'UT vergeet dat menselijk potentieel haar belangrijkste hulpbron is'
Lucas Fransen (36) had zich, na zes jaar UT, van zijn afscheid iets vrolijkers voorgesteld. Het volgepakte Theatercafé van de Vrijhof zinderde die donderdag -vandaag veertien dagen geleden- van de gezelligheid en ambiance. Velen schudden de vertrekkende personeelswerker de hand, verrasten hem met allerlei kadootjes en wensten hem het beste toe in zijn nieuwe baan, bij Urenco in Almelo. De bierpompen werkten naar behoren, de met zorg bereide hapjes van UT-Catering kwamen op de goede momenten door en zelfs de kunstbloemen op de tafeltjes geurden dat het een lieve lust was. Totdat campusdirecteur Walter Bout het woord nam en de alom aanwezige schare geëmotioneerd vertelde dat het doek voor hem was gevallen. Op non-actief gesteld door het college van bestuur. 'Het was niet mijn afscheid', zo reageert Fransen nu, 'maar dat van Walter. Ik heb mijn speech vervolgens drastisch aangepast, want de lol was er voor iedereen natuurlijk helemaal af'. Gesprek met een bevlogen personeelsman.
