten rijden weg. Er wordt hier ook anders gedacht over afstand. Iemand zei dat de zee dichtbij is, slechts vier uur rijden.

De mensen zijn heel aardig. Ik verblijf hier bij mijn kennissen, en ik werd door de buurman uitgenodigd om meteen de dag erop langs te komen. Het trof mij dat het zo spontaan was. Ook werd ik door een PhD-student van mijn faculteit al gevraagd een keer mee te gaan naar een brouwerij. Ik voelde me meteen welkom.

Oh, en het is niet waar dat alles in Amerika groter is. De koppen koffie van de Starbucks zijn net zo groot als in Nederland.’

Wat is het leukste wat je tot nu toe hebt meegemaakt?

‘Ik heb een keer meegedaan aan “hashing”, een soort hardlopen, maar dan in de wildernis met heel veel hindernissen. Iemand zet een route uit die de rest moet volgen. Deze route kan letterlijk overal langsgaan. Van dichtbegroeide bossen tot diepere beekjes, van lange tunnels tot door moerassen.

De route was best lang, zo’n negen mijl. Omdat ik dacht dat we gewoon gingen hardlopen, en omdat het zo’n 30 graden was, had ik een korte broek aangetrokken. Dat bleek later toch niet zo’n goed idee. Mijn benen hebben een paar flinke krassen opgelopen. Maar het was wel echt heel gaaf. Na afloop hebben we met z’n allen biertjes gedronken.’

Heb je nog verdere plannen?

‘Nog niet heel veel, die zullen later wel komen. Wel weet ik al zeker dat ik een weekje naar New York ga. Dat is “maar” drie uur vliegen hiervandaan.’

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.