Meer dan 1 op de 3 Nederlanders krijgt vroeg of laat te horen dat ze kanker hebben. Met de actie Walk & Dance To Fight Cancer richten Enschedese studenten zich op jongvolwassenen die de diagnose in de bloei van hun leven krijgen. Maaike Brus, die technische geneeskunde aan de UT studeert, behoort tot deze groep. In december 2020 gaat ze naar de huisarts vanwege pijnsteken in haar borstkas. De oorzaak van haar pijn blijkt een groot gezwel. De jonge studente heeft een extragonadale kiemceltumor met uitzaaiingen in haar longen.
Walk & Dance To Fight Cancer
Ruim 250 Enschedese studenten maken op 19 maart een wandeling van 20 kilometer door Twente voor het goede doel Fight Cancer. Na afloop is er een groot feest in de Pakkerij. In de aanloop naar het wandel- en dansevent proberen de studenten zoveel mogelijk geld op te halen voor wetenschappelijk kankeronderzoek, in het bijzonder voor de groep jongvolwassenen van 18 tot 39 jaar. De teller staat inmiddels op bijna 50.000 euro. Doneren kan nog steeds.
Na de diagnose komt Brus terecht in de medische molen. ‘Het gekke is: ik ben zelf student technische geneeskunde. Een maand voordat de kanker werd ontdekt, liep ik nog stage op de afdeling longoncologie. Nu was ik opeens zelf patiënt – al snap ik door mijn studie het ziekteproces wel beter.’ Vrijwel direct na de diagnose beginnen de chemotherapieën en in september 2021 is er een grote operatie. ‘Sindsdien lijkt de kanker weg te zijn. Maar zo voelt het nog niet. Het blijft iedere controle spannend en ik durf niet ver vooruit te kijken. Ik heb ook veel last van de bijwerkingen. Het leven van twee jaar geleden, daar ben ik nog lang niet.’
Want Brus was zo’n beetje de definitie van een actieve student. Ze volgt een pittige studie, is lid van studentenvereniging Taste, heeft een jaarclub en dispuut en deed een parttime bestuursjaar op de campus. Sinds de ziekte woont ze weer ‘thuis-thuis’ bij haar ouders, waar ze fysiek en mentaal op kracht probeert te komen. De jonge student haalt veel steun uit vriendschappen die tijdens haar studententijd zijn ontstaan. ‘Zeker van degenen die dicht bij mij staan. Ik probeer ook zoveel mogelijk langs te gaan bij vriendinnen in Enschede. Een ouderwets avondje geeft afleiding, het zorgt voor wat luchtigheid in mijn leven.’
'Iets negatiefs omzetten naar iets positiefs'
Jaarclubgenoot Mirjam Davidse is op deze dagen vaak van de partij. Tot de diagnose genieten de twee vriendinnen samen volop van het Enschedese studentenleven. ‘Het is heel bizar wanneer je hoort dat je beste vriendin kanker heeft’, vertelt Davidse. ‘Ik weet nog precies dat ze opbelde om het te vertellen. Het is bijzonder om te zien hoe Maaike ermee omgaat. Zelfs nu er zoveel gebeurt in haar eigen leven, blijft ze betrokken bij wat wij meemaken in Enschede. Dat siert haar. Ik maakte de ziekte al eerder mee van nabij. Vooral het machteloze gevoel is moeilijk. Je wilt iets doen, maar je kunt er geen invloed op uitoefenen. Daarom besloot ik mij na de diagnose van Maaike op te geven voor de organisatiecommissie van Walk & Dance To Fight Cancer. Op deze manier kan ik toch iets doen. Met onze actie zetten we iets negatiefs om in iets positiefs.’
Zonder het vooraf van elkaar te weten, schrijft ook Brus zich in voor de organisatiecommissie. ‘Ik ben een soort extra commissielid’, vertelt ze. ‘Als ik mij niet goed voel, wordt er niets van mij verwacht door de anderen.’ Maar van niets doen lijkt geen sprake bij de student technische geneeskunde. Ze haalde zelf al meer dan tweeduizend euro op voor de actie. De totale teller staat inmiddels op bijna 50.000 euro. ‘Ik had nooit verwacht dat het zo groot zou worden, dat vind ik geweldig om te zien. Gelukkig is kanker voor de meeste studenten een ver-van-je-bed-show, maar iedereen krijgt vroeg of laat een keer met deze ziekte te maken. Deze actie helpt mee om ervoor te zorgen dat kanker uiteindelijk geen dodelijke ziekte meer hoeft te zijn.’ Vanwege haar herstel zal Brus niet meelopen tijdens de actiedag. Wel is ze aanwezig bij het evenement. ‘Het feest gaat waarschijnlijk niet lukken. Ik ben al heel blij als ik na een geslaagde dag met een paar mensen kan proosten op het terras bij de Pakkerij.’
