In totaal achtentachtig studenten. De mannen gelikt in rokkostuum. De vrouwen in een zwarte jurk. De 62ste tournee van het Nederlands Studenten Orkest (NSO) kwam zondag 9 februari langs Enschede voor het concert 'Hoe klinkt een gedicht?'.
Het thema klonk op verschillende manieren door. Het concert opende met het nieuwe, Enschedese stadsgedicht, Het spoor loopt door van Regine Hilhorst. Het dichtwerk is vrolijk van toon en benoemt redenen waarom Enschede een stad is om trots op te zijn. Het is niet alleen een schim van de verloren textielstad, aldus het gedicht.
Het ensemble vervolgde met een muzikaal gedicht genaamd Lebam van componist Matthias Kadar. Het resultaat was een ietwat modern en experimenteel stuk dat, hoewel energiek, zeer wisselend was. De eerste klanken van de violen waren dissonanten, welke meteen de toon zette voor de rest van de compositie. Melodieën gelijkend aan de filmmuziek uit Jaws, wisselden af met imitaties van rustieke bosgeluiden. Ondanks de variatie, waren er ook herhalende melodieën te horen, precies zoals bij een gedicht vaak het geval is. De kunst van de componist was duidelijk zichtbaar, al liet het de luisteraars achter met de vraag wat voor een compositie het was.
Sea Pictures
Het werk van Edward Elgar (1857-1934) was vervolgens aan de beurt. Mezzosopraan Barbara Kozelj zong Sea Pictures, een stuk bestaande uit vijf liederen gebaseerd op vijf gedichten uit de tijd van de Britse componist. De muziek vertaalde de overwegend zware thema’s prachtig. Het was fantastisch om de belevingen van de studenten te zien in dit stuk. De ene zwaaide bijna even enthousiast mee als de fanatieke dirigent zelf, de ander was volledig gefocust op zijn viool. Terwijl de tientallen strijkstokken symmetrisch naar het slotakkoord toewerkten, bezegelde de soliste het stuk met een paar laatste hoge noten. Een fantastische samenwerking tussen de zuivere Kozelj en de getalenteerde studenten.
Sjostakovitsj
De tiende symfonie van Sjostakovitsj stond na de pauze gepland. Deze Russische componist schreef dit stuk vlak na de dood van Stalin. Het bombastische en grimmige karakter dat we van Russische componisten gewend zijn, was ook hier aanwezig. In totaal schreven vier Nederlandse dichters een gedicht bij de vier delen van de compositie. Drie hiervan maakten een treffend stuk, wat het karakter van het respectievelijke gedeelte goed verwoordde en gaf een toegevoegde waarde aan de ervaring. Echter, er was een vreemde eend in de bijt. Het gedicht horende bij het eerste stuk voegde niets toe aan de symfonie. De muziek an sich van het NSO was voortreffelijk tijdens dit stuk. De piccolo en de fagot hadden een samenspel van jewelste. Het niveau dat de studenten hier bereikten was grandioos.
Hubertus
Het slot was studentikoos. De studenten trokken Hubertusfeest-achtige outfits aan voor een laatste toegift. Poncho's, Mega Mindy's, olifanten en bananenpakken traden op terwijl de dirigent als Dr. Evil opkwam. Het themadeuntje van Austin Powers zette in. Na twee uur hoogstaande klassieke muziek bleef alleen dit simpele melodietje hangen.
