Sjoerd was een bijzonder populair afstudeerbegeleider en heeft vele tientallen doctoraalstudenten begeleid. Bijzonder waren zijn vaak humoristische en altijd zeer persoonlijke toespraakjes bij hun diploma-uitreiking. Vele malen werd hij nog opgezocht door oud-afstudeerders als die in de buurt waren. Hij stond altijd voor de studenten klaar, hoewel niet altijd op het afgesproken tijdstip. De vele activiteiten en zijn losse stijl van organiseren waren daar debet aan. Liever improviseren dan strak ordenen. Hilarisch waren soms de redenen van zijn te laat komen: Haagse treinmachinisten die zich verslapen hadden of een Sjoerd, kennelijk in gedachten verzonken, die dwars door een glazen winkeldeur was gelopen.
Behalve op het gebied van onderzoek en onderwijs heeft Sjoerd zich ook op vele andere manieren voor de faculteit verdienstelijk gemaakt: verschillende jaren was hij lid en voorzitter van de Afdelingsraad, was hij lid van vaste commissies e.d., maar ook heeft hij - en dat was typerend voor Sjoerd - vele jaren de besturen van de studievereniging Abacus ondersteund en was hij redactielid van het afdelingsblad Ideaal.
Ook zijn activiteiten buiten de faculteit weerspiegelden zijn inzet en brede belangstelling. Jarenlang was hij betrokken bij de Wetenschapswinkel, was lid van commissies verbonden met onder andere de Vakgroep Ontwikkelingskunde, de Werkgroep Ontwikkelingstechnologie, de faculteit BSK, en, zeer actief, met de vakgroep OMD van de faculteit TO, waar twee van zijn afstudeerders promoveerden. Bovendien leverde dit laatste contact hem ook publicaties op in Psychometrica, een ongebruikelijk tijdschrift voor de leerstoel. Aan een workshop aan het ITB in Bandung in 1998 die wij samen verzorgden, heb ik dierbare herinneringen. De vele projecten buiten de UT waar hij bij betrokken was besloegen een breed terrein: van `verkeersveiligheid voor fietsers' tot `het ontwerpen van elektrische distributienetwerken voor grote gebouwen'.
Sjoerd heeft binnen TW ook `naam gemaakt' door zijn jarenlange poging om het Sterke Perfecte Grafen Vermoeden van de Fransman Berge te bewijzen, een notoir moeilijk probleem. Hoewel hij met de bereikte deelresultaten ongetwijfeld een promotie had kunnen afronden bleef hij, optimistisch als hij was, streven naar zijn ultieme doel: het leveren van het complete bewijs. Een hoog spel, dat van lef getuigt; risicomijdend gedrag was hem dan ook vreemd. De ironie van het lot wilde dat het bewijs, na veertig jaar, in het jaar van zijn afscheid werd geleverd door vier gerenommeerde combinatorici.
Door deze positieve instelling heeft Sjoerd de laatste moeilijke jaren, na het bekend worden van zijn ziekte, nog volop invulling kunnen geven aan zijn leven. Samen met Ineke bezocht hij nog de Europese Sterrenwacht in Chili. Daar had hij in zijn studietijd enige maanden waarnemingen verricht. Tot het laatst toe bleef hij betrokken bij ieder die hem dierbaar was, want bij Sjoerd stond altijd de ander op de eerste plaats. En daarvan kunnen velen getuigen.
 |
