Elke ochtend, stipt 9.00 uur, komt de redactie van U-Today samen. Soms online, vaak fysiek. We bespreken dan verschillende onderwerpen. Van de ‘agenda-onderwerpen’, zoals een bepaald evenement, maar ook ‘eigen nieuws’ en ideeën voor de langere termijn. Wat wordt de invalshoek? Is het relevant voor de UT-lezer? Dat leidt weleens tot discussies onder de collega’s. Want wat de één als een belangrijk onderwerp beschouwt, vindt de ander soms minder relevant. In dat geval toetsen we de nieuwswaarde.
Hoe doen we dat? Allereerst deze mooie vuistregel: Nieuws omvat verhalen die mensen nog niet gehoord hebben, maar die ze wel willen weten. Maar daarmee zijn we er nog niet. We willen immers ook de roddels en het fake news kunnen scheiden van kwaliteitsjournalistiek, zoals U-Today dat nastreeft. Er zijn verschillende factoren die een bericht nieuwswaardig maken in de ogen van een journalist: de omvang en impact van de gebeurtenis, nabijheid en relevantie, de betrokkenheid van de UT als instituut en/of van UT’ers als persoon, hoe onverwacht de gebeurtenis is en ook hoe ‘vers’ het nieuws is. Voldoet de gebeurtenis aan meerdere factoren, dan is de kans groter dat het nieuws wordt gepubliceerd.
Dat betekent bijvoorbeeld dat een symposium van afdeling X over onderwerp Y best interessant kan zijn, maar dat de redactie concludeert dat het onderwerp té veel vakinhoudelijke kennis vereist en daarmee niet geschikt is voor een breed UT-publiek. Het artikel dat we erover schrijven moet namelijk relevant zijn voor een zo groot mogelijke groep UT-lezers.
Hoe komen wij nou aan dat ‘eigen nieuws’? Die vraag wordt mij regelmatig gesteld. En in tegenstelling tot wat sommigen weleens denken, is het niet zo dat wij staan te luistervinken op de campus of achter elke tipgever aanhollen. Het begint met ‘een neus voor nieuws’ hebben. Dat betekent dat je als journalist altijd je voelsprieten hebt uitstaan. Je vraagt jezelf bepaalde dingen af: hoe zit dit? Hoe komt dat? Waarom gebeurt dat? Maar ook kan het zijn dat je iets opvalt, soms in de letterlijke zin van het woord. Bijvoorbeeld: waarom staat er opeens een pizza-automaat? Maar ook: Wat zijn de gevolgen van deze CvB-beslissing? Vervolgens gaan we op onderzoek uit. Ook komen wij aan nieuws door simpelweg met mensen te spreken.
Veel nieuws komt uiteraard bij ons binnen per mail. Dan gaat het om persberichten van de universiteit zelf, van onderwijs- en onderzoeksinstanties, van (studenten)verenigingen of het Hoger Onderwijs Persbureau waarbij U-Today is aangesloten. Gelukkig krijgen we ook veel tips vanuit ons netwerk. Mijn collega’s hebben contacten binnen én buiten de UT, die ze regelmatig spreken en vragen naar ontwikkelingen. Ook heeft U-Today een studentenredactie, die elke week bij elkaar komt en begeleid wordt door twee professionele journalisten. Die studentredacteuren vormen onze ogen en oren in collegezalen en in het studentenleven. Zo schreven zij onlangs een verhaal over spieken tijdens tentamens. Het werd het best gelezen verhaal van die week.
Kortom; er is niet één weg die ertoe leidt dat wij een nieuwsverhaal kunnen maken. Maar dat we de bronnen zorgvuldig checken, het nieuws ‘langs de meetlat leggen’ en daarin keuzes maken, staat vast. Het vormt de basis van kwaliteitsjournalistiek zoals wij die willen bedrijven.
